ΜΕΓΙΣΤΙΑΣ Ο ΑΚΑΡΝΑΝ
«Μνήμα τόδε κλεινοίο Μεγιστία, όν ποτε Μήδοι
Σπερχειόν ποταμόν κτείναν αμειψάμενοι,
μάντιος, ός τότε κήρας επερχομένας σάφα ειδώς
ούκ έτλη Σπάρτης ηγεμόνα προλιπείν.»
Σπερχειόν ποταμόν κτείναν αμειψάμενοι,
μάντιος, ός τότε κήρας επερχομένας σάφα ειδώς
ούκ έτλη Σπάρτης ηγεμόνα προλιπείν.»
«Αυτό είναι το μνήμα του δοξασμένου Μεγιστία, τον οποίον οι Μήδοι
εσκότωσαν, όταν επέρασαν τον Σπερχειόν ποταμόν,
του μάντι ο οποίος αν και εγνώριζεν καλώς τον επερχόμενον θάνατον,
δεν ηθέλησεν να εγκαταλείψει τον αρχηγόν της Σπάρτης.»
Ηροδότου Ιστορία Ζ΄(Πολύμνια) 228
εσκότωσαν, όταν επέρασαν τον Σπερχειόν ποταμόν,
του μάντι ο οποίος αν και εγνώριζεν καλώς τον επερχόμενον θάνατον,
δεν ηθέλησεν να εγκαταλείψει τον αρχηγόν της Σπάρτης.»
Ηροδότου Ιστορία Ζ΄(Πολύμνια) 228
Με το λιτόν αυτό επίγραμμα, ο Σιμωνίδης ο Κείος απέδωσεν την δέουσα τιμήν στην μνήμην του πεσόντος στην ηρωϊκήν μάχην των Θερμοπυλών, οιωνοσκόπου του στρατεύματος των Ελλήνων, Μεγιστία του Ακαρνάνος, τον οποίον ο λυρικός ποιητής και επιγραμματοποιός, εγνώριζεν προ του θανάτου του.
Ο Μεγιστίας κατήγετο από την περιοχήν της Ακαρνανίας και είχεν την ιδιότητα του μάντι οιωνοσκόπου. Μάντεις σημαντικοί και ένδοξοι ήσαν και οι πρόγονοί του, αφού το γένος του ήταν το φημισμένον γένος των Μελαμποδιδών, το οποίον με γενάρχην τον Μελάμποδα, ανέδειξεν ήρωες και ιερούς άνδρες, όπως τον Αντιφάτην, τον Οϊκλήν, τον Αμφιάραο, τον Αλκμαίονα και τον Αμφίλοχον. Ο τελευταίος, επιστρέφοντας από τον Τρωϊκόν πόλεμον στο Άργος, ηναγκάσθη να μετοικήσει με τους δικούς του και ερχόμενος στην περιοχήν της Ακαρνανίας, η οποία σήμερον αποτελεί την ευρύτερην ζώνην της Αμφιλοχίας, έκτισεν εκεί την σημαντικήν πόλιν Αμφιλοχικόν Άργος, της οποίας ερείπια σώζονται μέχρι σήμερον ολίγα χιλιόμετρα βορείως της πόλεως της Αμφιλοχίας, στην περιοχή «Κεραμίδι» Αμπελακίου.
Ο Μεγιστίας, συνεδέετο με στενήν φιλίαν με τον βασιλέα των Λακεδαιμονίων Λεωνίδαν και όταν εκείνος εξεστράτευσεν το θέρος του – 480 ως αρχηγός των Ελληνικών δυνάμεων εναντίον των Περσών, ηκολούθησεν τον φίλον του και το Ελληνικόν στράτευμα, μαζί με τον μονάκριβον υιόν του, προσφέροντας τις ιερατικές του υπηρεσίες στην εκστρατείαν.
Ήταν αυτός ο οποίος πρώτος διείδεν, από τα σφάγια των θυσιών, την επερχομένην καταστροφήν των Ελλήνων και ειδοποίησεν τον Λεωνίδαν διά το γεγονός. Αργότερα, και αφού οι σκοπιές από το όρος Καλλίδρομον επιβεβαίωσαν την κυκλωτικήν κίνησιν των Περσών, ο Λεωνίδας εζήτησεν από τους Έλληνες συμμάχους να αποχωρήσουν από τις Θερμοπύλες διά να μην εξολοθρευτούν, δηλώνοντάς τους την πρόθεσίν του να παραμείνει με τους 300 Σπαρτιάτες του εκεί και να πεθάνει μαζί τους πολεμώντας και προσπαθώντας να προξενήσει όσον το δυνατόν μεγαλύτερην φθοράν στους εχθρούς.
Τότε, ενώ οι υπόλοιποι Έλληνες ανεχώρησαν διά τις πόλεις των, ο Μεγιστίας δεν εδέχθη να αποχωρήσει και να εγκαταλείψει τον Λεωνίδα, δεχόμενος να αναχωρήσει μόνον ο μονογενής υιός του δια να δώσει συνέχειαν στο γένος του.
Έμεινεν εκεί λοιπόν ο Μεγιστίας και μαζί με τους 300 Σπαρτιάτες του Λεωνίδα και τους 700 Θεσπιείς του Δημοφίλου, προέταξεν τα στήθη του ως οπλίτης στις ορδές των βαρβάρων και έπεσεν ηρωϊκά, μαζί με όλους τους Θερμοπυλομάχους, στο πεδίον της τιμής, τον Αύγουστον του – 480, τιμώντας με τον θάνατόν του την πατρίδα του και το ένδοξόν του γένος.
Το όνομά του κοσμεί σήμερον το στηθαίον του μνημείου του Λεωνίδα στις Θερμοπύλες, αλλά ευρίσκεται χαραγμένον και στις ψυχές των Ελλήνων, οι οποίοι ενθυμούνται και τιμούν την θυσίαν του.
Ο Μεγιστίας κατήγετο από την περιοχήν της Ακαρνανίας και είχεν την ιδιότητα του μάντι οιωνοσκόπου. Μάντεις σημαντικοί και ένδοξοι ήσαν και οι πρόγονοί του, αφού το γένος του ήταν το φημισμένον γένος των Μελαμποδιδών, το οποίον με γενάρχην τον Μελάμποδα, ανέδειξεν ήρωες και ιερούς άνδρες, όπως τον Αντιφάτην, τον Οϊκλήν, τον Αμφιάραο, τον Αλκμαίονα και τον Αμφίλοχον. Ο τελευταίος, επιστρέφοντας από τον Τρωϊκόν πόλεμον στο Άργος, ηναγκάσθη να μετοικήσει με τους δικούς του και ερχόμενος στην περιοχήν της Ακαρνανίας, η οποία σήμερον αποτελεί την ευρύτερην ζώνην της Αμφιλοχίας, έκτισεν εκεί την σημαντικήν πόλιν Αμφιλοχικόν Άργος, της οποίας ερείπια σώζονται μέχρι σήμερον ολίγα χιλιόμετρα βορείως της πόλεως της Αμφιλοχίας, στην περιοχή «Κεραμίδι» Αμπελακίου.
Ο Μεγιστίας, συνεδέετο με στενήν φιλίαν με τον βασιλέα των Λακεδαιμονίων Λεωνίδαν και όταν εκείνος εξεστράτευσεν το θέρος του – 480 ως αρχηγός των Ελληνικών δυνάμεων εναντίον των Περσών, ηκολούθησεν τον φίλον του και το Ελληνικόν στράτευμα, μαζί με τον μονάκριβον υιόν του, προσφέροντας τις ιερατικές του υπηρεσίες στην εκστρατείαν.
Ήταν αυτός ο οποίος πρώτος διείδεν, από τα σφάγια των θυσιών, την επερχομένην καταστροφήν των Ελλήνων και ειδοποίησεν τον Λεωνίδαν διά το γεγονός. Αργότερα, και αφού οι σκοπιές από το όρος Καλλίδρομον επιβεβαίωσαν την κυκλωτικήν κίνησιν των Περσών, ο Λεωνίδας εζήτησεν από τους Έλληνες συμμάχους να αποχωρήσουν από τις Θερμοπύλες διά να μην εξολοθρευτούν, δηλώνοντάς τους την πρόθεσίν του να παραμείνει με τους 300 Σπαρτιάτες του εκεί και να πεθάνει μαζί τους πολεμώντας και προσπαθώντας να προξενήσει όσον το δυνατόν μεγαλύτερην φθοράν στους εχθρούς.
Τότε, ενώ οι υπόλοιποι Έλληνες ανεχώρησαν διά τις πόλεις των, ο Μεγιστίας δεν εδέχθη να αποχωρήσει και να εγκαταλείψει τον Λεωνίδα, δεχόμενος να αναχωρήσει μόνον ο μονογενής υιός του δια να δώσει συνέχειαν στο γένος του.
Έμεινεν εκεί λοιπόν ο Μεγιστίας και μαζί με τους 300 Σπαρτιάτες του Λεωνίδα και τους 700 Θεσπιείς του Δημοφίλου, προέταξεν τα στήθη του ως οπλίτης στις ορδές των βαρβάρων και έπεσεν ηρωϊκά, μαζί με όλους τους Θερμοπυλομάχους, στο πεδίον της τιμής, τον Αύγουστον του – 480, τιμώντας με τον θάνατόν του την πατρίδα του και το ένδοξόν του γένος.
Το όνομά του κοσμεί σήμερον το στηθαίον του μνημείου του Λεωνίδα στις Θερμοπύλες, αλλά ευρίσκεται χαραγμένον και στις ψυχές των Ελλήνων, οι οποίοι ενθυμούνται και τιμούν την θυσίαν του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου