Ο πλανήτης αλλάζει. Μια καινούργια ανθρωπότητα εμφανίζεται στην Ιστορία.
Το Νέο περνάει μέσα απ” το Παλιό, με δραματικό τρόπο.
Έτσι πρέπει να συμβεί.
Έτσι προχωράει πάντοτε η Ιστορία.
Στα δικά μας τα χρόνια, έχουμε τη σπάνια εμπειρία να βιώνουμε μιαν από τις ιστορικές τομές όπου οι Ποσοτικές Συσσωρεύσεις αιώνων ολόκληρων, οδηγούν σε Ποιοτικό Άλμα:
Έτσι πρέπει να συμβεί.
Έτσι προχωράει πάντοτε η Ιστορία.
Στα δικά μας τα χρόνια, έχουμε τη σπάνια εμπειρία να βιώνουμε μιαν από τις ιστορικές τομές όπου οι Ποσοτικές Συσσωρεύσεις αιώνων ολόκληρων, οδηγούν σε Ποιοτικό Άλμα:
Το Νερό έβρασε στους Εκατό βαθμούς κι έγινε Ατμός.
Το Νερό κρυστάλλωσε στους Μηδέν βαθμούς κι έγινε Πάγος.
- Το Καινούργιο Φάσμα Αξιών λοιπόν, θα εδραιωθεί σε τρεις νέες ποιότητες:
- Στη Νέα Ηθική, που θα είναι μια Αισθητική της Συνείδησης.
- Στη Νέα Λογική που θα είναι μια Διαδρομή ανάμεσα στο Εφικτό Φρέαρ της Σκέψης και στο Ευκταίο Δέλεαρ της Γνώσης.
- Τέλος, στη Νέα Άποψη, που θα διοχετεύσει την Υπαρξιακή Δουλεία του Απελευθερωμένου στην Κοινωνική Απελευθέρωση του Δούλου.
- Χαιρετίζω με ένα υπερκείμενο, το «Ασανσέρ» μου, αυτήν τη Νέα
Ανθρωπότητα.
Και γνωρίζω ότι μετέχω συνειδητά, σε μιαν οριακή στιγμή πνευματικής ευθύνης, απέναντι στη λογοτεχνία, στην πατρίδα μου που τόσο δοκιμάζεται, και στον εξεγερμένο πολίτη που κοιμάται μέσα μας.
- Εγώ έγραψα. Εσύ διάβασε.
- Εγώ έγραψα. Εσύ διάβασε.
Η Ιστορία μάς παρακολουθεί και τους δυο χαμογελώντας. Να είσαι βέβαιη, να είσαι βέβαιος, γι” αυτό…
Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ
…………………………………………………
ΚΙ ΕΝΑ ΠΑΝΤΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΙΑΤΡΟΠΟΥΛΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΚΤΩΒΡΗ ΤΟΥ 2012…
ΟΧΙ! Προδότες!
Δεν θα την πάρετε αυτή την πατρίδα, δεν θα την ξεπουλήσετε.
Δεν θα σας κάνουμε το χατίρι, δεν θα περάσει το σχέδιό σας να αφελληνίσετε τον τόπο.
Δεν θα την πάρετε αυτή την πατρίδα, δεν θα την ξεπουλήσετε.
Δεν θα σας κάνουμε το χατίρι, δεν θα περάσει το σχέδιό σας να αφελληνίσετε τον τόπο.
ΟΧΙ! Προδότες!
Δεν θα σας αφήσουμε να μαστουρώσετε τη νεολαία μας.
Δεν θα επιτρέψουμε τη διάλυση της χώρας μας, την κατάργηση της ιστορίας μας, την κατασυκοφάντηση των ηρώων μας..
Δεν θα σας αφήσουμε να μαστουρώσετε τη νεολαία μας.
Δεν θα επιτρέψουμε τη διάλυση της χώρας μας, την κατάργηση της ιστορίας μας, την κατασυκοφάντηση των ηρώων μας..
ΟΧΙ! Προδότες!
Δεν θα πεθάνουν αργά-αργά, επειδή εσείς τους έχετε ξεγράψει, οι απόμαχοι γέροντές μας.
Δεν θα δουλεύουνε στα ξένα αφεντικά σας, για μια χούφτα φασόλια οι Συνέλληνες.
Δεν θα ξανακλάψουν τα παιδιά στα συσσίτια.
Δεν θα κλείσουν οι παιδικές χαρές κι οι λαϊκές αγορές.
Δεν θα αδειάσουν οι κερκίδες στα στάδια.
Δεν θα κηδεύουμε κάθε τρεις και λίγο κι από έναν άξιο συμπατριώτη μας που τον ρίξατε απ το μπαλκόνι, που τον ποτίσατε δηλητήριο, που τον πνίξατε τη νύχτα που κοιμότανε..
Δεν θα πεθάνουν αργά-αργά, επειδή εσείς τους έχετε ξεγράψει, οι απόμαχοι γέροντές μας.
Δεν θα δουλεύουνε στα ξένα αφεντικά σας, για μια χούφτα φασόλια οι Συνέλληνες.
Δεν θα ξανακλάψουν τα παιδιά στα συσσίτια.
Δεν θα κλείσουν οι παιδικές χαρές κι οι λαϊκές αγορές.
Δεν θα αδειάσουν οι κερκίδες στα στάδια.
Δεν θα κηδεύουμε κάθε τρεις και λίγο κι από έναν άξιο συμπατριώτη μας που τον ρίξατε απ το μπαλκόνι, που τον ποτίσατε δηλητήριο, που τον πνίξατε τη νύχτα που κοιμότανε..
ΟΧΙ! Προδότες!
Δεν θα σας ανοίξουμε την πόρτα να το σκάσετε.
Δεν θα σας χαριστούμε.
Δεν θα συγχωρέσουμε κανέναν σας.
Δεν θα δείτε Θεων πρόσωπο.
Δεν θα αφήσουμε χλωρό κλαρί από σας, όπου και να δραπετεύσετε.
Στην άκρη της Γης θα σας βρίσκουμε και θα σας τιμωρούμε, μέχρι να λιώσετε στο μαύρο χώμα…
Δεν θα σας ανοίξουμε την πόρτα να το σκάσετε.
Δεν θα σας χαριστούμε.
Δεν θα συγχωρέσουμε κανέναν σας.
Δεν θα δείτε Θεων πρόσωπο.
Δεν θα αφήσουμε χλωρό κλαρί από σας, όπου και να δραπετεύσετε.
Στην άκρη της Γης θα σας βρίσκουμε και θα σας τιμωρούμε, μέχρι να λιώσετε στο μαύρο χώμα…
ΟΧΙ! Προδότες!
Δεν υπάρχει λύπηση για σας, που δουλέψατε στα σκοτεινά υπόγεια με τους ξένους πράκτορες, για να ξεπουλήσετε να νησιά μας, να μας πάρετε τα σπίτια μας, να κατακλέψετε τον κόπο μας μιας ολόκληρης ζωής, να στρώσετε το χαλί της πιο φριχτής υποδούλωσης, για να μπούνε τα κοράκια των τοκογλύφων, να αρμέξουνε το πετρέλαιό μας, που κοιμάται στα σπλάχνα των θαλασσών μας, να βγάλουνε με τα βρώμικα νύχια τους, στο χρυσάφι που κοιμάται στα σπλάχνα των βουνών μας, να ξεριζώσουνε με τα άπληστα δόντια τους, την ομορφιά που φωτίζει εδώ και πολλές χιλιάδες χρόνια, ετούτη την ευλογημένη γη, τη δικιά μας γη.
Την ΔΙΚΙΑ μας, το ακούτε προδότες;
Δεν υπάρχει λύπηση για σας, που δουλέψατε στα σκοτεινά υπόγεια με τους ξένους πράκτορες, για να ξεπουλήσετε να νησιά μας, να μας πάρετε τα σπίτια μας, να κατακλέψετε τον κόπο μας μιας ολόκληρης ζωής, να στρώσετε το χαλί της πιο φριχτής υποδούλωσης, για να μπούνε τα κοράκια των τοκογλύφων, να αρμέξουνε το πετρέλαιό μας, που κοιμάται στα σπλάχνα των θαλασσών μας, να βγάλουνε με τα βρώμικα νύχια τους, στο χρυσάφι που κοιμάται στα σπλάχνα των βουνών μας, να ξεριζώσουνε με τα άπληστα δόντια τους, την ομορφιά που φωτίζει εδώ και πολλές χιλιάδες χρόνια, ετούτη την ευλογημένη γη, τη δικιά μας γη.
Την ΔΙΚΙΑ μας, το ακούτε προδότες;
ΟΧΙ και πάλι ΟΧΙ, κι άλλη μια φορά λοιπόν ΟΧΙ!
Δεν θα σβήσουμε κανένα και καμιά σας από το μαύρο κατάλογο, όπου και να βυσσοδομήσατε, όποιο πόστο και να ανεβήκατε, όποια πιάτσα κι αν σεργιανίσατε, σ” όποιαν αγορά κι αν ξεπουλήσατε την πατρίδα.
Δεν θα σβήσουμε κανένα και καμιά σας από το μαύρο κατάλογο, όπου και να βυσσοδομήσατε, όποιο πόστο και να ανεβήκατε, όποια πιάτσα κι αν σεργιανίσατε, σ” όποιαν αγορά κι αν ξεπουλήσατε την πατρίδα.
ΟΧΙ! Προδότες!
Δεν θα δείτε Θεού πρόσωπο.
Δεν θα χαρείτε άσπρη μέρα.
Δεν θα βρείτε πουθενά καταφύγιο και γλυτωμό.
Δεν θα γελάσει τ” αχείλι σας.
Δεν θα ξαναπαίξετε με τα παιδιά σας.
Δεν θα γλυκαθείτε με τ” αγγόνια σας.
Δεν θα υπάρξει για σας επιείκεια.
Σας ξέρουμε όλοι, όλους σας και όλες σας, έναν-έναν και μία-μία.
Έχετε καταγραφεί για πάντα στην πιο μαύρη σελίδα της ιστορίας, αυτής της πανένδοξης και πανέμορφης χώρας, που συνωμοτήσατε να την εξαφανίσετε από το χάρτη της Γης..
Δεν θα δείτε Θεού πρόσωπο.
Δεν θα χαρείτε άσπρη μέρα.
Δεν θα βρείτε πουθενά καταφύγιο και γλυτωμό.
Δεν θα γελάσει τ” αχείλι σας.
Δεν θα ξαναπαίξετε με τα παιδιά σας.
Δεν θα γλυκαθείτε με τ” αγγόνια σας.
Δεν θα υπάρξει για σας επιείκεια.
Σας ξέρουμε όλοι, όλους σας και όλες σας, έναν-έναν και μία-μία.
Έχετε καταγραφεί για πάντα στην πιο μαύρη σελίδα της ιστορίας, αυτής της πανένδοξης και πανέμορφης χώρας, που συνωμοτήσατε να την εξαφανίσετε από το χάρτη της Γης..
ΟΧΙ!! Προδότες!
Δεν θα σας αφήσουμε να πάρετε ανάσα, ποτέ και πουθενά, όσο θα ζείτε..
Δεν θα σας αφήσουμε να πάρετε ανάσα, ποτέ και πουθενά, όσο θα ζείτε..
ΟΧΙ! Προδότες!
Δεν πρόκειται να μαζευτούμε κρυφά εμείς, ούτε πρόκειται να σας επιτεθούμε ύπουλα, ούτε κλεφτοπόλεμο θα κάνουμε.
Τίποτε απ αυτά που σας δίδαξαν στα υπόγεια σεμινάρια, τίποτε απ αυτά που φοβόσαστε όλη μέρα κι όλη νύχτα, και έχετε χάσει τον ύπνο σας, δεν θα συμβεί.
Δεν πρόκειται να μαζευτούμε κρυφά εμείς, ούτε πρόκειται να σας επιτεθούμε ύπουλα, ούτε κλεφτοπόλεμο θα κάνουμε.
Τίποτε απ αυτά που σας δίδαξαν στα υπόγεια σεμινάρια, τίποτε απ αυτά που φοβόσαστε όλη μέρα κι όλη νύχτα, και έχετε χάσει τον ύπνο σας, δεν θα συμβεί.
ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, ιδιοκτήτες αυτής εδώ της χώρας, ένα ωραίο πρωί, που δεν είναι καθόλου μακριά, θα συντονιστούμε αστραπιαία και αυθόρμητα, όλες και όλοι, δέκα εκατομμύρια νοματαίοι, νοικοκυραίοι, ψυχές και πνεύματα, και θα βγούμε από τα σπίτια μας, με την υπόσχεση στους νεκρούς μας παππούδες και γιαγιάδες, και στα αγέννητα παιδιά του τόπου μας, ότι δεν θα επιστρέψουμε πάλι, αν πρωτύτερα δεν θα έχουμε ξαναπάρει την πατρίδα στα χέρια μας.
ΟΧΙ! Προδότες!
Δεν θα συμβεί αυτό περίεργα και δύσκολα και εκκωφαντικά.
Πολύ απλά θα γίνει.
Έτσι όπως αρπάζεις το χέρι του πορτοφολά στον ηλεκτρικό, που πήγε να σε ξαφρίσει.
Και στον πρώτο επόμενο σταθμό, την ώρα που ανοίγει η πόρτα, τον πετάς στις γραμμές, και φτύνεις στις παλάμες σου.
Πρώτα για να καθαρίσεις από το άγγιγμά του και μετά για να ξαναπιάσεις το φτυάρι, τον γκασμά, την πέννα, το τιμόνι, και το ποτιστήρι …;
Να ξαναμπεί μπροστά αυτή η αγαπημένη πατρίδα …;
Τόσο απλά και νοικοκυρεμένα θα γίνουν όλα …;
Δεν θα συμβεί αυτό περίεργα και δύσκολα και εκκωφαντικά.
Πολύ απλά θα γίνει.
Έτσι όπως αρπάζεις το χέρι του πορτοφολά στον ηλεκτρικό, που πήγε να σε ξαφρίσει.
Και στον πρώτο επόμενο σταθμό, την ώρα που ανοίγει η πόρτα, τον πετάς στις γραμμές, και φτύνεις στις παλάμες σου.
Πρώτα για να καθαρίσεις από το άγγιγμά του και μετά για να ξαναπιάσεις το φτυάρι, τον γκασμά, την πέννα, το τιμόνι, και το ποτιστήρι …;
Να ξαναμπεί μπροστά αυτή η αγαπημένη πατρίδα …;
Τόσο απλά και νοικοκυρεμένα θα γίνουν όλα …;
ΠΡΟΔΟΤΕΣ!
ΟΧΙ!
ΟΧΙ!
…………………………………………………………………
Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΙΑΤΡΟΠΟΥΛΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΦΛΕΣΣΑ (Δημοσιογράφο-Συγγραφέα)
Γιάννης Φλέσσας: Όταν οι εκδότες ζήτησαν από μένα να γράψω ένα βιογραφικό σημείωμα για τον Δημήτρη Ιατρόπουλο, χαμογέλασα με μια κρυφή ικανοποίηση!
Γιατί ακριβώς η ζωή του Δημήτρη, και τα όσα άκουγα γι’ αυτόν από ’δω κι από ’κει, ήταν και ο λόγος που τον πλησίασα κάποτε, να τον γνωρίσω καλύτερα και από κοντά. Γιατί άκουγα μυθικά πράγματα γι’ αυτόν, αλήθειες και ψέματα ανακατεμένα, δοξασίες και συκοφαντήσεις, πληροφορίες και γεγονότα, που θα ερέθιζαν κάθε δημοσιογράφο γνώμης, όπως ταπεινά ισχυρίζομαι ότι υπήρξα, όλα αυτά τα πενήντα και πλέον χρόνια, που υπηρετώ στον Τύπο, τον πολιτισμό. Και τι δεν λέγανε γι’ αυτόν!
Ότι, τις νύχτες έμπλεκε σε όργια, παράνομες λέσχες και αντεργκράουντ μπουζουξίδικα, με χαρτοπαίχτες και μαχαιροβγάλτες, και τις ημέρες φόραγε τα καλά του και μπαινόβγαινε σαν κορυφαίος χρονογράφος στις μεγάλες εφημερίδες και στις δεξιώσεις, σε θαλαμηγούς μεγιστάνων και μετά χανότανε, έγραφε τα ποιήματά του, και φτου κι απ’ την αρχή! Άλλοι λέγανε ότι εμφανίστηκε σε τεκτονικές στοές, άλλοι ότι συνεργάστηκαν μαζί του σε αντιστασιακές οργανώσεις στη διάρκεια της δικτατορίας, άλλοι τον είχαν δει να πηγαίνει τα Χριστούγεννα και να μοιράζει σακούλες με τρόφιμα και παιχνίδια στα τσιγγανάκια στο Ζεφύρι… Τελικά, γίναμε φίλοι! Μια φιλία που κρατάει πολλές δεκαετίες τώρα. Μου έγραψε προλόγους για τα περισσότερα από τα βιβλία μου, εγώ του πήρα συνεντεύξεις-επιτυχίες για μένα. Η ζωή του δεν χωράει σε λίγες σελίδες. Θέλει ολόκληρο βιβλίο, μόνο για τα γεγονότα που τον σημάδεψαν και τους ανθρώπους που γνώρισε και τον γνώρισαν.
Για τον ρόλο του στην νεότερη ποίησή μας και στα γράμματά μας γενικότερα, μιλούν άλλοι, εκλεκτοί επιστήμονες, ειδικευμένοι στη βαθιά λογοτεχνία, εγώ όμως καμαρώνω τον φίλο μου, όταν τον βλέπω να ανεβαίνει μέσα από τις δεκάδες αντιξοότητες που συνάντησε στον δρόμο του, σε κορυφές τέτοιες, που μόνο οι αληθινά ιδιαίτεροι απολαμβάνουν. Κι όταν του είπα, με αφορμή αυτό το βιβλίο που θα διαβάσετε σε λίγο, και που μου το έστειλε πριν βγει, «Τώρα Δημήτρη είσαι πια ο νέος μεγάλος μας», μου απάντησε: «Όχι ρε Γιάννη. Οι μεγάλοι πέθαναν όλοι. Ας τα καταφέρω να μείνω ένας μεγάλος νέος, και για το νέος μεγάλος, άστο, μας βλέπει κι η ιστορία και θα μας μαλώσει…» Ταπεινοφροσύνη; Οξυδέρκεια; Δεν ξέρω, πάντως μόνο πόζα δεν είναι. Γιατί ο Δημήτρης έχει αυτό το καλό: Να τον θαυμάζουν οι σπουδαίοι, να τον αποφεύγουν οι μέτριοι και να τον μισούν οι αποτυχημένοι!
Γεννήθηκε στα Σεπόλια, μετά τον Εμφύλιο. Ο πατέρας του έκθετος από τις Καρυές της Λακωνίας, τον πέταξε η μάνα του στο σπίτι των Ιατρόπουλων στη Σπάρτη κι αυτοί του δώσανε το όνομά τους. Ο Δημήτρης συχνά κάνει πλάκα μ’ αυτό: «Μ’ ένα δανεικό όνομα περπάτησα κι είπα, θα το κάνω πασίγνωστο, για να τιμωρήσω τη μοίρα μου…» Και το ’κανε! Κατά την γνώμη μου κι επειδή το έχω ζήσει κοντά του αυτό, είναι ο γνωστότερος εν ζωή Έλληνας ποιητής, αυτή τη στιγμή. Όπου μπει τον δείχνουν, όπου πάει τον σταματάνε, τον αγαπούν πολύ, τον αισθάνονται δικό τους, έχει ένα μαγικό τρόπο, όσο σκληρός εμφανίζεται στο δημόσιο βήμα, τόσο γλυκός και προσιτός να είναι στην άμεση επαφή του με τον κόσμο. Η μητέρα του απ’ την Αρκαδία, φραγκοραφτού, απόγονος του Γρηγορίου του Ε’ ! Ο αδελφός του ήταν πυγμάχος, αλλά χτύπησε σ’ ένα γερμανικό κράνος που είχε θαφτεί στο χώμα, μετά τον πόλεμο, κι έπαθε μετατραυματική επιληψία. Έζησε μονάχα 41 χρόνια.
Τεσσάρων χρονών ο Δημήτρης έγραφε και διάβαζε! Τον πήγαιναν οι γονείς του και τον δείχνανε στους γείτονες. Οχτώ χρονών έγραψε το πρώτο του ποίημα. Δώδεκα χρονών πρωτοέκανε έρωτα! Δεκαπέντε χρονών εργαζόταν στην παλιά Κολούμπια και πήγαινε στο νυχτερινό. Έπαιζε και στους έφηβους του Παναθηναϊκού, αλλά τα παράτησε, γιατί κάπνιζε και ξενύχταγε από τότε… Δεκαοχτώ χρονών έβγαλε την πρώτη του ποιητική συλλογή. Θρίαμβος. Καταπληκτικές κριτικές! Φεύγει με ωτοστόπ για την Ευρώπη της δεκαετίας του ‘60. Μετά από άπειρες περιπέτειες, ξαναγυρίζει και ξαναφεύγει, βγάζει και τη Σχολή Σταυράκου ως σκηνοθέτης κινηματογράφου, έχει ανακατευτεί βαθιά με την πολιτική, σκοτώνεται δίπλα του ο Σωτήρης Πέτρουλας, μπαίνει με υποτροφία στο Πάντειο, στη χούντα τον παίρνουν στρατιώτη, τον ειδοποιούν οι σύντροφοί του, ότι θα τον φάνε γιατί τον βρήκαν σε αντιστασιακή ομάδα, και λιποτακτεί ως άρρωστος. Μετά το σκάει για τη Σουηδία.
Έχει κάνει πια τις πρώτες συλλογές του, έχει συνεργαστεί με τον Γιώργο Σεφέρη κι είναι ακόμα μόνον 26 χρονών, στη Σουηδία τον θέτει υπό την προστασία του, ο ίδιος ο Ούλαφ Πάλμε, φίλος του Γιώργου Μαγκάκη που αγαπούσε πολύ τον Δημήτρη. Γυρίζει στην Ελλάδα, και εκδίδει την «Ποιητική Αντιανθολογία», το ευαγγέλιο της Ποίησης της Αμφισβήτησης. 74 νέοι ποιητές, περνάνε απ’ τα χέρια του και αλλάζουν την εικόνα της ελληνικής ποίησης. Από τότε τον συνοδεύει ο τίτλος αυτός σ’ όλη τη ζωή του: Ο Ποιητής της Αμφισβήτησης! Στη βραδιά του Πολυτεχνείου σώζει τη ζωή του φίλου του, Λευτέρη Παπαδόπουλου. Με την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, γράφει τα πασίγνωστα τραγούδια του, τα μεγαλύτερα σουξέ των δεκαετιών ‘70 και ‘80… Δουλεύει ως δημοσιογράφος σ’ όλες τις θέσεις, και ως πολιτικός σύμβουλος, των Αλέκου Παναγούλη, Γιώργου Αλέξανδρου Μαγκάκη και άλλων… Στις δεκαετίες ‘80 και ‘90 είναι κορυφαίος χρονογράφος στο «ΕΘΝΟΣ» και γράφει συνεχώς τραγούδια, θέατρο, κ.λπ. Μπερδεύεται με την πολιτική, τους παρατάει τελικά για μιαν ακόμη φορά, εντωμεταξύ, έχει γνωριστεί με την Κατερίνα του το ‘90 και μαζί της αλλάζει οριστικά την ζωή του.
Τα τελευταία είκοσι χρόνια, ανεβαίνει σκαλί-σκαλί προς την κορυφή των γραμμάτων μας και τα τελευταία τέσσερα μάλιστα, με την επέλευση της διαβόητης «κρίσης» προάγεται σε σύμβολο των αντιμνημονιακών δυνάμεων μέσα στο Διαδίκτυο. Όμως, για την ερωτική του ζωή, τα ταξίδια του, τις περιπέτειές του, κάποτε θα αξιωθώ να γράψω ένα ολόκληρο βιβλίο για τον φίλο μου, τον Ωραίο Μπρούμελ της Ελληνικής Λογοτεχνίας όπως ονομάστηκε εκείνα τα χρόνια… Επέστρεψε το Διεθνές Μετάλλιο Ειρήνης του ΟΗΕ στον Κόφι Ανάν μόλις ξέσπασε ο πόλεμος στο Κόσοβο
Τι να πρωτογράψω, είπαμε, θέλουμε ένα ολόκληρο βιβλίο! Θα τελειώσω με μερικούς αριθμούς: 15 ποιητικές συλλογές, 7500 άρθρα στον τύπο και χρονογραφήματα, 20 μεγάλες έρευνες και αποστολές, 1000 τραγούδια πολλά απ’ αυτά πασίγνωστα εδώ και 45 χρόνια αλλά και 50 αντιστασιακά κείμενα στο Διαδίκτυο, την τελευταία τριετία! Πάνω από δεκαπέντε ελληνικά και διεθνή λογοτεχνικά βραβεία κι ένα απ’ αυτά μάλιστα, το μεγαλύτερό του, το Διεθνές Μετάλλιο Ειρήνης του Ο.Η.Ε. το πέταξε στα μούτρα των εδώ διευθυντών του, επιστρέφοντάς το στον Κόφι Αννάν, μόλις ξέσπασε ο πόλεμος στο Κόσσοβο!
Έγραψε και γράφει, ποίηση, μυθιστορήματα, διηγήματα, τραγούδια, σενάρια, θεατρικά έργα, φιλοσοφικά δοκίμια, κοινωνικές έρευνες, μανιφέστα, πολιτικές ομιλίες, έχει παρουσιάσει παραπάνω από 100 νέους ποιητές, ομιλίες σε συνέδρια, διαλέξεις και εισηγήσεις σε σεμινάρια, ποιητικές συναυλίες, και άλλα, και άλλα… Διαβάστε όμως το «ΑΣΑΝΣΕΡ» το τελευταίο του αριστούργημα, και θα καταλάβετε πολλά περισσότερα για τον, -είτε το παραδέχεται ο ίδιος είτε όχι- μεγάλο μας πρωτοπόρο ‘Έλληνα ποιητή και συγγραφέα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου