ΕΛΙΑ
Το αγαπημένο δένδρο των Ελληνων
Η ελιά ή ελαιόδενδρο ή λιόδεντρο (επιστ. Ελαία, Olea) είναι γένος καρποφόρων δέντρων της οικογένειας των Ελαιοειδών (Oleaceae), το οποίο συναντάται πολύ συχνά και στην Ελλάδα. Ο καρπός του ονομάζεται επίσης ελιά και από αυτόν παράγεται το ελαιόλαδο. Η ελιά υπήρξε το σύμβολο της θεάς Αθηνάς.
Ιστορία
Η ελιά είναι γνωστή από τους αρχαιότατους χρόνους, και πιθανότατα κατάγεται από το χώρο της ανατολικής Μεσογείου. Σύμφωνα με την αρχαία ελληνική παράδοση, πατρίδα της ελιάς είναι η Αθήνακαι η πρώτη ελιά φυτεύτηκε από την Αθηνά στην Ακρόπολη.
Οι Έλληνες ήταν ο πρώτος λαός που καλλιέργησε την ελιά στον ευρωπαϊκό μεσογειακό χώρο. Την μετέφεραν είτε Έλληνες άποικοι είτε Φοίνικες έμποροι. Όπως αναφέρει ο Πλίνιος, κατά το 580 π.Χ, ούτε το Λάτιο ούτε η Ισπανία ούτε η Τύνιδα γνώριζαν την ελιά και την καλλιέργειά της.[1]
Η ελιά στη διατροφή
Ο καρπός της ελιάς είναι πολύ βασικός για τη Μεσογειακή διατροφή, τόσο ως εδώδιμος όσο και επειδή από αυτόν παράγεται το ελαιόλαδο.
Ο καρπός της ελιάς είναι θαυμάσια πηγή μονοακόρεστων λιπαρών οξέων. Η ελιά παρέχει φυτικές ίνες και μέταλλα στον οργανισμό και είναι πηγή της βιταμίνης Ε, που είναι φυσικό αντιοξειδωτικό. Θεωρείται επίσης ότι η βιταμίνη Ε, επιβραδύνει τις αλλοιώσεις των κυτταρικών μεμβρανών και καταπολεμά την οστεοπόρωση.
Η ελιά ως σύμβολο
Λόγω του σημαντικού ρόλου που έπαιξε η ελιά ανά τους αιώνες στην καθημερινότητα των λαών της Μεσογείου και ειδικότερα στην Ελλάδα, τα κλαδιά, ο καρπός αλλά και το ελαιόλαδο, ο «χυμός» του ελαιόδεντρου, έχουν συμβολικό χαρακτήρα και κατέχουν τιμητική θέση σε διάφορες δραστηριότητες της ζωής των κατοίκων της περιοχής.
Η ελιά στον αθλητισμό
Πηγές αναφέρουν ότι οι έξι πρώτες Ολυμπιάδες είχαν ως έπαθλο ένα μήλο. Μετά καθιερώθηκε ως έπαθλο των Ολυμπίων ο κότινος, το στεφάνι από κλαδί της ιερής αγριελιάς που είχε βλαστήσει έξω από τον οπισθόδομο του ναού του Δία στην Ολυμπία.[6] Στα Παναθήναια σημαντικό ρόλο έπαιζε η ελιά του Ερεχθείου, αλλά και τα στέφανα που φτιάχνονταν με τα κλαδιά της. Στην ιερή πομπή στους δρόμους της Αθήνας συμμετείχαν οι θαλλοφόροι, γέροντες ωραίοι και ευθυτενείς, που κρατούσαν στα χέρια τους κλάδους ελαίας.[7] Μια λεπτομέρεια που αξίζει να σημειωθεί είναι ότι οι Αθηναίοι, που θεωρούσαν τους εαυτούς τους πολιτισμένους, κρατούσαν κλαδιά ελιάς, ενώ οι χειραφετημένοι δούλοι και οι βάρβαροι κρατούν κλαδιά βελανιδιάς, αφού η βελανιδιά σηματοδοτεί τον πρωτόγονο πολιτισμό, την τραχύτητα και τη βιαιότητα.[8] Ενδιαφέρον παρουσιάζει ότι οι Ολυμπιακοί αγώνες ονομάστηκαν στεφανίτες ή ιεροί αφού τα έπαθλα είναι απλά στέφανα, σε αντίθεση με τα Παναθήναια που ήταν χρηματίτες, όπου το έπαθλο του στεφανιού ελιάς συνοδευόταν από βαρύτιμα υλικά έπαθλα.
Η ελιά ως διακοσμητικό στοιχείο
Σε ένδειξη της εκτίμησης που δείχνουν οι λαοί της Μεσογείου στην ελιά, πολλά αντικείμενα καθημερινής χρήσης διακοσμούνται με μοτίβα αποτελούμενα από κλαδιά και καρπούς του ελαιόδεντρου. Έτσι, συχνά συναντάμε στην Ελλάδα και στις άλλες μεσογειακές χώρες την ελιά να κοσμεί πήλινα και ξύλινα αντικείμενα καθημερινής χρήσης, λευκά είδη, κοσμήματα κ.α. Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει ιδιαίτερα δημοφιλής η χρήση της ελιάς σε γάμους και βαπτίσεις, τόσο ως πρωτογενές υλικό (στεφάνια παράνυμφων σε γάμο, διακόσμηση λαμπάδων) όσο και ως διακοσμητικό στοιχείο (επάργυρα στέφανα του γάμου σε απομίμηση στεφάνου ελιάς, μπομπονιέρες κ.α.).
Πηγη δεδομενων: Wikipedia
Η ελιά είναι πολύτιμο και αγαπημένο δέντροτων Ελλήνων και των άλλων μεσογειακών λαών, συνδεδεμένο με την αναγέννηση και το φως, εξακουλουθεί μέχρι σήμερα να θεωρείται θεϊκό δώρο, σύμβολο ειρήνης, προστασίας και γονιμότητας.
Στα φύλλα της ελιάς περιέχονται αρκετές φαινολικές ενώσεις σημαντικότερες από τις οποίες είναι η ελαιοευρωπαϊνη και ηυδροξυτυροσόλη. Οι ιδιότητες των φύλλων ελιάς έχουν αποδοθεί σε αυτές τις 2 ουσίες.
Τα οφέλη από την κατανάλωση φύλλων ελιάς (χυμού, αφεψήματος, ελαιόλαδου) συνοπτικά αναφέρονται ως εξής:
-Ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος. Αποτελεί το κυρίαρχο όφελος με την κατανάλωση χυμού ή ροφήματος φύλλων ελιάς, λόγω του ενεργού συστατικού τους, την ελαιοευρωπαϊνη. Η αποτελεσματικότητα κατά πολλών παθογόνων μπορεί να ωφελήσει στην αντιμετώπιση των ιών της γρίπης, του έρπητα, μυκήτων (υπερανάπτυξη ζυμομυκήτων, Yeast Sydrome), βακτηριδίων (11 ειδών). Έχουν αναφερθεί θεαματικά αποτελέσματα και στην αντιμετώπιση των έντονων συμπτωμάτων του AIDS με χορήγηση φύλλων ελιάς.
-Αντιοξειδωτική δράση. Η ανατολή της οξείδωσης της LDL χοληστερόλης που προκαλεί η ελαιοευρωπαϊνη των φύλλων ελιάς, μειώνει τον κίνδυνο ανάπτυξης καρδιοαγγειακών νοσημάτων. Η ταυτόχρονη παρουσία της αντιοξειδωτικής βιταμίνης Ε, που υπάρχει σε αφθονία στα φύλλα ελιάς, ενισχύει ακόμη περισσότερο την εν λόγω δράση.
-Αντιυπερτασική δράση. Από τη δεκαετία του 1950 υπάρχουν δεδομένα για τη χρήση των φύλλων της ελιάς στη θεραπεία της υπέρτασης, μέσω της αγγειοδιασταλτικής τους δράσης.
-Αναστολή συγκόλλησης των αιμοπεταλίων. Αυτή η ιδιότητα μετατρέπει τα φύλλα της ελιάς σε σημαντικό όπλο για την αντιμετώπιση των καρδιοαγγειακών επεισοδίων και την αποφυγή επικίνδυνων θρόμβων.
5. Αύξηση της ενεργητικότητας. Αντιμετώπιση χρόνιας κόπωσης. Η κατανάλωση φύλλων ελιάς έχει αναφερθεί, πολλάκις, τόσο από ασθενείς όσο και από υγιή άτομα ότι προσδίδει μεγάλη ενεργητικότητα. Αυτή η μεγαλύτερη ενεργητικότητα αυξάνει την απόδοση στην εργασία και την επίδοση στον αθλητισμό. Επίσης, έχουν αναφερθεί πολλά περιστατικά ταχείας ανάρρωσης από χρόνια κόπωση μέσω της συχνής και της συστηματικής κατανάλωσης φύλλων ελιάς.
Τα φύλλα ελιάς φαίνεται ότι αποτελούν σημαντικό εργαλείο του σύγχρονου επιβαρυμένου από το στρες και τους ρυθμούς ζωής ανθρώπου, στην ανάγκη για ευεξία, καλή διάθεση, καθώς και μακροζωϊα.
Εύκολα μπορεί κανείς να παρατηρήσει, τον πλούτο των φύλλων ελιάς σε ιχνοστοιχεία, μέταλλα καιβιταμίνες, καθιστώντας τα σε πολύτιμο διατροφικό εργαλείο του ανθρώπου. Παράλληλα, η αναλογία τους σε λιπαρά οξέα (κορεσμένα, μονοακόρεστα, πολυακόρεστα), είναι η ιδανική και υποδεικνύει τις καρδιοπροστατευτικές τους ιδιότητες.
Η παρουσία της βιταμίνης Ε, είναι διπλάσια και από αυτή που υπάρχει σε ανάλογη ποσότητα σησαμέλαιου (4,1 mg/100gr), καθιστώντας τα φύλλα ελιάς, σε τρόφιμο πλούσιο στην εν λόγω βιταμίνη.
Όσον αφορά το σίδηρο, η παρουσία του είναι μεγαλύτερη από αντίστοιχη παρουσία δημητριακών πρωινού (8,2mg/100gr), που τόσο διαφημίζονται ως πλήρης και ποιοτική τροφή για το σύγχρονο άνθρωπο.
Τέλος, ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει και στις διαιτητικές ίνες των φύλλων ελιάς. Οι διαιτητικές ίνες, βρίσκονται σε αυτό το τρόφιμο σε αφθονία, καθιστώντας το σε τρόφιμο που βοηθά στην πολυπαραγοντικήαντιμετώπιση της δυσκοιλιότητας.
Επίσης, στα φύλλα ελιάς επισημάνθηκαν αξιοσημείωτες ποσότητες και άλλων βιταμινών, όπως είναι οι αντιοξειδωτικές βιταμίνες C & A, βιταμίνες του συμπλέγματος B, νιασίνη.
Ρόφημα από φύλλα ελιάς
Υλικά:
- Φρέσκα φύλλα ελιάς
- Νερό
Εκτέλεση:
Γίνεται αποξήρανση των φύλλων ελιάς στον ήλιο ή σε θερμοκρασία, όχι μεγαλύτερη των 65 0C. Για ένα ποτήρι τσάι ελιάς απαιτούνται 4-5 αποξηραμένα φύλλα ελιάς που βράζουν για 15-20 λεπτά σε μέτρια φωτιά. Η κατανάλωση του ροφήματος, 2 φορές την μέρα για 6 μήνες μπορεί να βοηθήσει ασθενείς να ξεπεράσουν αρκετές ασθένειες σε συνδυασμό με διατροφή με αντιοξειδωτικά (όπως τα φρούτα, κόκκινες πιπεριές, σκόρδο, μαϊντανό, κρεμμύδι, ρίγανη, λαχανικά).
Συνταγή Χυμού Φύλλων Ελιάς για τον καρκίνο
1. Διαλέξτε ένα ελαιόδεντρο Μεσογειακού τύπου που δεν έχει ψεκαστεί με χημικά.
2. Κόψτε το ανώτερο 30-40 cm ενός κλαδιού.
3. Διαλέξτε κυρίως τα φύλλα που είναι συνδεδεμένα με τον κύριο μίσχο και τα φρέσκα φύλλα από τα κλωνάρια των μικρότερων κλαδιών, όχι μεγαλύτερο από 3 cm το φύλλο.
4. Ξεπλύνετε τα φύλλα (10 λεπτά μέσα στο νερό) πολύ καλά με αλάτι και λίγο ξύδι άσπρο.
5. Τα λιώνετε στο μπλέντερ και μετά τον πολτό τον σουρώνετε και βγάζετε τον καθαρό χυμό των φύλλων της ελιάς.
Δοσολογία:
Καρκινοπαθείς:
Ανακατέψτε 1ποτήρι με φύλλα ελιάς και 2 ποτήρια νερό σε μίξερ. Πρέπει να παίρνετε 1 ποτήρι κρασίου καθαρού χυμού από φύλλα ελιάς 3 φορές την μέρα (πρωί-μεσημέρι-βράδυ), καθημερινά και χωρίς διακοπή, πριν ή μετά το φαϊ για τέσσερις μήνες το λιγότερο.
Για καλύτερη γεύση
Μπορείτε να πίνετε σκέτο το χυμό ελιάς είτε να τον αναμειγνύετε με άλλα φρέσκα αντιοξειδωτικά, όπως είναι το φρέσκο πορτοκάλι, ακτινίδιο, μάνγκο, αλόη βέρα (ενισχυτική διατροφή με 75 ωφέλιμες ουσίες) ακόμα και μπανάνα, ροδάκινα, μήλα, λαχανικά, για να είναι πιο εύγεστο και ευεργετικό το ρόφημα.
Μη καρκινοπαθείς:
Ανακατέψτε 1ποτήρι με φύλλα ελιάς και 3 ποτήρια νερό σε μίξερ. Παίρνεται 1/4 ποτήρι καθαρού χυμού από φύλλα ελιάς, 1-3 φορές την εβδομάδα πριν ή μετά το φαί για διάστημα 1-4 μηνών κάθε χρόνο. Το πίνετε είτε σκέτο είτε με άλλα φρέσκα αντιοξειδωτικά, όπως είναι το φρέσκο πορτοκάλι, ακτινίδιο, μάνγκο, αλόη βέρα (ενισχυτική διατροφή με 75 ωφέλιμες ουσίες) ακόμα και μπανάνα, ροδάκινα, μήλα, λαχανικά για να είναι πιο εύγεστο και ευεργετικό ρόφημα. ή ακόμα και τσάι.
Σε περίπτωση που θα φτιάξετε επιπλέον ποσότητα χυμού:
Α. Τοποθετήστε το στο ψυγείο. Να είστε σίγουροι ότι ο χυμός είναι εντελώς σφραγισμένος και δεν εισέρχεται καθόλου αέρας, διαφορετικά θα γίνει οξείδωση στον χυμό και θα χάσει τις θεραπευτικές του αξίες, όχι περισσότερες από 2-3 ημέρες στο ψυγείο.
Β. Ας μη χρησιμοποιείται αμέσως αφού βγει από το ψυγείο. Καλύτερα να το αφήνετε μια ώρα περίπου για να μην είναι πολύ κρύο. Μπορεί να λαμβάνεται μονομιάς ή λίγο - λίγο σε διάστημα μιας ώρας.
Γ. Αναταράσσετε καλά το περιεχόμενο στη μπουκάλα. Ο ασθενής πρέπει να το παίρνει καλύτερα λίγο πριν από το φαγητό (περίπου μισή ώρα) οπότε διεγείρει και την όρεξη. Μπορεί να λαμβάνεται και μετά το φαγητό αν τυχόν προκαλεί στομαχικές ενοχλήσεις.
Σε δύο περίπου μήνες αρχίζουν τα πρώτα αποτελέσματα με σταδιακή αναζωογόνηση του οργανισμού, καταφανή ευεξία, καλή διάθεση, όρεξη κ.λπ.
Βιβλιογραφία
Βότανα για ηλικιωμένους, Agatha Moore, Εκδ. EVRIPOS
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου