Όποιος δεν γράφει την παγκόσμια ιστορία ,ως εγκληματική ιστορία είναι συνένοχος σε αυτήν.(K.Deschner)
Πρόλογος
Η παρούσα μελέτη σε καμία περίπτωση δεν θέλει να προσβάλει βιοπαλαιστές, καλούς και αγαθούς Εβραίους ή άλλους λαούς οι οποίοι στο διάβα των αιώνων ποτέ δεν είχαν κάποια σοβαρή ευκαιρία βιώσεως της δικής τους θέλησης, της ελευθερίας(1). Της ελευθερίας με το κλασσικό, αρχαίο Ελληνικό νόημα της. Δυστυχώς ακόμα και αυτούς τους απλούς ανθρώπους τα γρανάζια του δόλου, δεν έπαψαν να κατακρεουργούν.
(1)Ο ελεύθερος άνθρωπος μέσα στην ελεύθερη πολιτεία, αυτό είναι το ελληνικό ιδανικό. Το άτομο λυτρωμένο από την αμάθεια και την πρόληψη και το φόβο, φωτισμένο, περήφανο, με τη δύναμη ότι παίρνει απ' έξω να το δουλεύει βαθιά μέσα του' το άτομο που συμμετέχει ενεργά και υπεύθυνα στη διακυβέρνηση της πολιτείας' που τον εξωτερικό καταναγκασμό τον αλλάζει σε εσωτερική ελευθερία, που το όχι των θεών, των νόμων και των αρχόντων μπορεί και το μεταστρέφει σε ναι της ίδιας του της ψυχής."(Ι.Θ. Κακριδής, «Ελληνικό φως»)
Πώς είναι σήμερα ο κόσμος
Σήμερα υπάρχει ένας κόσμος, όπου οι άνθρωποι άβουλοι, άχρωμοι και αδιαφοροποίητοι, υπηρετούν μηχανικά και δουλικά στους σκοπούς κάποιων, που τη θέληση τους την ενσαρκώνει ένας και μόνο. Αυτή είναι η αιτία για την οποία οι λαοί πρέπει να υπακούν τυφλά στην επιταγή μιας θρησκείας ( την θρησκεία του Αβραμαϊσμού, δηλαδή Ιουδαϊσμός, Χριστιανισμός και Ισλάμ) σκοτεινής και αδιάλλαχτης, που τα μυστικά της τα γνωρίζει μόνο το ιερατείο της, παντοδύναμο και ανεξέλεγκτο, το οποίο πολύ καλά γνωρίζει πως να χρησιμοποιεί τις μηχανές που οι Έλληνες αψήφησαν: Τις μηχανές του δόλου («pia fraus», ευσεβής απάτη) .
Στην παρούσα μελέτη αποκαλύπτονται οι διαδικασίες με τις οποίες ο Ελληνισμός για περισσότερα από 2000 χρόνια βαριά τραυματισμένος, αιμορραγεί.
Με άλλα λόγια, οι μηχανές του δόλου κατάφεραν να μας κάνουν να μην ήμαστε πλέον θεματοφύλακες ενός αγαθού που μας χάρισαν οι θυσίες των αρχαίων πατέρων μας.
Η απόλυτη ενσάρκωση ενός κοσμοϊστορικού εγκλήματοςΗ ιστορία, αινιγματική και συνήθως συγκεχυμένη ενώ συντελείται τάχα πάνω σε ιστορικοκριτικές βάσεις, στην πραγματικότητα στερείται ορθολογικής κατανόησης , αλλά εμείς θα προσπαθήσουμε να την δούμε μέσα από μια απόδοση στα ιστορικά γεγονότα μιας εγκληματικής αιτιότητας, αν και η αρχή του «audiatur et altera pars» (να ακουστεί κι η άλλη πλευρά) δεν αποτελεί μομφή.
Ας εξετάσουμε λοιπόν, το μεγαλύτερο κοσμοϊστορικοέγκλημα, την σταδιακή δολοφονία του μεγαλύτερου πολιτισμού της ανθρωπότητας, του Ελληνικού (όπως λέει και ο κορυφαίος φιλόλογος Jäger, η Ελληνική Γραμματεία έπλασε τον άνθρωπο) , στο οποίο συγκαταλέγεται και η δολοφονία του Νέρωνα. Ας δούμε μέσω αντικειμενικής μεθοδολογίας και μέσα από καλές και σημαντικές πηγές, με καθαρό μυαλό, μακριά από κάθε μονοδιάσταση θεώρηση, ποιος ήταν πράγματι ο Νέρων.
ΝέρωνΠερί πηγών
Ο Σουητώνιος, μια από τις σημαντικότερες πηγές περί Νέρωνος, είναι αναμφισβήτητα προκατελημένος κατά του Νέρωνος, είδη από την αρχή επιχειρεί να αποδείξει την αγριότητα του Δομιτίου (πατέρα του Νέρωνος) δείχνοντας έτσι ότι ο Νέρων κληρονόμησε τον έκφυλο χαρακτήρα κάποιων προγόνων του. Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι ο Σουητώνιος είναι ο μόνος πού αναφέρεται στην αγριότητα του Δομιτίου. Αλλά και σε άλλες συκοφαντίες, εικασίες, κύριες πηγές όπως ο Τάκιτος, Δίων ο Κάσσιος, αλλά και ο Κλόύβιος Ρούφος και ο ίδιος ο Σουητώνιος σε πολλές αρνητικές περιπτώσεις (όπως στο θέμα των σχέσεων του Νέρωνα με την Αγριππίνα) αποφεύγουν να δεσμευτούν απερίφραστα κατά του Νέρωνα.
Η άλλη πλευρά του ΝέρωναΉταν δεκαεπτά χρονών όταν με αμέτρητες τιμές τον αναγόρευσαν αυτοκράτορα. Όταν σύγκλητος του εξέφρασε τις ευχαριστίες της, εκείνος απάντησε «Όταν θα τις αξίζω». Ήταν ο πρώτος πού, κατά το ελληνικό έθιμο, καθιέρωσε τριπλούς αγώνες μουσικής, αθλημάτων στίβου και ιππασίας στην Ρώμη. Σαν καλλιτέχνης έχει σίγουρα συκοφαντηθεί, μάλιστα υποδυόμενος τον Ηρακλή Μαινόμενο ένας στρατιώτης βλέποντας τον αυτοκράτορα με άθλια περιβολή και αλυσοδεμένο, όπως απαιτούσε η υπόθεση του έργου, όρμησε μπροστά για να τον βοηθήσει.. Ακόμη και ένας πραίτορας του πρόσφερε ένα εκατομμύριο σηστερτίους για μια εμφάνιση. Όταν μετά ένα δείπνο τον παρακάλεσαν να τραγουδήσει, και χειροκρότησαν θερμότατα την παράστασή του, εκείνος δήλωσε ότι μόνο οι Έλληνες ξέρουν να ακούνε μουσική και μόνον αυτοί είναι αντάξιοι των προσπαθειών του. Ο J. P.V.D. Baldson (Life and Leisure in Ancient Rome, Λονδίνο 1969, σ. 287) παρατηρεί ότι, ενώ γνωρίζουμε τα ονόματα πολλών περίφημων ηθοποιών και χορευτών παντομίμας από την αρχαιότητα, ο Νέρων είναι ο μόνος εξέχων Ρωμαίος μουσικός που μας είναι ονομαστά γνωστός.
Σκοτώστε τον Νέρωνα!"Εσείς όλοι, Έλληνες, που κατοικείτε την Αχαΐα, ονομαζόμενη ως τώρα Πελοπόννησο,
δεχθείτε μαζί με την απαλλαγή από τους φόρους, την ελευθερία που στις πιο
ευτυχισμένες μέρες της ιστορίας σας δεν κατείχατε ποτέ όλοι μαζί, εσείς που
υπήρξατε σκλάβοι ή ξένων ή οι μεν των δε. Αχ, να μη ζούσα στους χρόνους ακμής
της Ελλάδας, να 'δινα αυτό το διέξοδο στις διαθέσεις μου για να απολαύσω έναν
μεγαλύτερο αριθμό ανθρώπων! Δε συγχωρώ το χρόνο που ελάττωσε το μεγαλείο ενός
τέτοιου αγαθού...Αλλά προσπέφτω στους Θεούς που πάντα με προστάτεψαν στη γη και
τη θάλασσα, να μου δώσουν παρ' όλα αυτά την ευκαιρία να το πραγματοποιήσω. Άλλοι
πρίγκιπες έδωσαν σε πόλεις την ελευθερία τους...Ο Νέρων, την αποδίδει σε μία
ολόκληρη επαρχία."
Ο λόγος (ή απόσπασμά του) του Νέρωνα που διακηρύττει την ανεξαρτησία της Αχαΐας!
Τα ευεργετήματα αυτά τα ανήγγειλε ο ίδιος από το κέντρο του σταδίου την ημέρα που τελούνταν τα Ίσθμια. Η χειρονομία αυτή του Νέρωνα αποτελούσε αναμφίβολα απτό δείγμα του φιλελληνισμού του, η επιλογή μάλιστα του συγκεκριμένου τόπου είναι φανερό ότι συνδεόταν με την διακήρυξη του 196 π.Χ. , όταν στο ίδιο μέρος ο ύπατος Τίτος Φλαμινίνος υποσχέθηκε μετά τον δεύτερο μακεδονικό πόλεμο κατά του Φιλίππου του Ε´ να απομακρύνει στο σύνολο τους σχεδόν τα Ρωμαϊκά στρατεύματα από την Ελλάδα.
Ο Νέρων υπήρξε μεγάλος φιλέλληνας. Εκδήλωνε αγάπη για την Ελλάδα, έδωσε αυτονομία σε όλες τις ελληνικές πόλεις, ξεκίνησε να ανοίξει τη διώρυγα της Κορίνθου (χρειάστηκαν κατόπιν αυτού περίπου 1900 χρόνια για να γίνει αυτό το έργο), πήρε μέρος σε ολυμπιακούς αγώνες, έφτιαξε και ιερά στην Ολυμπία και αλλού.
Το μόνο ίσως έγκλημα του Νέρωνα ήταν η αγάπη του για τον Ελληνικό πολιτισμό, η ανεκτικότητα και ανεξικακία του, που χάρις αυτήν γλίτωσε ο Σαούλ-Παύλος και την πληρώνει από το σημείο εκείνο και μετά όλη η ανθρωπότητα. Το κομβικό σημείο της διακυβέρνησης του Νέρωνα είναι το 63 μ.Χ., έτος της μεγάλης πυρκαγιάς που ισοπέδωσε τη Ρώμη.Μέχρι το 66 μ.Χ. κάποιοι Ιουδαίοι έβλεπαν ευνοϊκά τον Νέρωνα, αυτό συμπεραίνεται και από τον Ιώσηπο(Ιουδ. Αρχ., ΧΧ 193/195).
Μετά επιβλήθηκαν ποινές κατά των Χριστιανών, οι οποίοι τότε ήταν στην Ρώμη κυρίως Ιουδαίοι. Ο Χριστιανισμός αποκαλείτο τότε νέα και βλαβερή δεισιδαιμονία (superstitio nova ac malefica). Βέβαια, και άλλες ξένες θρησκείες (με μόνη εξαίρεση την Ελληνική)είχαν προκαλέσει κοινωνική αναστάτωση στην Ρώμη. Ο Ιώσηπος αναφέρει ότι το άγαλμα της Ίσιδος ρίχτηκε στον Τίβερη και οι ιερείς της σταυρώθηκαν (Ιουδ. Αρχ. ΧVΙΙΙ.79).
Ο Νέρων είχε αναγνωρίσει την επικινδυνότητα των ξενόφερτων Ιερατείων. Αλλά και το ισχυρότερο Ιερατείο αναγνώρισε ότι θα πετύχαινε να πάρει και να δέσει την παγκόσμια ιστορία στα χέρια του, μόνο εάν εξόντωναν τον Νέρωνα, και περνούσαν στην Ρώμη έναν δικό τους άνθρωπο, που να είναι σε θέση να γράψει την Ιστορία όπως την ήθελαν. Επί Νέρωνα θα ήταν αδύνατον ένας Ιώσηπος να εισδύσει στο στράτευμα και στα ανάκτορα. Έπρεπε να γίνει κάποιος άλλος Καίσαρ. Λιγότερο ικανός. Και αυτός θα ήταν αργότερα ο Βεσπασιανός ο οποίος ήταν μουλαράς. Πάντως, τώρα έπρεπε να βγει από την μέση ο Νέρων.
Με κάθε τρόπο.
ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΣΕ ΣΥΣΚΕΥΑΣΙΑ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣΌταν το 121 π.Χ. ο μεταρρυθμιστής Γάιος Γράκχος κατέφυγε στο ιερό άλσος των Ερινύων ξέροντας ότι έχει χάσει τη μάχη με τους αντιπάλους του, ζήτησε από τον πιστό του Φιλοκράτη να τον σκοτώσει. Ο Φιλοκράτης εκτέλεσε τη διαταγή και αμέσως μετά αυτοκτόνησε.. Η ίδια ακριβώς τύχη περίμενε τον Αντώνιο όταν ηττήθηκε στη ναυμαχία του Ακτίου. Μόνο που ο δούλος που πήρε την εντολή να τον σκοτώσει προτίμησε να βυθίσει το ξίφος στο δικό του στήθος. Ο Αντώνιος υποχρεώθηκε να αυτοκτονήσει χωρίς μεσολάβηση άλλου.Στην περίπτωση της Ρώμης βρισκόμαστε επομένως μπροστά σε μια κοινότοπη τελετουργία θανάτου.
Λέγεται ότι ακόμη και ο Νέρων δεν απέφυγε τη μοίρα αυτή: όταν το 68 μ.Χ. ένιωσε εγκαταλειμμένος από τους πάντες, βρήκε κι αυτός τη λύτρωση (σίγουρα την δολοφονία!) από τα χέρια του πιστού του απελεύθερου Επαφρόδιτου (δώστε βάση, διότι όπως στην υπόθεση του Αντώνιου, ο δούλος αυτοκτονεί και δεν σκοτώνει τον Αντώνιο, ο Φιλοκράτης σκοτώνει τον Γράκχο, αλλά άμεσα αυτοκτονεί και ο ίδιος, ενώ ο Επαφρόδιτος κάθε άλλο έχει στον νού του) εδώ ο Επαφρόδιτος έχει την μεγάλη ευκαιρία να σκοτώσει έναν Ελληνιστή Καίσαρα, και το οποίο ευχαρίστως πράττει, και κόβει τον λαιμό του Νέρωνος.
Ποιος είναι ο Επαφρόδιτος, ο οποίος είναι φίλος του Αποστόλου Παύλου; Είναι έμπιστος του Νέρωνος, απελεύθερος δούλος, γραμματέας, ο φιλέλλην Νέρων τον έχει για Έλληνα. Πάντως υπάρχει εδώ μία στενή φιλία (μάλλον αποστολή) μεταξύ
Ιώσηπου και
Επαφρόδιτου και μεταξύ
Αποστόλου Παύλου, ο οποίος δεν τον αποκαλεί μόνο αδελφό, αλλά και ΣΥΝΕΡΓΑΤΗ ΚΑΙ ΣΥΣΤΡΑΤΙΩΤΗ!
Σαφώς ο Επαφρόδιτος είναι Ιουδαίος και μάλιστα υψηλής φήμης, διαβάζοντας τις εργασίες του είναι ξεκάθαρο ότι πρόκειται για έναν φανατικό Ιουδαίο πατριώτη. Ιδού ένα δείγμα από την εργασία του Επαφρόδιτου, μέσα από την Ιουδαϊκή Γραμματεία:
Η απολογία για την ηλικία του Ιουδαϊσμού
το ακόλουθο κείμενο είναι μια μερική, προσωρινή, αποσπασματική μετάφραση χωρίς υποσημειώσεις!
(γ) Institutum Judaicum Delitzschianum, Münster 2003 1. Βιβλίο, 1. Η απολογία για την ηλικία του Ιουδαϊσμού
Το κείμενο είναι μια μερική, προσωρινή, αποσπασματική μετάφραση χωρίς υποσημειώσεις:
"Σημαίνω ήδη στο κύριο μέρος, εγώ ο υψηλής φήμης Επαφρόδιτος, στο γράφοντας για τον αναγνώστη της αρχαιότητάς μου που, που θα την διαβάσει, για να έχει καταστήσει σαφές ότι οι εβραϊκοί άνθρωποί μας (καταρχήν) είναι πολύ παλαιοί και λαμβανόμενοι την αρχική ύπαρξή του για το, και πως η χώρα, την οποία κρατάμε τώρα, κατοικήθηκε. Κατέγραψα πέντε χιλιάδες χρόνια .περιεκτικής ιστορίας στην ελληνική γλώσσα..."
Επίσης:Επαφρόδιτος Βιβλική Εγκυκλοπαίδεια:
Μακεδόνας χριστιανός από τους
Φιλίππους. Ο
απ. Παύλος τον αποκαλεί με τα καλύτερα λόγια: αδερφό, συνεργάτη και συστρατιώτη (Φιλιππησίους 2:25). Δεν γνωρίζουμε εάν ο Επαφρόδιτος ήταν μέλος της εκκλησίας των Φιλίππων, ή απλώς μετέφερε επιστολή και συνεισφορές της εκκλησίας προς τον Παύλο όταν αυτός ήταν φυλακισμένος στη Ρώμη (Φιλιππησίους 2:30, 4:18). Κατά την παραμονή του στη Ρώμη ο Επαφρόδιτος αρρώστησε βαριά που κόντεψε να πεθάνει, παρόλα αυτά δεν υπολόγισε τη ζωή του και συνέχισε το έργο του Χριστού (Φιλιππησίους 2:30). Ο Παύλος προτρέπει τους χριστιανούς της εκκλησίας των Φιλίππων να τον υποδεχθούν με μεγάλη χαρά και να τον τιμήσουν (Κολοσσαείς 2:29).
Επίσης διαβάζουμε σε Βυζαντινό κείμενο του τέλους του 9ου αιώνα να κατατάσσει τον Επαφρόδιτο στη χορεία των διδασκάλων των Παυλικιανών:
Μάνεντα τοίνυν καὶ Παῦλον καὶ Ἰωάννην, καὶ ἄλλους οὓς ἐάν τις εἴπῃ αὐτοῖς, προθύμως ἀναθεματίζουσιν. Κωνσταντῖνον δὲ τὸν Σιλουανὸν ἐπικληθέντα, καὶ Συμεὼν τὸν καὶ Τίτον, καὶ Γεγνέσιον τὸν καὶ Τιμόθεον, καὶ Ἰωσὴφ τὸν καὶ Ἐπαφρόδιτον, καὶ Βαάνην τὸν ῥυπαρόν, καὶ Σέργιον τὸν καὶ Τυχικόν, ὡς διδασκάλους αὐτῶν οὐδαμῶς ἀναθεματίζουσιν, ἀλλ’ ἔχουσιν αὐτοὺς ὥσπερ ἀποστόλους Χριστοῦ. [Τον Μάνη, λοιπόν, και τον Παύλο και τον Ιωάννη και όποιους άλλους αναφέρει κάποιος στους Παυλικιανούς αυτοί τους αναθεματίζουν με προθυμία. Όμως τον Κωνσταντίνο που ονομάστηκε Σιλουανός και τον Συμεών-Τίτο και τον Γεγνέσιο-Τιμόθεο και τον Ιωσήφ-Επαφρόδιτο και τον Βαάνη τον Ρυπαρό και τον Σέργιο-Τυχικό δεν τους αναθεματίζουν διότι είναι διδάσκαλοί τους και
τους έχουν όπως ακριβώς τους αποστόλους του Χριστού.]Πέτρος Ηγούμενος, Περί Παυλικιάνων των και Μανιχαίων, ed. Ch. Astruc et al., “Les sources grecques pour l’histoire des
Pauliciens
Ποιός διάλεξε τον Επαφρόδιτο;
Ο Επαφρόδιτος
επιλέχτηκε από τον ίδιο τον Χριστό, είναι σήμερα άγιος, η μνήμη του εορτάζεται στις 8 Δεκεμβρίου:
Άγιοι Απόστολοι 70 Για τους Αποστόλους αυτούς μας πληροφορεί το κατά Λουκάν Ευαγγέλιο στο δέκατο κεφάλαιο. Τους εξέλεξε ό Χριστός ϋστερα από τους Δώδεκα για να βοηθούν το έργο Του, πηγαίνοντας αυτοί πρωτύτερα σε κάθε πόλη και τόπο, όπου θα πήγαινε κατόπιν ό "Ιδιος. Στόν αγώνα αυτό, έπρεπε να καταβάλουν όλη τους τη δραστηριότητα, χωρίς να χάνουν οϋτε στιγμή. Γι' αυτό τους είπε, ότι ώφειλον να μη σταματούν και να μη χαιρετούν κανένα εις τον δρόμον. Αυτό δε, αποτελεί μάθημα για μερικούς πνευματικούς εργάτες, πού χάνουν άσκοπα ώρες και μέρες φλυαρώντας αντί να διδάσκουν, και σκανδαλίζοντας αντί να οικοδομούν. Ό Κύριος παρήγγειλε τους Έθδομήκοντα Αποστόλους, μήτε βαλάντιο να έχουν μαζί τους, μήτε δισάκιο, οϋτε υποδήματα να κρατάνε. Γιατί; Για να φανεί, ότι οι στρατιώτες του Χριστού πρέπει να έχουν αυταπάρνηση και να εξοικειώνονται με όλες τίς στερήσεις. Και να δειχθεί ότι ό Θεός με μηδαμινά μέσα κατορθώνει τα μεγαλύτερα και δυσκολότερα έργα. ΟΙ Έβδομήκοντα έξετέλεσαν την αποστολή τους με όλη την ακρίβεια και την πειθαρχία, όταν ό Χριστός ήταν στη γη. Άλλα και υστέρα από την ανάληψη Του και το σχηματισμό της Εκκλησίας Του, έκαναν με ζήλο και αυταπάρνηση όλο το καθήκον τους. Αυτοί δε ήταν: 1.Ιάκωβος, ό αδελφός του Κυρίου και υιός Ιωσήφ του μνήστορος. 2.Σίμων, ό και Συμεών και Κλεόπας υ'ιός Ιωσήφ, αδελφός Ιακώβου και δεύτερος επίσκοπος Ιεροσολύμων. 3.Ματθίας, ό αντί του προδότου συγκαταριθμηθείς τοις άποστόλοις. 4.Ιάκωβος, 'Αλφαίου, ό και αδελφός Ματθαίου......
56.Έπαφρόδιτος, (ή Έπαφράς), επίσκοπος Άνδριάκης (ή Άδριάνης)....
69.Φορτουνάτος. 70.Αχαϊκός. 71.Στεφανάς.= Διαβάστε όλους τους 70 αποστόλους από την Πηγή:
http://www.anthosorthodoxias.net/forum/viewtopic.php?t=706Η νέα τάξη πραγμάτων ήταν στην πορεία της. Το Ιερατείο όπως πάντα σκοτεινό ανεξέλεγχτο και αόρατο είχε κατορθώσει για μια ακόμη φορά να δέσει το μέλλον, να κάνει τους λαούς να
υπακούν τυφλά στην επιταγή μιας θρησκείας όπου οι άνθρωποι άβουλοι, άχρωμοι και αδιαφοροποίητοι, υπηρετούν μηχανικά και δουλικά στους σκοπούς κάποιων, που τη θέληση τους την ενσαρκώνει ένας και μόνο.
Πώς θα μπορούσε να ήταν ο κόσμος υπό την επήρεια του Ελληνισμού
Μια μάζα ανθρώπων αξεχώριστων, που δουλεύει τυφλά και άβουλα στο θεό , στην πολιτεία και στους άρχοντες, ας είναι και για το καλό, αυτό για τον κλασικό 'Έλληνα δεν ήταν οργάνωση ανθρώπων ελεύθερων. Για τον κλασικό Έλληνα η ελεύθερη πολιτεία προϋπόθετε και τον πολίτη ελεύθερο. Το κάθε άτομο χρωστούσε να υψωθεί σε ακεραιωμένη, υπεύθυνη προσωπικότητα, και με το φρόνημα αδούλωτο να κάνει τις επιταγές του θεού, της πολιτείας και των αρχόντων επιταγές της ψυχής του της ίδιας. Όλες οι μεγάλες ανθρώπινες αξίες, για να μείνουν αξίες, έπρεπε να πάψουν να είναι ετεροκίνητες και να δικαιωθούν μέσα στην ψυχή του κάθε πολίτη. Μια κοινωνία φιλάνθρωπη, που τιμάει και σέβεται τον άνθρωπο, καθώς τον βοηθάει να ολοκληρωθεί με δικό του περίγραμμα, δικιά του προσωπικότητα. ."(Ι.Θ. Κακριδής, «Ελληνικό φως»)
Έτσι θα μπορούσε να είχε γίνει ο κόσμος εάν ο Ελληνισμός είχε επικρατήσει τότε...
Νίκος Σάμιος ( Ολόκληρο το άρθρο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ΙΧΩΡ)
Ορεινή Ολυμπία,Πλαγιές όρους Μίνθη,χωριό Κωστομέρα!Το αναψυκτήριον και ο γέρο-πλάτανος υποβασταζόμενος!
Άφωνοι!Μην ενοχλήσουμε τον Καλυδώνιο κάπρο!Είδαμε τα χνάρια του στο δρόμο και γνωρίζαμε ότι μας παρακολουθεί!
Μεγαλείο οργιαστικό!Ένα απομεινάρι της φύσης που δεν κάηκε το 2007.Ψηλά,πάνω από το χωριό Κωστομέρα,εδώ που ακόμα κυκλοφορεί ο Καλυδώνιος κάπρος και περιμένει κάποια σύγχρονη Αταλάντη να τον θηρεύσει!Στο βάθος το όρος Λαπίθας με τη μυτερή κορφή του τη Σμέρνα!
Οι αναβαθμίδες,η πηγή,οι ποτίστρες...Τότε που ο τόπος έσφιζε από ζωή!Στην πλαγιά της Μίνθης,πάνω από το χωριό Κωστομέρα!
Επιγραφή στην πέτρινη πλάκα της πηγής!Πόσοι να έχουν ξεδιψάσει εδώ!Κι εγώ!
Αν είχε μιλιά,θα μας έλεγε πολύ παλιές ιστορίες!Η Δρυς.
Αρχαίο πέτρινο αλώνι.Εδώ που ο μόχθος γινόταν σοδειά.
Πλαγιά στο όρος Μίνθη της Ορεινής Ολυμπίας.
Χαλάσματα.Η γκρεμισμένη εστία(τζάκι),με φόντο την οργιαστική φύση.
Γη της Ορεινής Ολυμπίας.Στο βάθος το Ιόνιον Πέλαγος.
