στάβλος του Αυγεία
    http://www.youtube.com/watch?v=uG1a6Z8Mm68http://www.youtube.com/watch?v=-yKnMRRUVSIΗ ΚΟΠΡΟΣ ΤΟΥ ΑΥΓΕΙΑ
Ζήσης Παπαδημητρίου
Πανεπιστημιακός
Φαίνεται πως εμείς, ο ελληνικός λαός, είμαστε ανεπίδεκτοι μαθήσεως. ‘Ισως γιατί από την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους, αλλά και προηγούμενα, έχομε ενσωματωθεί πλήρως στη λογική του συστήματος των πελατειακών σχέσεων. Ακόμα και αν καταγγέλλουμε τη διαφθορά, διατηρούμε μέσα μας την ελπίδα ότι θα μας δοθεί και εμάς η ευκαιρία, κάποια των ημερών, να τα «πιάσουμε χοντρά», με αποτέλεσμα η αντιφατικότητα και η αμετροέπεια να αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμα της κοινωνικής μας συμπεριφοράς γενικά και σε περιόδους κρίσης ειδικότερα.
Το σύστημα πελατειακών σχέσεων και η διαφθορά έχουν βαθιές ρίζες στην ιστορία του λαού μας και εντοπίζονται στην περίοδο της τουρκοκρατίας, όταν τη διαμεσολάβηση μεταξύ οθωμανικής εξουσίας και των ως επί το πλείστον αναλφάβητων Ελλήνων πολιτών είχαν αναλάβει, με το αζημίωτο βέβαια, τα τζάκια (οι πρόκριτοι, οι προύχοντες και οι κοτζαμπάσηδες), πρακτική η οποία και συνεχίστηκε και μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους με πρωταγωνιστές τα πολιτικά κόμματα και την καμαρίλα της δημόσιας διοίκησης. Με φόντο το διαφθαρμένο μέχρι το μεδούλι πολιτικό σύστημα, οι σχέσεις πολιτών-κράτους είναι σχέσεις δυσπιστίας και εχθρότητας. Οι δημόσιες υπηρεσίες δεν εμπιστεύονται το πολίτη, τον οποίο θεωρούν εκ των πραγμάτων δυνάμει απατεώνα, καθότι σοφίζεται παντός είδους τερτίπια για να εξαπατήσει τις υπηρεσίες, ενώ ο πολίτης αντιμετωπίζει το κράτος ως δυνάστη, το οποίο, ωστόσο επικαλείται, εκλιπαρώντας την ενίσχυσή του σε περιόδους καταστροφών, πολλές από τις οποίες προκαλούμε εμείς οι ίδιοι οι πολίτες με τη βουλιμία μας και την αδιαφορία μας για κάθε τι το δημόσιο (μπάζωμα ρεμάτων, καταστροφή αναχωμάτων αποξήρανσης, παράνομη δόμηση κλπ.).
Η οικονομική κρίση που ταλανίζει σήμερα την πλειονότητα το λαού μας (όχι βέβαια το σύνολο του λαού μας, όπως είθισται να λέγεται, κυρίως από τα πολιτικά και ιδεολογικά τηλεκατευθυνόμενα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας, γιατί υπάρχουν και εκείνοι που πλούτισαν και συνεχίζουν να πλουτίζουν σε βάρος των πολλών, εκμεταλλευόμενοι την οικονομική δυσπραγία που συνεπάγεται η οικονομική κρίση) αποκάλυψε σε όλο της το μεγαλείο την ανικανότητα, τη διαφθορά και την υποκρισία των κομμάτων που άσκησαν εξουσία από τη Μεταπολίτευση και εντεύθεν. Εμείς οι πολίτες, με εξαιρέσεις βέβαια που επιβεβαιώνουν τον κανόνα, εθιστήκαμε επίσης στην «αρπαχτή», αναπτύξαμε ως κοινωνική συμπεριφορά τον άκρατο ατομικισμό, αδιαφορώντας για το μέλλον ημών των ιδίων ως λαού, επικεντρώνοντας το ενδιαφέρον μας αποκλειστικά στην κατανάλωση και στο κιτς της κοινωνικής αυτοπροβολής. Σε αντίθεση με τους «αρχαίους ημών προγόνους» που είχαν στο επίκεντρο του ενδιαφέροντός τους το δημόσια συμφέρον, εμείς αναδείξαμε, παρασυρμένοι από το εκάστοτε οικονομικό, πολιτικό και εξουσιαστικό κατεστημένο, το ατομικό συμφέρον και το άρρωστο εγώ μας σε πεμπτουσία της κοινωνικής μας ύπαρξης.
Η Δικαιοσύνη, συνειδητά ή ασυνείδητα, λειτούργησε ως υποχείριο της εκάστοτε κυβέρνησης, υποσκάπτοντας το κύρος της στη συνείδηση του λαού και μαζί με αυτό την εμπιστοσύνη των πολιτών στο Νόμο. Αν και απεχθάνομαι τον Ουίνστον Τσόρτσιλ λόγω των δεινών που επέφερε στο λαό μας αμέσως μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας από τους Γερμανούς, η άποψή του ωστόσο ότι «αν θέλεις να εξευτελίσεις έναν νόμο, δώσε τον στους Έλληνες να τον εφαρμόσουν» φαίνεται να επιβεβαιώνεται με τραγικό τρόπο. Είναι γνωστή η τύχη του νόμου για την απαγόρευση του καπνίσματος, της έκδοσης αποδείξεων, της φοροδιαφυγής κλπ.. Το ίδιο ισχύει και για την τιμωρία όλων εκείνων που καταχράστηκαν και συνεχίζουν να καταχρώνται δημόσιο χρήμα ή που βγάζουν ανεξέλεγκτα τα χρήματά τους σε τράπεζες του εξωτερικού, προκειμένου να αποφύγουν την όποια φορολόγησή τους.
Η υπόθεση πρώην υπουργών σε ό,τι αφορά τις μίζες και το ξέπλυμα παράνομου χρήματος αποτελεί την κορυφή του παγόβουνου της διαφθοράς του πολιτικού μας συστήματος που απειλεί, αν δεν αποκαλυφθεί στο σύνολό του, όχι μόνον οικονομικά αλλά και ηθικά την ελληνική κοινωνία, η οποία παρακολουθεί άναυδη τα τεκταινόμενα, ανήμπορη να αντιδράσει συλλογικά.
Κι ενώ θα περίμενε κανείς, οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας μας να συνέλθουν και να κατανοήσουν το μέγεθος του κινδύνου που εγκυμονεί για τη χώρα μας η έλλειψη ειλικρίνειας, συνεχίζουν να ενδιαφέρονται σχεδόν αποκλειστικά και μόνον για την επιβίωσή τους. Ενόψει των επικείμενων εκλογών, οι εγκάθετοι της κομματικής νομενκλατούρας ανανεώνουν δήθεν τις λίστες των υποψηφίων με άσχετα πολιτικά και συχνά ανεγκέφαλα «λαμπερά» πρόσωπα από το χώρο της «τέχνης» και της διασκέδασης, ρίχνοντας έτσι στάχτη στα μάτια του εκλογικού σώματος, προκειμένου να εξασφαλίσουν και πάλι την επανεκλογή τους. Και το χειρότερο: Αυτοί που οδήγησαν τη χώρα στην καταστροφή, προβάλλουν τους εαυτούς τους ως σωτήρες της πατρίδας, λες και οι Έλληνες ψηφοφόροι είναι καταδικασμένοι να θρέφονται στο διηνεκές με κουτόχορτο….
Σύμφωνα με το μύθο, ο πέμπτος άθλος που επέβαλλε ο βασιλιάς των Μυκηνών Ευρυσθεύς στον Ηρακλή, ήταν να ξεπλύνει από την κόπρο τους Στάβλους του βασιλιά Αυγεία, κι εκείνος θα του χάριζε το ένα δέκατο των κοπαδιών του, άθλο τον οποίο και επιτέλεσε με επιτυχία, χρησιμοποιώντας τα νερά των ποταμών Αλφειού και Πηνειού. Καθώς στην εποχή μας η κοινωνική πραγματικότητα δεν καλλιεργεί πλέον αλλά ούτε και υπακούει στη λογική των μύθων, καλό θα ήταν να λειτουργήσουμε εμείς οι ίδιοι, τούτη τη φορά με την ψήφο, ως νέοι Ηρακλείδες στην υπηρεσία της σωτηρίας της πατρίδας μας.
Στην Ηλεία, που βρίσκεται στη δυτική ακτή της Πελοποννήσου, ζούσε ένας ονομαστός βασιλιάς, ο Αυγείας. Έλεγαν γι' αυτόν ότι ήταν γιος του Ήλιου και ότι τα μάτια του άστραφταν έτσι όπως αστράφτουν οι αχτίδες του Ήλιου το πρωί.
Ο Αυγείας είχε στην κατοχή του πολλά κοπάδια με βόδια, που το βράδυ τα έκλεινε σ' ένα μεγάλο στάβλο. Σιγά σιγά ο στάβλος αυτός γέμισε από κοπριά.
-Στο βασιλιά Αυγεία θα πας, εξήγησε ο Ευρυσθέας στον Ηρακλή. Εκεί θα κάνεις τον έκτο άθλο σου.
-Μήπως υπάρχει κανένα λιοντάρι ή κανένα τρομερό φίδι που απειλεί τους κατοίκους της Ηλείας και πρέπει να το σκοτώσω; ρώτησε ο Ηρακλής.
-Όχι δεν πρόκειται για κανένα θηρίο, Ηρακλή. Δεν θα χρειαστεί να παλέψεις ούτε να πολεμήσεις εκεί που θα πας. Ωστόσο μη νομίζεις ότι είναι εύκολος ο άθλος σου αυτός. Ο Αυγείας σε θέλει για να του καθαρίσεις το στάβλο από την κοπριά, σε μια μέρα. Αν όμως δεν το καταφέρεις αυτό, θα μείνει όλη σου τη ζωή στο παλάτι του να τον υπηρετείς και να του καθαρίζεις τον στάβλο.
Ο Ηρακλής είχε την εντύπωση ότι ο στάβλος του βασιλιά Αυγεία θα ήταν ένας κανονικός στάβλος σαν αυτούς που γνώριζε. Αλλά όταν έφτασε και τον είδε, τα χρειάστηκε. Ο στάβλος του Αυγεία ήταν απέραντος και η κοπριά ήταν τόση που ούτε σε ένα χρόνο δεν θα μπορούσε να την καθαρίσει έστω κι αν εργαζόταν μέρα νύχτα!
Κοίταξε τους σωρούς της κοπριάς συλλογισμένος, όταν ο Αυγείας τον ρώτησε αν θα μπορούσε να καθαρίσει το στάβλο του σε μια μέρα.
-Εντάξει, συμφώνησε ο Ηρακλής που τη στιγμή εκείνη άστραψε μια ιδέα στο μυαλό του. Θα καθαρίσω το στάβλο σου σε μια μέρα αρκεί να μου υποσχεθείς να μου δώσεις το ένα δέκατο από τα κοπάδια σου.
-Σύμφωνοι, δέχτηκε ο Αυγείας, που ήταν σίγουρος ότι ο Ηρακλής δεν θα μπορούσε να κάνει αυτό το κατόρθωμα. Αν όμως δεν καθαρίσεις σε μια μέρα το στάβλο μου, τότε θα μείνει σ' όλη τη ζωή σου υπηρέτης μου.
-Θ' αρχίσω αύριο το πρωί και το βράδυ ο στάβλος σου θα είναι πεντακάθαρος, του δήλωσε ο ήρωάς μας.
Ξύπνησε πού πρωί ο Ηρακλής κι έβαλε σ' εφαρμογή το έξυπνο σχέδιό του. Μόνο με εξυπνάδα μπορούσε να πραγματοποιήσει αυτό το κατόρθωμα. Πρόσεξε ότι ο στάβλος του Αυγεία βρισκόταν ανάμεσα σε δυο μεγάλους ποταμούς, τον Αλφειό και τον Πηνειό. Άρχισε να σκάβει τότε ένα φαρδύ αυλάκι από τον Αλφειό και το έφερε ως τη μια πόρτα του στάβλου. Το ίδιο έκανε με τον Πηνειό. Το δεύτερο αυλάκι τ έφτασε σε μια άλλη πόρτα του στάβλου. Τα ορμητικά νερά των δυο ποταμών ενώθηκαν μέσα στο στάβλο και... μέσα σε λίγες ώρες παράσυραν την κοπριά. Έτσι πριν ακόμα βασιλέψει ο Ήλιος, ο βασιλιάς Αυγείας δεν πίστευε στα μάτια του. Βρήκε τον Ηρακλή να τον περιμένει χαμογελώντας μέσα σ' ένα πεντακάθαρο στάβλο, όπου δεν υπήρχε ίχνος κοπριάς!
-Όπως βλέπεις, του είπε, στάβλος σου καθάρισε σε λιγότερο από μια μέρα.
-Μα... πώς τα κατάφερες....
Δεν χρειαζόταν να ρωτήσει γιατί είδε με ποιον τρόπο ο Ηρακλής κατάφερε να πραγματοποιήσει αυτόν τον τρομερό άθλο.
-Είχαμε βάλει κάποιο στοίχημα, του θύμισε ο Ηρακλής.
Ο Αυγείας δαγκώθηκε. Είχε χάσει το στοίχημα κι αυτό τον πείραξε τρομερά. Αρνήθηκε να πληρώσει, κι έτσι ο Ηρακλής εκστράτευσε εναντίον του και τον σκότωσε. Και όχι μονάχα αυτόν, αλλά και όλους τους γιους του εκτός από τον Φυλέα, που είχε υποστηρίξει τον Ηρακλή.
Κατά την εκστρατεία του αυτή σκότωσε και τους δύο Μολίονες, δίδυμα τέρατα που είχαν μαζί ένα σώμα με δύο κεφάλια. Μετά απ' αυτόν τον άθλο του αναφέρεται η εκστρατεία του στη Λακεδαίμονα. Εκεί τιμώρησε τους δώδεκα γιους του Ιπποκόωντα και επανέφερε στο θρόνο τον Τυνδάρεω.
Πηγαίνοντας εξάλλου στη Λακεδαίμονα, συνάντησε την κόρη του βασιλιά της Τεγέας Αλεού. Ο Ηρακλής την ερωτεύτηκε και την έκανε μητέρα του Τήλεφου. Κατά την ίδια περίοδο σκότωσε και τον κένταυρο Ευρυτίωνα, γιατί διεκδικούσε τη Μνησιμάχη, κόρη του Δεξαμενού, βασιλιά του Ώλενου.
ΠΗΓΗhttps://sites.google.com/site/hellasmythology/heroes/hercules/stavloi
Ο ΠΕΜΠΤΟΣ Άθλος πού ανατέθηκε στον Ηρακλή ήταν να καθαρίσει σε μια μέρα τούς βρομερούς στάβλους του βασιλιά Αυγεία . Ο χαιρέκακος Ευρυσθεύς κιόλας οραματιζόταν την αηδία του Ηρακλή πού ήταν αναγκασμένος να φορτώσει την κόπρο σε καλάθια και να την κουβαλήσει στους ώμους . Ο βασιλιάς της Ήλιδας Αυγείας ήταν γιος του Ήλιου ή του Ηλείου με τη Ναυπιαδάμη, κόρη του Αμφιδάμαντα ή, κατ’ άλλους, με τη Ιφιβόη. Λέγεται επίσης ότι ο Αυγείας ήταν γιος του Ποσειδώνα. Ήταν ο πλουσιότερος άνθρωπος στη γη σε πρόβατα και γελάδια , επειδή θειο θέλημα προφύλαγε τα ζωντανά του από κάθε αρρώστια και τα καθιστούσε απαράμιλλα γόνιμα, δεν απέβαλλε ποτέ κανένα. Μολονότι σχεδόν πάντα γεννούσαν θηλυκά, ο Αυγείας διάθετε τριακόσιους άσπροπόδαρους μαύρους ταύρους και διακόσιους ερυθρούς ταύρους αναπαραγωγής επίσης είχε και δώδεκα εξαιρετικούς άσημόλευκους ταύρους, αφιερωμένους στον Πατέρα του Ήλιο, που υπερασπίζονταν τα κοπάδια του από τις αρπαγές των άγριων θηρίων στις δασοσκέπαστες λοφοπλαγιές.
β. Οι στάβλοι και οι στάνες του Αυγεία είχαν χρόνια να καθαριστούν από την κοπριά και ενώ η αηδιαστική δυσοσμία δεν ενοχλούσε τα ίδια τα ζωντανά, μόλυνε ολόκληρη την Πελοπόννησο. Όσα βοσκοτόπια μάλιστα βρίσκονταν σε κοιλάδες , ήταν σκεπασμένα από τόσο παχύ στρώμα κοπριάς ώστε ήταν αδύνατον πια να οργωθούν και να σπαρθούν (2).
γ. Ο Ηρακλής χαιρέτησε τον Αυγεία από σεβαστή απόσταση και προσφέρθηκε να καθαρίσει τούς στάβλους προτού πέσει το σκοτάδι με αντίτιμο το ένα δέκατο από τα ζωντανά. Ο Αυγείας χαμογέλασε δύσπιστος και φώναξε τον Φυλεα, το μεγαλύτερο γιο του, μάρτυρα στην προσφορά του Ηρακλή.
- Ορκίσου ότι προτού πέσει το σκοτάδι θα έχεις τελειώσει με τη δουλειά, ζήτησε ο Φυλεύς.
Ο όρκος του Ηρακλή στο όνομα του πατέρα του ήταν ο πρώτος πού έδωσε στη ζωή του και έκτοτε ποτέ δεν ορκίστηκε ξανά. Και ο Αυγείας ορκίστηκε να τηρήσει όσα υποσχέθηκε. Στο σημείο αυτό ο Φαέθων, μπροστάρης των δώδεκα λευκών ταύρων, επιτέθηκε στον Ηρακλή περνώντας τον για λιοντάρι εκείνος άρπαξε τον ταύρο από το αριστερό του κέρατο και τον πίεσε προς τα κάτω από το σβέρκο ρίχνοντας τον χάμω με τα χέρια του και μόνο (3).
δ. Ακολουθώντας τη συμβουλή του Μενέδημου του Ηλείου, και με τη βοήθεια του Ιόλαου, ο Ηρακλής πρώτα έριξε σε δύο σημεία το μαντρότοιχο των στάβλων και έπειτα εξέτρεψε από τις κοίτες τους τον Αλφειό και τον Πηνειό ή Μενιο, έτσι ώστε τα ρεύματα να κυλήσουν ορμητικά στην αυλή, μετά καθάρισαν τις στάνες και στο τέλος ξέπλυναν και τα βοσκοτόπια . Eτσι ολοκλήρωσε ο Ηρακλής σε μια μέρα τον Άθλο και έσωσε τη χώρα από την αρρώστια χωρίς να κουνήσει το δαχτυλάκι του. Μόλις όμως ο Αυγείας έμαθε από τον Κοπρεα ότι ο Ηρακλής είχε ήδη από τον Ευρυσθέα διαταχθεί να καθαρίσει τούς στάβλους, απέφυγε να πληρώσει όσα υποσχέθηκε, αρνήθηκε μάλιστα ότι είχε συμφωνήσει οτιδήποτε με τον Ηρακλή .
ε. Τότε ο Ηρακλής πρότεινε να υποβάλουν την υπόθεση στη διαιτησία , μόλις κάθισαν οι δικαστές και κατέθεσε την αλήθεια ο Φυλεύς, τον οποίο ο Ηρακλής είχε κλητεύσει, ο Αυγείας πετάχτηκε πάνω και εξόρισε και τούς δυο από την Ήλιδα λέγοντας ότι ο Ηρακλής τον ξεγέλασε αφού η δουλειά δεν έγινε από κείνων αλλά από τούς δυο ποτάμιους θεούς. Για να χειροτερέψουν ακόμα περισσότερο τα πράγματα, ούτε ο Ευρυσθεύς δέχτηκε να προσμετρήσει αυτό τον Άθλο ανάμεσα στους δέκα, θεωρώντας ότι ο Ηρακλής ήταν στη δούλεψη του Αυγεία.
ζ. Ύστερα από όσα συνέβησαν ο Φυλευς πήγε στο Δουλίχιο και ο Ηρακλής στην Ώλενο, στην αυλή του βασιλιά Δεξαμενου, του οποίου την κόρη Μνησιμάχη έσωσε αργότερα από τον κένταυρο Ευρυτίωνα
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου