Η αντίθεση
Οι αρχαίοι Έλληνες τιμούσαν τα Ομηρικά Έπη όχι μόνο σαν λογοτεχνικά αριστουργήματα και τρόπο ζωής, αλλά δίνοντας σε αυτά και εκπαιδευτική αξία. Ο Έλλην άνθρωπος ήταν ο ομηρικός άνθρωπος.
Στις μέρες μας με την υποβολή του Χριστιανισμού το τοπίο άλλαξε. Την αισθητή διαφορά και την αντίθεση μπορεί την δει κανείς στα ελληνικά Μουσεία. Από την μια η συναρπαστική γιορτή της ζωής και του θανάτου με περιπέτειες, τραγούδια έρωτα, φως, κρασί, πάθος και πολέμους. Από την άλλη,απο τα 363 μ.Χ. , η γιορτή δίνει τη θέση της σε ασκητικούς , συνήθως ντυμένους στα σκούρα γενειοφόρους αγίους, κρύους σαν χιόνι. Μαύρο χιόνι.
Το σκοτάδι νίκησε το φως. Η βυζαντινή εποχή και οι μετέπειτα εποχές είχαν μόλις γεννηθεί.
Στα Μουσεία αμερόληπτος και ακλόνητος μάρτυρας βρίσκονται σιωπηλά οι άψυχοι αυτόπτες
μάρτυρες δυο διαφορετικών εποχών.
Η προειδοποίηση
Ο Λουκάς , ο Μάρκος (και όχι μόνο)
γνωρίζοντας την Ελληνική Γραμματεία δημιούργησαν το δικό τους έπος στα πρωτοχριστιανικά χρόνια μετασχηματίζοντας έτσι τις παραδόσεις των Ιουδαίων, όπως αυτές βρίσκονταν στην βίβλο, την μετάφραση των Εβδομήκοντα. Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια του Ιουλιανού :
« μας πολεμούν με βέλη φτερωτά από τα φτερά μας, γιατί μας πολεμούν οπλισμένοι με τα δικά μας βιβλία»Χριστιανοί υπέρ Εθνικών
Κατά το μεγαλύτερο μέρος της Βυζαντινής περιόδου τα αρχαία ελληνικά κείμενα αποτέλεσαν το κύριο μέρος του εκπαιδευτικού συστήματος. Πολλοί χριστιανοί συγγραφείς έγραψαν σε εξάμετρο, μιμούμενοι τους Έλληνες Εθνικούς...Ο μητροπολίτης του 12ου αιώνα Ευστάθιος (ομηρικός σχολιαστής!) γράφει:
Οι μύθοι του Ομήρου δεν βρίσκονται εκεί χωρίς λόγο. Είναι σκιές, πέπλα,
ευγενικών σκέψεων...
Δυστυχώς όμως το τοπίο άλλαξε.
Όταν οι άνθρωποι μιλούν για σύγκρουση ή θρησκειών πολιτισμών ή θρησκειών , όπως κάνουν αυτή τη στιγμή πολλοί πολιτικοί και πανεπιστημιακοί, μπορεί μερικές φορές να χάσουν το κεντρικό θέμα. Η ανεπάρκεια της θεωρίας αυτής αρχίζει πολύ προτού φθάσουμε στο ερώτημα του αν οι πολιτισμοί και οι θρησκείες συγκρούονται. Κάθε άνθρωπος που αισθάνεται Έλληνας και τουλάχιστον (όχι μόνο) οι ιστορικοί, μακριά από εξαρτήσεις και επηρεασμούς, πρέπει να κάνουν απερίσπαστοι τη δουλειά τους, υπηρετώντας την επιστήμη και την αλήθεια. Να βρουν και να καταγράψουν τις ευθύνες όλων για όλα, για να μάθει και η νέα γενιά πώς ο Ελληνισμός έφθασε εδώ που έφθασε .