Μια "άγνωστη;" δύναμη,που "κυβερνά;" αυτό τον πλανήτη,μας συμπεριφέρεται σαν να είμαστε ζιζάνια ενοχλητικά!!!!!Ο χημικός και μικροβιολογικός πόλεμος γίνεται εναντίον των εχθρών αυτής της "άγνωστης δύναμης",δηλαδή των ανθρώπων,των ζώων και των φυτών,γενικά εναντίον όλης της χλωρίδας και πανίδας,αλλά και των συστατικών αυτής της ίδιας της ατμόσφαιρας της ΓΗΣ.
ΝΟΝΝΟΣΔΙΟΝΥΣΙΑΚΑ:ΡΑΨΩΔΙΕΣ Α' έως ΣΤ'
Η ΑΠΩΤΑΤΗ ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ
[Τέτοια λέγοντας πορευόταν η κόρη στη ράχη του ταύρου.Ο Κάδμος που περιπλανιόταν,πήγαινε από τη μια μεριά της γης στην άλλη ακολουθώντας τα ασταθή ίχνη του ταύρου που κουβαλούσε τη νύμφη.
Έφτασε και στο φονικό σπήλαιο των Αρίμων,αφότου τα βουνά μαινόμενα τις πύλες του αδιάρρηκτου Ολύμπου χτυπούσαν,από τότε που οι θεοί έχοντας φτερά πέταξαν πάνω από τον ατάραχο Νείλο και μιμήθηκαν την ανέφικτη πορεία των πτηνών,φτεροκοπώντας το ξένο μονοπάτι με αεράκι πρωινό,όταν ο ουρανός με τους επτά πλανήτες μαστιγωνόταν.Τότε,λοιπόν,μεταφέρθηκε ο Δίας,ο γιος του Κρόνου,στο κρεβάτι της Πλουτούς,για να της φυτέψει το γιο,τον Τάνταλο,τον ανόητο κλέφτη των κυπέλλων,τα όπλα του ουρανού τοποθέτησε βαθιά στη γη,τα κάλυψε με πέτρα και έκρυψε την αστραπή.Και ενώ οι κεραυνοί εξέπεμπαν από το στόμα τον καπνό τους κάτω από τη στέγη σκοτείνιαζε ο λευκός απότομος γκρεμός και από τον κρυφό σπινθήρα του πύρινου βέλους θερμαίνονταν οι πηγές,και το φαράγγι της Μυγδονίδας αφρίζοντας από ατμό έκανε θόρυβο στα ρεύματα που περνούσαν από τις χαράδρες.Και απλώνοντας τα χέρια από το νεύμα της μητέρας του Αρούρης τα όπλα του Δία τα σκεπασμένα από χιόνι έκλεψε ο Τυφώνας από την Κιλικία,τα όπλα της φωτιάς.Αφού τέντωσε τις σειρές των βροντόφωνων λαρυγγιών του,κραύγαζε με τις φωνές κάθε είδους θηρίου που ήταν ομόγλωσσό του.Και οι σύμφυτοι δράκοντες χύνονταν από πάνω στα πρόσωπα τίγρεων και έγλειφαν τις τρομερές χαίτες των λιονταριών και έζωναν σαν ελατήρια τα κέρατα με τις ελικοειδείς ουρές τους και αναμείγνυαν με αφρό τα δηλητηριώδη βέλη που εκτόξευαν στα φλύαρα σαγόνια των χοίρων.
Τα όπλα του γιου του Κρονίδη,αφού τοποθέτησε σε πέτρινη φωλιά τέντωνε στον ουρανό τα πελώρια ακούραστα χέρια του και με επιδέξιους σχηματισμούς έσφιγγε με το ένα χέρι την Κυνοσουρίδα στους πρόποδες του Ολύμπου και πιέζοντας με το άλλο ανέσυρε τη χαίτη της Άρκτου της Παρασσίης,που έκλινε στον άξονα,ενώ με κάποιο άλλο έπιασε και σταμάτησε το Βοώτη,με άλλο τράβηξε τη Φωσφόρο και μάταια σφύριζε στον πρωινό ουρανό ο ήχος μαστιγίου που στριφογύριζε κυκλικά.Έσυρε με βία την Αυγή και αφού αναχαίτισε τον Ταύρο,ξεκούραζε η Ώρα τα άλογά της χωρίς την αίσθηση του χρόνου και ανολοκλήρωτη.Από τα σκιερά πλοκάμια των φιδόμαλλων κεφαλιών το φως θαμπωνόταν από το σκοτάδι,ενώ καθημερινά η Σελήνη ανέτειλε μαζί με τον Ήλιο.
...............................
Και με τα δυνατά του πόδια σκαρφάλωσε ο Τυφώνας κοντά στα σύννεφα.Αφού άπλωσε το πολυάριθμο σύνολο των χεριών του κατακάλυψε το λευκόχρυσο λαμπρό φως του ανέφελου ουρανού διεγείροντας μια μπερδεμένη στρατιά από φίδια.Από αυτά κάποιο διέγραφε γύρω γύρω όρθιο την τροχιά του κυκλικού άξονα και ανασκίρτησε στη σπονδυλική στήλη του ουράνιου Δράκοντα,σφυρίζοντας με πολεμικό ρυθμό.Κάποιο άλλο κοντά στην κόρη του Κηφέα ελίχθηκε σε κύκλο όσο με τα χέρια που έφταναν στα άστρα και με άλλο δεσμό που τον τύλιγε πλάγια γύρω από έναν άλλο έσφιξε γερά την Ανδρομέδα αιχμάλωτή του.Κι άλλο φίδι με τις γωνίες των κεράτων του όμοιο με ταύρο σχημάτιζε κύκλους σα δράκος με κέρατα και εξώθησε στη μανία ελικοειδώς με τα ανοιχτά σαγόνια του πάνω από το μέτωπο του ταύρου τις Υάδες που αντιστέκονταν,όμοιο με μισοφέγγαρο.Και των δρακόντων,που είχαν μπλεχτεί μεταξύ τους,οι δηλητηριώδεις γλώσσες έζωσαν το Βοώτη.
............................]
ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΟΜΩΣ ΝΙΚΗΣΕ Ο ΔΙΑΣ!!!!!!!
ΜΗΔΕΝΑ ΠΡΟ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ ΜΑΚΑΡΙΖΕ.