04 Μαρτίου 2009

Στις γλώσσες σε κίνδυνο ΚΑΙ η ποντιακή στην Τουρκία από την UNESKO.

Κι όμως και αυτό είναι ένα μικρό μεν αλλά σημαντικό γεγονός,από αυτά που συγκαταλλέγονται στα κοσμοϊστορικά!!!
----------------------------------------------------------------
http://olympia.gr/

Η ποντιακή διάλεκτος στην Τουρκία και ο Άτλαντας των γλωσσών της UNESCO

Δημοσιεύθηκε από olympiada στο Μαρτίου 3, 2009

Πόσο θα την έκρυβαν. Ποτάμια αίματος χύθηκαν αλλά ακόμα εκεί να ανθεί!


Του Φάνη Μαλκίδη

Μετά την οθωμανική κατάκτηση του Εύξεινου Πόντου, ακολούθησε και ο βίαιος εξισλαμισμός των Ελλήνων. Οι πρώτοι εξισλαμισμοί ελληνικών πληθυσμών του Πόντου σημειώνονται στην περιοχή του Όφεως, ακολουθούν οι περιοχές των Σουρμένων, Αργυρούπολης, Τόνιας και άλλες. Ωστόσο ένας μεγάλος αριθμός Ελλήνων διατήρησαν τη γλώσσα τους, την ποντιακή διάλεκτο και εν μέρει χριστιανική θρησκεία τους κρυφά. Το Φεβρουάριο του 1856 υπό την πίεση των ευρωπαϊκών δυνάμεων, ο Σουλτάνος υπέγραψε το Χάτι-Χουμαγιούν, με το οποίο κάθε Οθωμανός υπήκοος ήταν ελεύθερος να αλλάξει θρησκεία χωρίς να κινδυνεύει η ζωή του. Ωστόσο οι εξελίξεις με την άνοδο των Νεότουρκων και την έναρξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου δεν επέτρεψαν διάσωση της γλώσσας, όπως θα έπρεπε καθώς και την μεταστροφή στην αρχική θρησκεία. Σύντομα το νεοτουρκικό κίνημα καθώς και το

Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου »

Δημοσιεύθηκε στο ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ |

03 Μαρτίου 2009

Χαρίλαος...Καραμανλής:"Δυστυχώς επτωχεύσαμεν"!!!!

ΔΙΑΛΕΧΤΕ...ΚΑΝΟΝΙ!!!!!!!!!!


Ή ΠΥΡΑΥΛΟ!!!!!!

----------------------------------------------------------------------------
http://kafeneio-gr.blogspot.com/

Δυστυχώς .....βουλιάζουμε

Παπαθανασίου σήμερα«κάθε μέρα βιώνουμε αναπάντεχες, δυσάρεστες, εξελίξεις στην πρωτοφανή οικονομική κρίση που αγγίζει όλες τις παγκόσμιες οικονομίες και κατ' επέκταση και την ελληνική»

Σε λίγο θα ακούσουμε και το "Δυστυχώς επτωχεύσαμε"...


Ταξιδιωτική οδηγία για τα Σκόπια!!Ε,και τι έγινε;;;Τα εκ/μύρια ευρώ θα τα ζητήσουν πίσω;Τα...δώρα;;;

Ε,και τι έγινε;Μήπως θα ζητήσουν να μας επιστρέψουν τα ζεστά ευρώ που τους έδωσαν από αυτά που δεν έχουμε;;;Μήπως θα κόψουν κάθε κουβέντα μαζί τους;;;;
Τίποτα δε θα γίνει!!!Αλλά το χειρότερο από όλα είναι ότι τους ταίζουμε!!!!

Και δεν υπάρχει μεγαλύτερη ξεφτίλα από αυτό!!!!!!!
Να πληρώνεις τον άλλον με δανεικά για να σε φτύνει!!!!!!!!!
----------------------------------------------------------------------------
http://strategy-geopolitics.blogspot.com/

Ταξιδιωτική οδηγία εξέδωσε το ΥΠ.ΕΞ για τα Σκόπια

Ταξιδιωτική οδηγία για τους Έλληνες που επισκέπτονται τα Σκόπια εξέδωσε το Υπουργείο Εξωτερικών.

Σύμφωνα με αυτή το Υπουργείο Εξωτερικών ενημερώνει τους Έλληνες πολίτες που επιθυμούν να ταξιδέψουν στην Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, με την πρόθεση να διαμείνουν ή απλώς να διέλθουν, για επαγγελματικούς ή προσωπικούς σκοπούς, ότι ενδέχεται να αντιμετωπίσουν προβλήματα, ενδεικτικώς για τους εξής λόγους:

Α) Το αρνητικό κλίμα που έχει δημιουργηθεί σε βάρος της χώρας μας, το τελευταίο έτος, προκάλεσε περιστατικά προπηλακισμών προσώπων, ιδίως οδηγών και επιθέσεων και φθορών σε αυτοκίνητα με ελληνικές πινακίδες κυκλοφορίας

Β) Η τοπική νομοθεσία και οι διαδικαστικοί κανόνες, π.χ. όσον αφορά:
- τελωνεία,
- φορολογία,
- μεταφορές τράνζιτ,
- εξαγωγή ποσού σε ξένο συνάλλαγμα που υπερβαίνει τα 2.000 ευρώ, εκτός αν δηλωθεί κατά την είσοδο στην χώρα,
- κανόνες οδικής κυκλοφορίας, εφαρμόζονται πλειστάκις, από τις σκοπιανές αρχές έναντι των Ελλήνων πολιτών, με εξάντληση κάθε αυστηρότητας, με εμφανή χαρακτηριστικά κατάχρησης και δυσανάλογες συνέπειες.

Θα πρέπει επίσης να ληφθεί υπόψη ότι η νομοθεσία στην ΠΓΔΜ αλλάζει συνεχώς και χωρίς καμία προηγούμενη ενημέρωση του κοινού, ούτε των ενδιαφερομένων επαγγελματικών κλάδων.

Τα ανωτέρω έχουν καταγραφεί ως περιστατικά, ιδίως στους τελευταίους μήνες, από τις αρμόδιες ελληνικές Αρχές.

Οι Έλληνες πολίτες ενθαρρύνονται να ενημερώνονται εγκαίρως για τους ισχύοντες στην ΠΓΔΜ κανόνες καθώς και να τους τηρούν πολύ σχολαστικά και, κυρίως, να λαμβάνουν μέτρα ιδιαίτερης προσοχής και σύνεσης, όσον αφορά την ασφάλεια του προσώπου και της περιουσίας τους, κατά την διαμονή ή την διέλευσή τους από την ΠΓΔΜ.

Οι ελληνικές διπλωματικές και προξενικές Αρχές στη χώρα είναι στην διάθεση των Ελλήνων πολιτών, για τυχόν διευκρινίσεις ή για συνδρομή στην περίπτωση δυσάρεστου συμβάντος.
Γιώργος Κουμοτσάκος Εκπρόσωπος Τύπου Υπ.Εξ. “Υπάρχει ένα ιδεολογικό και πολιτικό θερμοκήπιο που ευνοεί τέτοιες ακραίες συμπεριφορές” σημείωσε ο εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικων σχολιάζοντας τις επιθέσεις και προσέθεσε “Το θερμοκήπιο το έχουν διαμορφώσει οι ενέργειες, οι αποφάσεις και οι δηλώσεις της ηγεσίας των Σκοπίων. Η κυβέρνηση Γκρουέφσκι είναι σαφές ότι έχει επενδύσει πολιτικά σε ένα παρελθόν εθνικισμού, φανατισμού και μισαλλοδοξίας, το οποίο αποτελεί τη βασική πολιτική πλατφόρμα για τον τρόπο που ασκεί την εξουσία και την πολιτική του ο κ. Γκρουέφσκι” και κατάληξε “Είναι σαφές ότι γίνεται επίμονη προσπάθεια, μία απόπειρα, να κατασκευαστεί ένα κάποιο ιστορικό παρελθόν με ξένη ιστορία.”

Περί Θεών και Ανθρώπων (Πρωταγόρας).

--------------------------------------------------------------------------
http://www.epanellinismos.com/index.php?option=com_fireboard&func=view&id=10625&catid=31#10625

Περί Θεών και Ανθρώπων (Πρωταγόρας)
+βίντεο


Το δεύτερο «αιρετικό» πνεύμα της αρχαιότητας μετά το Δημόκριτο, που συνδέεται με τα Άβδηρα, είναι ο Πρωταγόρας. Οι αρχαίες πηγές μιλούν με σεβασμό για τον πνευματικό άνθρωπο που γεννήθηκε στα Άβδηρα στα 485 π.Χ., ταξίδεψε σε πολλές περιοχές του ελληνισμού και έγινε γνωστός, επηρεάζοντας πολύπλευρα την ελληνική σκέψη.
Πολυμαθής και δεινός ρήτορας δημιούργησε εχθρούς και φίλους, όπως μπορούμε να διαβλέψουμε στον περίφημο διάλογο του Πλάτωνα «Πρωταγόρας». Στο πρόσωπο του Αβδηρίτη σοφού εντοπίζουμε τα σημαντικότερα και αξιολογότερα χαρακτηριστικά του πνευματικού ρεύματος της σοφιστικής. Παρόλο που παλιότερα υπήρχε ένας κάθετος διαχωρισμός ανάμεσα στη φιλοσοφία και στη σοφιστική, στις μέρες μας γίνεται πλέον παραδεκτό ότι το μεγάλο πνευματικό ρεύμα, που ανθίζει στο μεσοδιάστημα μεταξύ περσικών πολέμων και πελοποννησιακού, στα χρόνια της πεντηκονταετίας, έδωσε πλούσιους καρπούς στους χώρους της επιστήμης και της τέχνης. Ο Θουκυδίδης, οι τραγικοί ποιητές, αλλά και πολλές απόψεις του ίδιου του Πλάτωνα είναι αδύνατο να ερμηνευθούν χωρίς τη γόνιμη παρουσία των σοφιστών και βέβαια του Πρωταγόρα. Να σημειώσουμε ότι ο Σωκράτης, τότε, θεωρούνταν σοφιστής. Στα μέσα του πέμπτου προχριστιανικού αιώνα γίνεται η σοφιστική επανάσταση, ο Διαφωτισμός της αρχαιότητας, με νέα θεματολογία, νέες μεθόδους, νέους γενικούς προσανατολισμούς. Αυτή τη γόνιμη περίοδο ο Πρωταγόρας βρίσκεται στην Αθήνα, γνωρίζεται με τον Περικλή, που του αναθέτει να συγγράψει το Σύνταγμα για την Πανελλήνια αποικία των Θουρίων (444 π.Χ.). Ο Πρωταγόρας έμεινε στην Αθήνα, όπου δίδασκε ως το 411 π.Χ.. Τότε ο Πυθόδωρος τον κατάγγειλε ως άθεο και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Αθήνα. Τα βιβλία του κάηκαν δημόσια. Το πλοίο στο οποίο επιβιβάστηκε βούλιαξε και ο Πρωταγόρας πνίγηκε, σε ηλικία εβδομηντατεσσάρων ετών. Έγραψε πολλά συγγράμματα, από τα οποία σώθηκαν ελάχιστα αποσπάσματα, «Περί θεών», «Αλήθεια ή Καταβάλλοντες», «Περί της εν αρχή κατιστάσεως»,«Αντιλογίαι». Η σημαντικότερη πηγή για να γνωρίσουμε τη σκέψη του Πρωταγόρα, είναι ο μεγάλος αντίπαλός του, ο Πλάτωνας. «Το πορτραίτο του Πρωταγόρα που μας δίνει ο Πλάτων στον ομώνυμο διάλογο δεν είναι, βέβαια, εντελώς αυθαίρετο και φανταστικό, αλλά δεν μπορούμε να πούμε ότι αποδίδει πιστά και χωρίς παραποιήσεις τα χαρακτηριστικά του σοφιστή», παρατηρεί ο Ηλ. Σπυρόπουλος.
Από τα αποσπάσματα που διασώθηκαν και βρίσκονται συγκεντρωμένα στο βιβλίο του Η. Diels «Die Fragmente der Vorsokratiker», μπορούμε να σχηματίσουμε μια εικόνα για τους άξονες του Πρωταγόρειου στοχασμού. Για τους θεούς,διακήρυττε ότι είναι αδύνατο να αποφανθούμε. Ήταν αγνωστικιστής. Για τη γνώση, πίστευε ότι ο άνθρωπος με τις αισθήσεις και την εμπειρία μπορεί να φτάσει στην αλήθεια.
Εκεί που κυριολεκτικά καινοτόμησε ο Πρωταγόρας, και σ' αυτό τον ακολουθεί ο Σωκράτης, είναι η μετάθεση του ενδιαφέροντος από το αντικειμενικό στο υποκειμενικό, από τη φύση στον άνθρωπο, από το έξω στο μέσα. Ο άνθρωπος, για τον Πρωταγόρα, ο συγκεκριμένος άνθρωπος, μπαίνει στο κέντρο του ενδιαφέροντος. Στην πεντηκονταετία, όπου διαμορφώνεται το νέο δημοκρατικό πρότυπο λειτουργίας στην Αθήνα του Περικλή, ο άνθρωπος είναι πρωταρχικό σύστημα αναφοράς. Το άτομο (σύλληψη του Δημοκρίτειου στοχασμού) από τη φυσική περνά με τον Πρωταγόρα στην ιστορική του διάσταση: άτομο που λειτουργεί μέσα στην κοινωνία. Από τον υλικό ατομισμό του Δημόκριτου ο Πρωταγόρας προβαίνει σε μετατόπιση προς τον ανθρωπολογικό κοινωνικό ατομισμό. Έτσι, ο Πρωταγόρας δέχεται την εξέλιξη του πολιτισμού, τον κυρίαρχο ρόλο των συνθηκών στη διαμόρφωση ατόμου και κοινωνίας και τη δυνατότητα που έχει ο άνθρωπος όχι μόνο να γνωρίσει και ερμηνεύσει την πραγματικότητα αλλά και να την επηρεάσει διαμορφώνοντάς την κατά τις ανάγκες και βλέψεις του. Ο σχετικισμός των αξιών δεν είναι εμπόδιο για την εξέλιξη και την πρόοδο,αρκεί να λειτουργεί η δημοκρατία και ο διάλογος μέσα στην κοινωνία. Οι αντίθετες απόψεις για κάθε ζήτημα που μπορούν να τεκμηριωθούν, όταν αναγνωρίζονται ως ισοδύναμες, είναι βάση λειτουργίας της δημοκρατικής κοινωνίας των ατόμων -πολιτών -αυθύπαρκτων οντοτήτων. Οι αντίθετες απόψεις αυτές πρέπει να θεωρούνται διαλεκτικά και όχι διαζευκτικά. Ο Πρωταγόρας με τον τρόπο αυτό γίνεται προάγγελος της πολυκεντρικής πλουραλιστικής κοινωνίας. Επίσης, βλέπουμε ότι ο Πρωταγόρας και ο Δημόκριτος κινούνται σε συγκλίνοντες δρόμους, όχι, πιστεύουμε, τυχαία. Δεν είναι τυχαία, πάντως, η καταστροφή των έργων και των δύο «αιρετικών» πνευμάτων που ξεκίνησαν από τα μακρινά -προς την πλατωνική Αθήνα -Άβδηρα.
Πηγήhttp://alex.eled.duth.gr/Eldoseis/mous5/word17.html
2 Αποσπάσματα
1. «Για τους θεούς δεν μπορώ να γνωρίζω τίποτα: ούτε ότι υπάρχουν, ούτε ότι δεν υπάρχουν, ούτε τι λογής μορφή έχουν. Γιατί είναι πολλά τα όσα εμποδίζουν να γνωρίζουμε. Από τη μία το άδηλο του ζητήματος και από την άλλη η συντομία της ανθρώπινης ζωής.» απο το χαμένο βιβλίο του “Περί Θεών”. Η φράση διασώζεται από τον Διογένη το Λαέρτιο. (Επίσης βλ. Diels-Kranz, 80 Β4.) Για αυτή του τη δήλωση ο Πρωταγόρας εξορίστηκε και τα βιβλία του ρίχτηκαν στην πυρά.
Το πρωτότυπο: ἐν τῶι Περὶ θεῶν συγγράμματι· περὶ μὲν θεῶν οὐκ οἶδα __.
ἰδέαν. περὶ __. ἀνθρώπου.
περὶ μὲν θεῶν οὐκ ἔχω εἰδέναι, οὔθ᾽ ὡς εἰσὶν οὔθ᾽ ὡς
οὐκ εἰσὶν οὔθ᾽ ὁποῖοί τινες ἰδέαν· πολλὰ γὰρ τὰ κωλύοντα
εἰδέναι ἥ τ᾽ ἀδηλότης καὶ βραχὺς ὢν ὁ βίος τοῦ ἀνθρώπου

«Περί μέν θεών ουκ έχω ειδέναι, ούθ’ ως εισίν ούθ’ ως ουκ εισίν, ούθ’ οποίοί τινες ιδέαν: πολλά γάρ τά κωλύοντα ειδέναι, ή τ’ αδηλότης καί βραχύς ών ο βίος τού ανθρώπου».
2. «Πάvτων χρημάτων μέτρον άνθρωπος,των μην όvτων ως έστιν,των δε ουκ όvτων ως ουκ έστιν». (: Όλων των ανθρώπινων δημιουργημάτων μέτρο είναι ο άνθρωπος, για όσα υπάρχουν πώς υπάρχουν και για όσα δεν υπάρχουν πώς δεν υπάρχουν).
Και άλλοι:
Ο Αναξαγόρας (490-427 π.Χ.) απεφάνθη ότι ο ήλιος, η σελήνη και τα αστέρια, δεν είναι θεοί, αλλά πύρινες μάζες. Το ίδιο είχαν υποστηρίξει και ο Αναξίμανδρος, ο Αναξιμένης, ο Θαλής, ο Λεύκιππος, ο Δημόκριτος. Ο Πρόδικος (5ος αιών π.Χ.) υποστήριξε πως οι άνθρωποι της αρχαιότητας, θεωρούσαν ως θεούς ό,τι ήταν χρήσιμο για τη ζωή τους, όπως ο ήλιος, η σελήνη, τα ποτάμια οι πηγές, τα ζώα, κ.λ.π. (Ξενοφ. Απομν. 11,3), κάτι που θα μπορούσε να σημαίνει αναζήτηση συμβολισμών σε αυτά. Ο Πρόδικος δικάστηκε, θανατώθηκε (με κώνειο) και τα βιβλία του ρίχτηκαν στην πυρά. Επίσης ο Επίχαρμος (530-440 π.Χ.) θεωρούσε «τούς θεούς ανέμους, ύδωρ, γήν, ήλιον, πύρ, αστέρες» (Στοβ. Ανθ. 91,92).

Η απάντηση του Πρωταγόρα πως αντιμετώπισαν οι αρχαίοι τον κίνδυνο των ζώων, καθώς δεν στέκει η τοποθέτηση της χριστιανικής θρησκείας ότι ο Θεός έπλασε τα ζώα για να τρέφονται οι άνθρωποι• στην προϊστορική εποχή τα ζώα έτρωγαν τους ανθρώπους!

http://www.youtube.com/watch?v=pzP2IVKhAzo&feature=PlayList&p=A5D5F575595E1166&index=7

Νίκος Σάμιος

Θεός ή επιστήμη; Πως και γιατί η ΕΠΙΣΤΗΜΗ νικήθηκε από το "θεό ΔΟΛΟ".Μέρος δεύτερον.

------------------------------------------------------------------------
Μέρος δεύτερον.

Πριν αφήσουμε τον "θεό" ΑΛΕΠΟΥ, για να πάμε να δούμε το... αντίπαλον δέος, την ΕΠΙΣΤΗΜΗ, δε μπορούμε να μην ξεσκίσουμε λίγο ακόμα τον ιστό της αράχνης !!!
Η ρίζα του κακού, λοιπόν είναι εδώ:
[ΓΕΝΕΣΙΣ, κεφ.11.
1 και ην πασα η γη χειλος εν και φωνη μια πασιν
2 και εγενετο εν τω κινησαι αυτους απο ανατολων ευρον πεδιον εν γη σεννααρ και κατωκησαν εκει Γεν 10:10
3 και ειπεν ανθρωπος τω πλησιον δευτε πλινθευσωμεν πλινθους και οπτησωμεν αυτας πυρι και εγενετο αυτοις η πλινθος εις λιθον και ασφαλτος ην αυτοις ο πηλος
4 και ειπαν δευτε οικοδομησωμεν εαυτοις πολιν και πυργον ου η κεφαλη εσται εως του ουρανου και ποιησωμεν εαυτοις ονομα προ του διασπαρηναι επι προσωπου πασης της γης
5 και κατεβη κυριος ιδειν την πολιν και τον πυργον ον ωκοδομησαν οι υιοι των ανθρωπων
6 και ειπεν κυριος ιδου γενος εν και χειλος εν παντων και τουτο ηρξαντο ποιησαι και νυν ουκ εκλειψει εξ αυτων παντα οσα αν επιθωνται ποιειν
7 δευτε και καταβαντες συγχεωμεν εκει αυτων την γλωσσαν ινα μη ακουσωσιν εκαστος την φωνην του πλησιον

8 και διεσπειρεν αυτους κυριος εκειθεν επι προσωπον πασης της γης και επαυσαντο οικοδομουντες την πολιν και τον πυργον Δτ 32:8, Πραξ 17:26
9 δια τουτο εκληθη το ονομα αυτης συγχυσις οτι εκει συνεχεεν κυριος τα χειλη πασης της γης και εκειθεν διεσπειρεν αυτους κυριος ο θεος επι προσωπον πασης της γης ]

Σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο, λοιπόν, είχαν ένα στόμα και μια φωνή. Όμως η εξήγηση είναι ότι εκτός από τις κατά τόπους γλώσσες και προφορές, υπήρχε και μία κοινή γλώσσα, μία κοινή ομιλία !!!! Όπως σήμερα η αγγλική !!!
Συζήτησαν και αποφάσισαν ότι θα έπρεπε να δώσουν ένα όνομα ή ονόματα; στο μεγάλο κόλπο πριν ξεκινήσουν τη διασπορά τους σε όλη τη γη (και ποιησωμεν εαυτοις ονομα προ του διασπαρηναι επι προσωπου πασης της γης) !!!
Άλλη μία απόδειξη για το ότι ο... "θεός ΔΟΛΟΣ" είναι ολόκληρη κάστα μαφιόζων είναι και το (δευτε και καταβαντες συγχεωμενεκει αυτων την γλωσσαν ινα μη ακουσωσιν εκαστος την φωνην του πλησιον).
Από τότε, λοιπόν, είδαν ότι, για να καταφέρουν να κατακτήσουν όλους τους λαούς, έπρεπε να δημιουργήσουν σύγχυση. Και αυτό έκαναν. Εκπαιδεύτηκαν, έμαθαν, όλες τις γλώσσες (προ του διασπαρηναι επι προσωπου πασης της γης) και ( δια τουτο εκληθη το ονομα αυτης συγχυσις οτι εκει συνεχεεν κυριος τα χειλη πασης της γης και εκειθεν διεσπειρεν αυτους κυριος ο θεος επι προσωπον πασης της γης) !!!!!!!

Έτσι, αφού διεσπάρησαν σε όλα τα τότε γνωστά έθνη (ΓΕΝΕΣΙΣ, κεφ.10.31. ουτοι υιοι σημ εν ταις φυλαις αυτων κατα γλωσσας αυτων εν ταις χωραις αυτων και εν τοις εθνεσιν αυτων
32 αυται αι φυλαι υιων νωε κατα γενεσεις αυτων κατα τα εθνη αυτων απο τουτων διεσπαρησαν νησοι των εθνων επι της γης μετα τον κατακλυσμον), ως ΝΗΣΟΙ, δηλαδή ως θύλακες-φωλιές μέσα στις κοινωνίες, θα ήταν άτοπον να μη δεχθούμε ότι φώλιασαν ΚΑΙ ΜΕΣΑ στους λαούς του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ !!!!
Ερχόμαστε τώρα πάλι στην εποχή του Ναβουχοδονόσορα, εκεί γύρω στον έβδομο αιώνα π.χ.
Τότε όμως, στην Ελλάδα έχουμε την ίδια περίοδο, την αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων από τον Ίφιτο μετά από ρητή εντολή του Μαντείου των Δελφών, όταν ο βασιλιάς της Ήλιδος ζήτησε χρησμό για το πως θα επανορθωθεί ο παλαιός και ξεχασμένος πολιτισμός των Ελλήνων !!!!
Το Μαντείο, λοιπόν, ξεκάθαρα απάντησε, ότι μόνο μέσω της αναβίωσης των Αγώνων, οι οποίοι ήταν ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΙ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟΙ, ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΙ, θα έκαναν πάλι τους Έλληνες ΟΜΟΝΟΟΥΣ και θα συνδεσμολογούσαν τα διασπαρμένα κομμάτια του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ανά τον κόσμο, με στόχο τον ΕΠΑΝΕΛΛΗΝΙΣΜΟ.

Βλέπουμε τότε, σε ένα διάστημα χρόνου δύο περίπου αιώνων, μια έκρηξη του πνεύματος η οποία επαναφέρει στη ΜΝΗΜΗ όλη την ΕΠΙΣΤΗΜΗ των παλαιών ΠΡΟΓΟΝΩΝ μας !!!!!
Τότε αναπτύσσονται όλοι οι επί μέρους κλάδοι της ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ γνώσης περί πάντων.
Αυτή όμως η έκρηξη δεν ήταν δυνατόν να αφήσει αδιάφορους τους οργανωμένους σε ιερατείο, απογόνους της ΑΛΕΠΟΥΣ. Τα μηνύματα που έρχονταν μέσω των σφηκοφωλεών (νήσων) τους, από όλες τις ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ περιοχές, ήταν τέτοια που τους έκαναν να τρομάξουν σχετικά με την έκβαση των σχεδίων τους !!! Είδαν ότι, η ραγδαία διασπορά του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ (ΕΠΙΣΤΗΜΗ), θα εξαφάνιζε όλα όσα είχαν μέχρι τότε καταφέρει, στις περιοχές που κυριαρχούσαν με όπλα τα "Θεϊκά" Αβρααμικά φοβοτρομοβέλη. Πρόσεξαν ότι η ελευθερία τους πνεύματος την οποία μετέδιδε ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ, παντού τότε, έκανε τους ανθρώπους ανοικτόμυαλους, ερευνητικούς και άφοβους, σε σημείο που ένοιωσαν να χάνεται η γη κάτω από τα πόδια τους !!!!! Ο ΔΟΛΟΣ έχανε παντού, μη έχοντας άλλα όπλα εκτός από τα γνωστά ύπουλα ναρκωπνευματοφοβικά δηλητηριασμένα βέλη του. Έβλεπε τον ΑΕΤΟ του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ να πετά παντού με ανοιγμένα τα ΦΤΕΡΑ του. Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ, αυτό το συμπαντικό ΘΑΥΜΑ, τα "ΕΠΕΑ ΠΤΕΡΟΕΝΤΑ" (φτερωτά λόγια), που στην κυριολεξία της έννοιας μετέφερε ο Όμηρος στην Οικουμένη, αυτά τα φτερά του αετού του ελληνικού πολιτισμού, πέταγαν και διέλυαν τα μαύρα σύννεφα που κρατούσαν στο σκοτάδι τους ανθρώπους !!!!!!

Η ύπαρξη του ιερατείου κινδύνευε θανάσιμα όταν, ως δια ΜΑΓΕΙΑΣ, ανέσυραν από το χρονοντούλαπο τα σκοτεινά ερευνητικά τους αποτελέσματα για την ψυχοσύνθεση των λαών της Μεσογείου. Με την πολυαιώνια εμπειρία τους, στο πως εκμεταλλεύτηκαν τις Αχίλλειες πτέρνες των ξενιστών τους (ξενιστές=οι λαοί που τους φιλοξενούσαν ως πάροικους), που δεν είναι άλλες από τα γνωστά ανθρώπινα αδύναμα σημεία της ιδιοτέλειας, της ματαιοδοξίας και άλλων τα οποία προκαλούν την διχόνοια και μέσω αυτής ΟΛΑ τα υπόλοιπα καταστροφικά αποτελέσματα που προκαλούν τη διάλυση των συνδέσμων που συνέχουν σε κοινωνικό ιστό τους ανθρώπους, ετοιμάστηκαν για τη μεγάλη αντεπίθεση !!!!!

Περιέργως, παρατηρούμε τότε, να ρέει άφθονος χρυσός από τα Περσικά βασίλεια (τα οποία ήταν ήδη υποχείρια του "ΘΕΟΥ" ΔΟΛΟΥ), εντός των ελληνικών πόλεων-κρατών ! Ξαφνικά εμφανίζονται πολιτικές αντιπαλότητες, δολοφονίες, δολοπλοκίες, εμφύλιοι πόλεμοι, μέχρι που αναγκάστηκαν οι Ηλείοι Αγωνοθέτες να θεσπίσουν την ΕΚΕΧΕΙΡΙΑ !!!! Δηλαδή να σταματούν οι εμφύλιες διαμάχες, έστω και για δύο-τρεις μήνες ! Μάλιστα σε κάποια Ολυμπιάδα, ούτε την ΙΕΡΑΝ ΑΛΤΙΝ δεν είχαν τη δύναμη να σεβασθούν οι αντιμαχόμενοι μεταξύ τους Έλληνες, αφιονισμένοι από τα δηλητηριασμένα χρυσά βέλη που έρχονταν αφειδώς από την Περσία !! Από τότε έχει μείνει, να λέμε σήμερα, για το σαράκι που κατατρώει τις σάρκες του έθνους μας, την ΔΙΧΟΝΟΙΑ !!!
Ο "ΘΕΟΣ" ΔΟΛΟΣ έδινε τα ρέστα του μήπως και εξαφανίσει από μπροστά του το διαφαινόμενο και καταστροφικό για αυτόν αντίπαλον δέος του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ. Μάταια όμως, γιατί εκεί που έννοιωσε ότι κέρδισε ήρθε ο Φίλιππος να ΕΝΩΣΕΙ πάλι τους Έλληνες με την ΑΜΦΙΚΤΥΟΝΙΑ. Εκεί που έσβηνε η Ελλάδα, κατακρεουργημένη από τον τριακονταετή εμφύλιο πόλεμο, ήρθε ο Φίλιππος και καθάρισε την Ελλάδα από τους Μηδίσαντες (αυτούς που είχαν ξεπουληθεί στον πακτωλό χρυσού που ερχόταν από το Περσοεβραϊκό παρασκήνιο) !
Πλάτων Πισατίδης

Θεός ή επιστήμη; Πως και γιατί η ΕΠΙΣΤΗΜΗ νικήθηκε από το "θεό ΔΟΛΟ". Εμβόλιμον.


----------------------------------------------------------------------------------
"Σήμερα ποιος Έλληνας μπορεί να φωνάξει είμαι απόγονος του Λαέρτη και η φήμη για τους δόλους μου έφτασε στον ουρανό;"

Εμβόλιμον. Απόσπασμα ... "ακάθιστου ύμνου"
 

Σήμερα οι Έλληνες ανακράζουν:

---
[Ἀνωνύμου Υμνογράφου]

Ο Ακάθιστος Ύμνος


Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ'.

Τὸ προσταχθὲν μυστικῶς λαβὼν ἐν γνώσει,
ἐν τῇ σκηνῇ τοῦ Ἰωσὴφ σπουδῇ ἐπέστη,
ὁ ἀσώματος λέγων τῇ Ἀπειρογάμω•
ὁ κλίνας ἐν καταβάσει τοὺς οὐρανούς,
χωρεῑται ἀναλλοιώτως ὅλος ἐν σοι•
Ὃν καὶ βλέπων ἐν μήτρᾳ σου,
λαβόντα δούλου μορφήν,
ἐξίσταμαι κραυγάζων σοι•
Χαῖρε Νύμφη ἀνύμφευτε.

Ἕτερον. Ἦχος ὁ αὐτός.

Τῇ ὑπερμάχῷ στρατηγῷ τὰ νικητήρια,
ὡς λυτρωθεῖσα τῶν δεινῶν εὐχαριστήρια,
ἀναγράφω σοι ἡ πόλις σου, Θεοτόκε•
ἀλλ' ὡς ἔχουσα τὸ κράτος ἀπροσμάχητον,
ἐκ παντοίων με κινδύνων ἐλευθέρωσον,
ἵνα κράζω σοί• Χαῖρε Νύμφη ἀνύμφευτε
.



Όμως, ποιός γνωρίζει τα παρακάτω ιοβόλα βέλη;

ΟΙ ΟΙΚΟΙ
[Ἀκροστιχίς: κατ' ἀλφάβητον] (ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΙΑ)

....
Χαῖρε, τὸ τῶν Ἀγγέλων πολυθρύλητον θαῦμα,
χαῖρε, τὸ τῶν δαιμόνων πολυθρήνητον τραῦμα.
....
Χαῖρε, τῆς ἀπάτης τὴν κάμινον σβέσασα,
χαῖρε, τῆς Τριάδος τοὺς μύστας φωτίζουσα.
Χαῖρε, τύραννον ἀπάνθρωπον ἐκβαλοῦσα τῆς ἀρχῆς,
χαῖρε, Κύριον φιλάνθρωπον ἐπιδείξασα Χριστόν.
Χαῖρε, ἡ τῆς βαρβάρου λυτρουμένη θρησκείας,
χαῖρε, ἢ τοῦ βορβόρου ρυομένη τῶν ἔργων.
Χαῖρε πυρὸς προσκύνησιν παύσασα,
....
χαῖρε, τῶν εἰδώλων τὴν δόξαν ἐλεγξασα.
....
Χαῖρε, τροφὴ τοῦ μάνα διάδοχε,
χαῖρε, τρυφῆς ἁγίας διάκονε.
Χαῖρε, ἡ γῆ τῆς ἐπαγγελίας,
χαῖρε, ἐξ ἧς ρέει μέλι καὶ γάλα.
....
Ρήτορας πολυφθόγγους,
ὡς ἰχθύας ἀφώνους
,
ὁρῶμεν ἐπὶ σοὶ Θεοτόκε•
ἀποροῦσι γὰρ λέγειν,
τὸ πῶς καὶ Παρθένος μένεις,
καὶ τεκεῖν ἴσχυσας•
ἡμεῖς δὲ τὸ μυστήριο ν θαυμάζοντες,
πιστῶς βοῶμεν•
Χαῖρε, σοφίας Θεοῦ δοχεῖον,
χαῖρε, προνοίας αὐτοῦ ταμεῖον.
Χαῖρε, φιλοσόφους ἀσόφους δεικνύουσα,
χαῖρε, τεχνολόγους ἀλόγους ἐλέγχουσα.
Χαῖρε, ὅτὶ ἐμωράνθησαν οἱ δεινοὶ συζητηταί,
χαῖρε, ὅτι ἐμαράνθησαν οἱ τῶν μύθων ποιηταί.
Χαῖρε, τῶν Ἀθηναίων τὰς πλοκὰς διασπῶσα,
χαῖρε, τῶν ἁλιέων τὰς σαγήνας πληροῦσα.
Χαῖρε, βυθοῦ ἀγνοίας ἐξέλκουσα,
χαῖρε, πολλοὺς ἐν γνώσει φωτίζουσα.
Χαῖρε, ὁλκὰς τῶν θελόντων σωθῆναι,
χαῖρε, λιμὴν τῶν τοῦ βίου πλωτήρων.
....
Χάριν δοῦναι θελήσας,
ὀφλημάτων ἀρχαίων,
ὁ πάντων χρεωλύτης ἀνθρώπων,
ἐπεδήμησε δι’ἑαυτοῦ,
πρὸς τοὺς ἀποδήμους τῆς αὐτοῦ Χάριτος•
καὶ σχίσας τὸ χειρόγραφον,
ἀκούει παρὰ πάντων οὕτως•
Ἀλληλούια.
....
http://www.myriobiblos.gr/texts/greek/anonymo_akathistos.html

-----------------
Υ.Γ.
Περισσότερα περί του... "κατακάθιστου" θα βρείτε στη σελίδα (μία από τις... χιλιάδες) των μαύρων ράσων:
http://www.impantokratoros.gr/E9F38534.el.aspx

Υ.Γ. 2.
Άλλη μία απόδειξη του πως ο "θεός ΔΟΛΟΣ" χρησιμοποιεί τα όπλα (φτερά) της ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ.
Ενώ ο ίδιος ο "θεός ΔΟΛΟΣ", κρατά ερμητικά κλειστές τις πόρτες στην είσοδο της ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ στο άβατόν του, η ΕΠΙΣΤΗΜΗ κατάντησε πόρνη του δρόμου.....
Πλάτων Πισατίδης

Θεός ή επιστήμη; Πως και γιατί η ΕΠΙΣΤΗΜΗ νικήθηκε από το "θεό ΔΟΛΟ".

Θεός ή επιστήμη; Πως και γιατί η ΕΠΙΣΤΗΜΗ νικήθηκε από το "θεό ΔΟΛΟ".
Μέρος πρώτο.
Βαθειά πίσω στο βάθος του χρόνου σε μια γωνιά της Μεσοποταμίας, κάποια παμπόνηρα μυαλά άρχισαν να υφαίνουν το δίχτυ της αράχνης. Διωγμένοι από την Ουρ, ως επικίνδυνοι για τη γνώση τους στα δηλητήρια και τα ναρκωτικά, αποδιοπομπαίοι για τις αιμομιξίες τους, οργανώθηκαν σε μια κλειστή κάστα κακοποιών, που στόχο έβαλαν να κατακτήσουν τον κόσμο.

Σίγουρα είχαν γνώσεις και ιστορίας και φιλοσοφίας, μιας και περιτριγύριζαν στα βασίλεια της Βαβυλωνίας. Διωγμένοι αργότερα και από τη Χαρράν, πριν αρχίσουν το μεγάλο ταξίδι στο μέλλον, έλεγξαν όλη την περιοχή που θα έκαναν βάση τους στο απώτατο μέλλον. Ερεύνησαν, ρώτησαν, ανέλυσαν την ψυχολογία των ανθρώπων, τη ζωή τους, τη συμπεριφορά τους, τα πάντα ! Είδαν, ότι οι άνθρωποι είναι απλοί στη σκέψη, άδολοι βιοπαλαιστές, φτωχοί με έγνοιες απλού καθημερινού βίου. Παρατήρησαν ότι, οι επικεφαλείς αυτών των ομάδων ανθρώπων, ναι μεν ζούσαν πλούσια με τα αγαθά που συγκέντρωναν από το λαό τους, διοικούσαν όμως ακριβοδίκαια προσπαθώντας να διατηρήσουν την κεκτημένη εξουσία τους.
Λειτούργησαν τότε, όπως η αλεπού που δεν χτυπά ποτέ το κοτέτσι του γείτονα όταν έχει αλλού πλούσια θηράματα.

[ΓΕΝΕΣΙΣ, κεφ.12... (Ελέγξτε όμως και τα 10,11, για να εννοήσετε πιο καλά)
http://www.newlife4you.gr/readbible.asp?b=1&c=11&s=10&ver=2&l=0&v=0 (εδώ ερευνάτε όλη τη βίβλο σε μετάφραση των 70)
1 και ειπεν κυριος τω αβραμ εξελθε εκ της γης σου και εκ της συγγενειας σου και εκ του οικου του πατρος σου εις την γην ην αν σοι δειξω Πραξ 7:3, Εβρ 11:8
2 και ποιησω σε εις εθνος μεγα και ευλογησω σε και μεγαλυνω το ονομα σου και εση ευλογητος
3 και ευλογησω τους ευλογουντας σε και τους καταρωμενους σε καταρασομαι και ενευλογηθησονται εν σοι πασαι αι φυλαι της γης Γεν 18:18, Γεν 22:18, Γεν 26:4, Πραξ 3:25, Γαλ 3:8
4 και επορευθη αβραμ καθαπερ ελαλησεν αυτω κυριος και ωχετο μετ' αυτου λωτ αβραμ δε ην ετων εβδομηκοντα πεντε οτε εξηλθεν εκ χαρραν
5 και ελαβεν αβραμ την σαραν γυναικα αυτου και τον λωτ υιον του αδελφου αυτου και παντα τα υπαρχοντα αυτων οσα εκτησαντο και πασαν ψυχην ην εκτησαντο εν χαρραν και εξηλθοσαν πορευθηναι εις γην χανααν και ηλθον εις γην χανααν Πραξ 7:4
6 και διωδευσεν αβραμ την γην εις το μηκος αυτης εως του τοπου συχεμ επι την δρυν την υψηλην οι δε χαναναιοι τοτε κατωκουν την γην Γεν 10:18, Γεν 13:7
7 και ωφθη κυριος τω αβραμ και ειπεν αυτω τω σπερματι σου δωσω την γην ταυτην και ωκοδομησεν εκει αβραμ θυσιαστηριον κυριω τω οφθεντι αυτω Γεν 13:15, Γεν 15:18, Γεν 17:8, Γεν 24:7, Γεν 26:4, Δτ 34:4
8 και απεστη εκειθεν εις το ορος κατ' ανατολας βαιθηλ και εστησεν εκει την σκηνην αυτου βαιθηλ κατα θαλασσαν και αγγαι κατ' ανατολας και ωκοδομησεν εκει θυσιαστηριον τω κυριω και επεκαλεσατο επι τω ονοματι κυριου
9 και απηρεν αβραμ και πορευθεις εστρατοπεδευσεν εν τη ερημω
...]

Τα υπόλοιπα, είναι τέλεια ανεπτυγμένα στο βιβλίο του Καλόπουλου, "ΑΒΡΑΑΜ ο ΜΑΓΟΣ", όμως για να μπούμε πιο βαθειά στο... πνεύμα της αλεπούς, ας δούμε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα.

[ΓΕΝΕΣΙΣ, κεφ.14.
1 εγενετο δε εν τη βασιλεια τη αμαρφαλ βασιλεως σεννααρ αριωχ βασιλευς ελλασαρ και χοδολλογομορ βασιλευς αιλαμ και θαργαλ βασιλευς εθνων
2 εποιησαν πολεμον μετα βαλλα βασιλεως σοδομων και μετα βαρσα βασιλεως γομορρας και σεννααρ βασιλεως αδαμα και συμοβορ βασιλεως σεβωιμ και βασιλεως βαλακ αυτη εστιν σηγωρ
3 παντες ουτοι συνεφωνησαν επι την φαραγγα την αλυκην αυτη η θαλασσα των αλων
4 δωδεκα ετη εδουλευον τω χοδολλογομορ τω δε τρισκαιδεκατω ετει απεστησαν
5 εν δε τω τεσσαρεσκαιδεκατω ετει ηλθεν χοδολλογομορ και οι βασιλεις οι μετ' αυτου και κατεκοψαν τους γιγαντας τους εν ασταρωθ καρναιν και εθνη ισχυρα αμα αυτοις και τους ομμαιους τους εν σαυη τη πολει Γεν 15:20, Δτ 2:10
6 και τους χορραιους τους εν τοις ορεσιν σηιρ εως της τερεμινθου της φαραν η εστιν εν τη ερημω
7 και αναστρεψαντες ηλθοσαν επι την πηγην της κρισεως αυτη εστιν καδης και κατεκοψαν παντας τους αρχοντας αμαληκ και τους αμορραιους τους κατοικουντας εν ασασανθαμαρ
8 εξηλθεν δε βασιλευς σοδομων και βασιλευς γομορρας και βασιλευς αδαμα και βασιλευς σεβωιμ και βασιλευς βαλακ αυτη εστιν σηγωρ και παρεταξαντο αυτοις εις πολεμον εν τη κοιλαδι τη αλυκη
9 προς χοδολλογομορ βασιλεα αιλαμ και θαργαλ βασιλεα εθνων και αμαρφαλ βασιλεα σεννααρ και αριωχ βασιλεα ελλασαρ οι τεσσαρες βασιλεις προς τους πεντε
10 η δε κοιλας η αλυκη φρεατα φρεατα ασφαλτου εφυγεν δε βασιλευς σοδομων και βασιλευς γομορρας και ενεπεσαν εκει οι δε καταλειφθεντες εις την ορεινην εφυγον
11 ελαβον δε την ιππον πασαν την σοδομων και γομορρας και παντα τα βρωματα αυτων και απηλθον
12 ελαβον δε και τον λωτ υιον του αδελφου αβραμ και την αποσκευην αυτου και απωχοντο ην γαρ κατοικων εν σοδομοις
13 παραγενομενος δε των ανασωθεντων τις απηγγειλεν αβραμ τω περατη αυτος δε κατωκει προς τη δρυι τη μαμβρη ο αμορις του αδελφου εσχωλ και αδελφου αυναν οι ησαν συνωμοται του αβραμ Γεν 13:18
14 ακουσας δε αβραμ οτι ηχμαλωτευται λωτ ο αδελφος αυτου ηριθμησεν τους ιδιους οικογενεις αυτου τριακοσιους δεκα και οκτω και κατεδιωξεν οπισω αυτων εως δαν
15 και επεπεσεν επ' αυτους την νυκτα αυτος και οι παιδες αυτου και επαταξεν αυτους και εδιωξεν αυτους εως χωβα η εστιν εν αριστερα δαμασκου
16 και απεστρεψεν πασαν την ιππον σοδομων και λωτ τον αδελφον αυτου απεστρεψεν και τα υπαρχοντα αυτου και τας γυναικας και τον λαον
17 εξηλθεν δε βασιλευς σοδομων εις συναντησιν αυτω μετα το αναστρεψαι αυτον απο της κοπης του χοδολλογομορ και των βασιλεων των μετ' αυτου εις την κοιλαδα την σαυη τουτο ην το πεδιον βασιλεως
18 και μελχισεδεκ βασιλευς σαλημ εξηνεγκεν αρτους και οινον ην δε ιερευς του θεου του υψιστου Εβρ 7:1
19 και ηυλογησεν τον αβραμ και ειπεν ευλογημενος αβραμ τω θεω τω υψιστω ος εκτισεν τον ουρανον και την γην
20 και ευλογητος ο θεος ο υψιστος ος παρεδωκεν τους εχθρους σου υποχειριους σοι και εδωκεν αυτω δεκατην απο παντων
21 ειπεν δε βασιλευς σοδομων προς αβραμ δος μοι τους ανδρας την δε ιππον λαβε σεαυτω
22 ειπεν δε αβραμ προς βασιλεα σοδομων εκτενω την χειρα μου προς τον θεον τον υψιστον ος εκτισεν τον ουρανον και την γην
23 ει απο σπαρτιου εως σφαιρωτηρος υποδηματος λημψομαι απο παντων των σων ινα μη ειπης οτι εγω επλουτισα τον αβραμ
24 πλην ων εφαγον οι νεανισκοι και της μεριδος των ανδρων των συμπορευθεντων μετ' εμου εσχωλ αυναν μαμβρη ουτοι λημψονται μεριδα]


Όπου συνωμόται=συνεργάτες, σύμμαχοι, φίλοι !!!!!

Η ΑΛΕΠΟΥ, λοιπόν, συμπεριφέρεται αναγκαστικά και ύπουλα φιλικά και μάλιστα συμμαχεί, άρα μπαινοβγαίνει στα ανάκτορα των αρχόντων σε ένα χώρο που τον περιβάλλουν τα μελλοντικά θύματα. Έπρεπε όμως να διαφυλλάξει με κάθε θυσία μυστικό ΤΟ ΔΙΧΤΥ που ήδη είχε αρχίσει να υφαίνει. Νομίζω, βγάλατε συμπέρασμα και του ΔΟΛΟΥ, αλλά και του ΑΔΟΛΟΥ των τοπικών βασιλειάδων !!!!!!

Τρέχουμε τώρα το χρόνο και φτάνουμε στον Ναβουχοδονόσορα.
Η οργάνωση του ΑΠΟΛΥΤΟΥ ΔΟΛΟΥ έχει αναπτυχθεί σε τέτοιο βαθμό, με οργανωμένο ΙΕΡΑΤΕΙΟ, έχοντας εμπειρία αιώνων, με αφάνταστες γνώσεις πλέον ΟΛΩΝ των λαών της ευρύτερης περιοχής της Μικράς Ασίας και της Μεσογείου, που εκμεταλλεύεται τέλεια όλη τη γκάμα των επαγγελμάτων, αποστέλλοντας παντού τους περιτμημένους υπηκόους της, υφαίνοντας τον ιστό της αράχνης !
Δούλοι, μάγειροι, οινοχόοι, μάγοι, θεατρίνοι, πόρνες, ευνούχοι, γραμματείς, έμποροι,
 μεταπράτες, σιδηρουργοί, φαρμακευτές, δηλητηριαστές, ονειροκρίτες, ζητιάνοι, κουτσοί, στραβοί και γενικά κάθε καρυδιάς καρύδι, μέχρι και... αντιβασιλιάδες, όλοι εργάζονταν στο απόλυτο σκοτάδι προσυλωμένοι στον ΑΠΟΛΥΤΟ ΣΤΟΧΟ ! Τη διάβρωση και διάλυση με όλα τα μέσα, από μέσα, όλων των μελλοντικών θηραμάτων !
Τα παραδείγματα στη σειρά ! Βαβυλωνία, Αίγυπτος, Χαναάν, ξανά Αίγυπτος, Φιλισταία, ξανά Αίγυπτος, ξανά Χαναάν, Φιλισταία και γενικά όλη περιοχή της Μέσης Ανατολής, Ασσυρία, Περσία και Μικρά Ασία !
Πλάτων Πισατίδης

Γρηγόρης Αυξεντίου: Η παγκόσμια μορφή του Αντιιμπεριαλιστικού αγώνα

Κι έρχονται μέρες δίχως δάκρυ,ψυχρές κλεισμένες στο σκοτάδι.

ΑΔΟΛΟΙ ΗΡΩΕΣ στην άκρη,σ'ένα δωμάτιο στον Άδη......

------------------------------------------------------

Γρηγόρης Αυξεντίου: Η παγκόσμια μορφή του Αντιιμπεριαλιστικού αγώνα

Δημοσιεύθηκε από olympiada στο Μαρτίου 3, 2009

http://olympia.gr/


Η συγκλονιστική αφήγηση του Ρίτσου στον Αποχαιρετισμό δε μπορεί να περιγραφεί. Ο Αποχαιρετισμός που ολοκληρώθηκε 10 ημέρες μετά το θάνατο του Γρηγορίου Αυξεντίου. Ένας από τους τελευταίους μαχητές της ελευθερίας. Αυτούς που οι σκοταδιστές Μουλάδες θέλουν να θάψουν βαθιά για να μη φαίνεται το Φως. Λίγα λόγια για τον ήρωα από το Εγκόλπιο:

Κυριακή 3 Μαρτίου 1957. Ήταν 28 χρόνων…

Ο θρυλικός τομεάρχης της ΕΟΚΑ, ο αϊτός του Μαχαιρά. Από την κατεχόμενη σήμερα Λύση της επαρχίας Αμμοχώστου. Από τα εφηβικά του χρόνια, εκδηλώνει με τη μαθητική του δράση την παθολογική του αγάπη προς την Ελλάδα, αφήνοντας να διαφανεί από τότε τι θα επακολουθούσε. Στα 21 του, βρίσκεται στην Αθήνα και δίνει εξετάσεις στη σχολή Ευελπίδων, χωρίς επιτυχία. Μπαίνει τότε, στη σχολή εφέδρων αξιωματικών της Κορίνθου, αποφοιτεί και υπηρετεί ως ανθυπολοχαγός στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα. Το 1952, γυρίζει πίσω στο νησί. Μυείται στην ΕΟΚΑ και με το ξέσπασμα του αγώνα, παίρνει τα όπλα από τους πρώτους. Την 1η Απριλίου 1955, επιτίθεται με ομάδα κρούσης, στις πετρελαιοαποθήκες της αγγλικής βάσης Δεκέλειας. Συνεχίζει την ένοπλη δράση του, γινόμενος το δεξί χέρι του Γ.Γρίβα - Διγενή. Διωκόμενος από τους Άγγλους, κρύβεται σε βουνά και μοναστήρια. Σ’ ένα από αυτά, την Αχειροποίητο (στην περιοχή του Πενταδάκτυλου), νυμφεύεται κάτω από μυθιστορηματικές συνθήκες την ως τότε μνηστή του Βασιλεία Παναγή, τον Ιούνιο του 1955. Χτυπά διαρκώς αγγλικούς στόχους στις βορινές, αλλά και τις νότιες πλαγιές του Πενταδακτύλου.

Οι μάχες διαδέχονται η μια την άλλη: Αγύρτα, Λάπηθος, Πεδουλάς, Δευτερά. Στη μάχη των Σπηλιών, στις 11 Δεκεμβρίου 1955, οι Άγγλοι άφησαν πολλούς νεκρούς και τραυματίες. Πολλά και τα κουφάρια που οι αποικιοκράτες αναγκάστηκαν να μετρήσουν στα Χανδριά, το Μάρτιο του 1956. Εκεί έπεσε ένας από τους καλύτερους πολεμιστές του Αυξεντίου, ο Χρήστος Τσιάρτας. Το Πάσχα του 1956 βρίσκει τον ήρωα ν’ αναρρώνει στο ιστορικό (ιδρύθηκε το 1148) μοναστήρι του Μαχαιρά, μετά από εγχείρηση. Εκεί συνέβη και το πρωτοφανές της εμφάνισής του ενώπιον των διωκτών του, όταν πάνω από 100 Άγγλοι αξιωματικοί και στρατιώτες έζωσαν το μοναστήρι Μεταμφιεσμένος σε καλόγερο, με γενειάδα και ράσο, ο Γρηγόρης Αυξεντίου παρουσιάστηκε και συστήθηκε στον Άγγλο επικεφαλής αξιωματικό ως ο «πάτερ-Xρύσανθος».

Στις 31 Δεκεμβρίου του 1956, παραμονή Πρωτοχρονιάς, κυκλώνεται μαζί με τα παλικάρια του στο χωριό Ζωοπηγή και ακολουθεί σφοδρή σύγκρουση. Ο Αυξεντίου τραυματίζεται, αλλά διαφεύγει, αφήνει όμως νεκρό πίσω, τον συναγωνιστή του Μάκη Γεωργάλλα. Την 1η Μαρτίου του 1957, οι Άγγλοι ξαναεισβάλλουν στο μοναστήρι του Μαχαιρά. Υποβάλουν σ’ εξαντλητική ανάκριση τον αγωγιάτη της Μονής και τον αναγκάζουν ν’ αποκαλύψει ότι ο Αυξεντίου έχει κατασκευάσει καταφύγιο - κρύπτη ένα χιλιόμετρο πιο κάτω. Έτσι οι Άγγλοι, με ισχυρές δυνάμεις, οδηγούνται στο κρησφύγετο και το περικυκλώνουν. Ο άνδρας, θρύλος της ΕΟΚΑ, προαισθανόμενος το τέλος, διατάζει τους 4 μαχητές του να βγουν έξω και να παραδοθούν. Εκείνοι αρνούνται: Οι στιγμές είναι δραματικές. Ο Γρηγόρης Αυξεντίου ξαναπροστάζει: «εβγάτε έξω». Υπακούουν και μένει μόνος του. Ακολουθεί τιτανομαχία. Ένας Έλληνας μέσα σε μια σπηλιά, αμύνεται ηρωικά εναντίον ενός σχεδόν συντάγματος πεζικού με βαρύ οπλισμό. Οι Άγγλοι αρχίζουν να μετρούν νεκρούς. Ρίχνουν χειροβομβίδες και τραυματίζουν το παλικάρι Στέλνουν τον Αυγουστή Ευσταθίου για να τον μεταπείσει και εκείνος αποφασίζει να μείνει μέσα και να πεθάνει πλάι στον αρχηγό του. Στις εκκλήσεις των Άγγλων να παραδοθεί, Γρηγόρης Αυξεντίου απαντά: «Μολών λαβέ». Και ο Λεωνίδας ανασταινόταν πάνω στα βουνά της μαρτυρικής Κύπρου…

Περνούν δέκα ώρες. Οι σφαίρες πέφτουν σαν χαλάζι. Πάνω από 40 οι νεκροί Άγγλοι. Βρέχουν την περιοχή του σπηλαίου με βενζίνη και βάζουν φωτιά. Κόλαση πυρός. Ο Ευσταθίου επιχειρεί έξοδο και συλλαμβάνεται. Οι εμπρηστικές βόμβες των μισελλήνων του Λονδίνου, λαμπαδιάζουν τα πάνα. Έτσι, καιόμενος σαν λαμπάδα, έπεσε ο Γρηγόρης Αυξεντίου, άμορφη μάζα από καμένη σάρκα, πυροβολώντας ως το τέλος, Κυριακή 3 Μαρτίου 1957. Ήταν 28 χρονών…

02 Μαρτίου 2009

Φορωνίς: Η Ελληνική Βαβέλ. Άλλο ένα “Χαμένο” Έπος.


---------------------------------------------------------

Φορωνίς: Η Ελληνική Βαβέλ. Άλλο ένα “Χαμένο” Έπος.

Δημοσιεύθηκε από olympiada στο Μαρτίου 2, 2009

http://olympia.gr/2009/03/02/babylon/


Σε προηγούμενο άρθρο αναλύσαμε τις εκπληκτικές ομοιότητες της βιβλικής διήγησης του κατακλυσμού του Νώε με το “χαμένο” έπος της Δευκαλιωνείας. Τα χαρακτηριστικά της έρευνας αποδεικνύουν ότι η Δευκαλιωνεία αποτέλεσε τη βάση - αν όχι την αποκλειστική πηγή- της βιβλικής αναφοράς. Όμως, το Ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα προβάλλει σε μια εξόχως ευαίσθητη ηλικία, την αναφορά της Παλαιάς Διαθήκης ως διδάξιμη ύλη.

Ομοίως, όλοι και όλες θυμόμαστε τον Πύργο της Βαβέλ, όπως αυτός διδάσκεται και στερεοτυπικά μένει, στις πρώτες τάξεις εκπαίδευσης. Πόσοι άραγε γνωρίζουν την “Φορωνείδα”; Άλλο ένα “χαμένο” Έπος που ως φαίνεται μετουσιώνεται σε βιβλική διήγηση και διδάσκεται ανάλογα. Το θέμα της Πολυγλωσσίας οπωσδήποτε έχει ορθολογική εξήγηση πέραν της “Θείας” προέλευσης που μεταδίδεται ως ανθρώπινο εμφύτευμα.

Γράφει ο Μιχάλης Καλόπουλος

Το έπος «Φορωνίς» έχει ΧΑΘΕΙ. Τα λιγοστά στοιχεία που έχουν απο­μείνει, μας οδηγούν στην παρακάτω (δική μου), φιλόδοξη περιλη­πτική ανασύνταξή του:
Στην Αργολίδα ο μύθος και η παράδοση θέλει τον Φορωνέα να γεννιέται απ’ την ένωση του θεο-ποταμού Ίναχου με την νύμφη Μελία ή Αργεία. Ο υπερμα­κρόβιος Φορωνέας έγινε βασιλέας ενός εκτε­τα­μένου βασιλείου με πολυπληθείς υπηκόους, που ζούσαν ειρη­νικά σκορπισμένοι στα παραδει­σένια δάση της πατρίδας τους.
Ο βασιλιάς και γενάρχης Φορωνέας, συμβασίλευε ειρηνικά με τον θεοβασιλέα Δία και με τη σύμφωνη γνώμη του κεραυνοκράτορα θεού, φέρνει στην εκτεταμένη αυτή χώρα το θεϊκό δώρο της φωτιάς (έχουμε επανάληψη του προμηθεϊκού μύθου) στους ευτυ­χισμένους υπηκόους του, μαζί με πλήθος άλλα ευεργετήματα, ώστε να κάνει τη ζωή τους ακόμα πιο άνετη. Σ’ όλη δε τη Φορωνίδα, μιλούσαν όλοι την ίδια γλώσσα. Ώσπου δυο θεοί η Ήρα και ο Ποσειδώνας μάλωσαν για την κηδεμονία της χώρας, με φοβερές όμως συνέπειες για την ειρηνική αυτή χώρα. Η κατακύρωση περιοχής (του Άργους) στην Ήρα, προκαλεί την οργή του Ποσειδώνα, που θυμωμένος έφερε στην χώρα φοβερή ξηρασία. Στερεύουν ποτάμια και πηγές όλης της χώρας και το Άργος γίνεται “πολύδιψον”.
Στα παλιά εκείνα χρόνια, δεν είχαν κτιστεί πολιτείες αλλά κάτω απ’ την απειλή του αφανισμού από λειψυδρία, ο βασιλιάς Φορωνέας συγκεντρώνει το εκτεταμένο και αραιοκατοικημένο του βασίλειο σ’ έναν και μοναδικό τόπο, στον οποίο υπήρχαν και τα τελευταία σωτήρια αποθέματα νερού.
Εκεί σ’ αυτήν την ξαφνική και αναγκαστική συγκατοίκηση, γίνονται μια σειρά από πρωτοφανείς διαπιστώσεις και πρώτ’ απ’ όλα ότι η πολυθρύλητη ομογλωσσία των απογόνων του Φορωνέα, δεν υπάρχει πια. Οι διαφοροποιήσεις στα μέλη του ίδιου γλωσσικού ιδιώματος είναι έντονα αισθητές, σε βαθμό που απομακρυσμένοι απόγονοι του Φορωνέα, δεν είναι πια σε θέση να πετύχουν μια σαφή επικοινωνία. Η μακρόχρονη απομόνωση και η έλλειψη επικοινωνίας έφερε γλωσσικές αλλοιώσεις πρωτοφανείς, που μόνο αυτή η υποχρεωτική συγκατοίκηση έφερε έντονα στο φως.
Οι γλωσσικές τους διαφοροποιήσεις, η ένταση της λειψυδρίας και τα στενά όρια της πόλης, φέρνουν σα φυσικό επακόλουθο φοβερές ταραχές ανάμεσα στις ομάδες των γλωσσικών αποχρώσεων. Οι προστριβές είναι συχνές και κάτω απ’ την ένταση της λειψυδρίας αναπάντεχες. Η πρώτη αυτή πόλη της σωτηρίας και του καταφυγίου, αποδεικνύεται ασφυκτικά ανεπαρκής για ανθρώπους συνηθισμένους στη δασική άνεση.
Σύντομα το κακό γίνεται δυσβάστακτο, η ασυνεννοησία μόνιμη κατάσταση. Η πολυγλωσσία και η διχόνοια, τα μαλώματα και οι ακαταλαβίστικες διεκδικήσεις, σε κάτι τόσο πολύτιμο όσο τα τελευταία αποθέματα νερού, πληθαίνουν τις αδικοπραγίες.
Έτσι επεμβαίνει η επιβλέπουσα αρχή του βασιλείου του Φορωνέα. Ο υπερ­βασιλέας Δίας στέλνει τον Ερμή να διευθετήσει το ζήτημα.
Ο Ερμής, ο θεϊκός απεσταλμένος “σκύβει” πάνω απ’ το πρόβλημα. Η λύση του είναι φανερή και επείγουσα: διάλυση της αρχικής πολύγλωσσης πια πόλης και ανακατανομή του πληθυσμού σε δορυφορικές περιφερειακές πόλεις, γύρω απ’ τα ζωτικά αποθέματα νερού. Βασικό κριτήριο διαχωρισμού, τα καινούργια γλωσσικά πλέον δεδομένα της πολυγλωσσίας. Η ομογλωσσία των ομάδων, ήταν το βασικό κριτήριο του διαχωρισμού του πολυγλωσσικού πλέον λαού του Φορωνέως![1][1]

Αυτή είναι η ελληνική κατανοητή και προσγειωμένη εκδοχή του “πολυ­γλωσσικού”, όπως αυτή φαίνεται τουλάχιστον, ανάμεσα απ’ τα σκόρπια κομμάτια του ΧΑΜΕΝΟΥ έπους Φορωνείς.[2][2] Μ’ αυτήν την απόπειρα ανασύνταξης το μόνο που διεκδικούμε, είναι η στοιχειώδης συμμετοχή της ελληνικής γραμματείας, σ’ ένα τόσο βασικό θέμα του παρελθόντος, όπως η ερμηνεία του πολυγλωσσικού προβλήματος.
Όπως βλέπουμε, η εκδοχή αυτή της Φορωνίδος, συμβαδίζει αξιο­θαύμαστα με τις μοναδικά πιθανές συνθήκες, κάτω απ’ τις οποίες γλωσσικά ανόμοιες ομάδες, θα εσύροντο σε υποχρεωτική επαφή και συγκατοίκηση κάτω απ’ τις αξεπέραστες επιταγές της δίψας.
Αυτή λοιπόν η εκδοχή της ελληνικής “Βαβέλ”, έχει να μας πει πολλά. Φανταστείτε όμως για λίγο το μέγεθος της απώλειας! Ένα ολόκληρο έπος με χιλιάδες προφανώς στίχους, που επραγμα­τεύοντο, το θέμα της πολυγλωσσίας με αξεπέραστη χάρη και πλήθος πολύτιμων λεπτομερειών γι’ αυτές τις πρώτες συνθήκες κοινωνικής ζωής, που αγγίζουν σαφώς την χαραυγή του πολιτισμού… ΧΑΘΗΚΕ!!!
Φαντασθείτε ένα ολόκληρο έπος!!!
Η Βίβλος αναφέρει 188 λέξεις μόνο! Ναι, 9 εδάφια όλα κι όλα, (Γέν.11.1-9) των οποίων το κεντρικό συμπέρασμα καταλήγει, ότι οι πρώτοι άν­θρω­ποι στην εντελώς πρώτη τους απόπειρα να χτίσουν κάτι, θέλησαν αυτό να είναι πύργος ψηλός και μάλιστα τόσο ψηλός που να φτάσει κάποτε έως τον ουρανό! Ως αξιοκατάκριτος δε λόγος αυτής της παρανοϊκής πυργοποιήας φέρεται η φυσική ανθρώπινη επιθυμία της αστικοποίησης!
Η εβραιοβιβλική λοιπόν αφορμή για την εμφάνιση της πολυγλωσσίας ανάμεσα στους λαούς είναι, ότι οι άνθρωποι μετά τον κατακλυσμό είπαν: «έλθετε ας οικοδομήσωμεν εις εαυτούς πόλιν και πύργον, του οποίου η κορυφή να φθάνει έως του ουρανού». Γέν.11.4.
Βέβαια το γιγάντιο αυτό εγχείρημα, μόνο στη φαντασία του βιβλικού συγγραφέα είχε περιθώρια ύπαρξης. Ένα τέτοιο κτίσμα, με δομικό υλικό τους πλίνθους της Βαβυλώνας, εκ του ασφαλούς δε είχε ελπίδες να φτάσει ποτέ ούτε στους χαμηλότερους “ουρανούς”. Με την παραμικρή υπερβολή η κατάρρευσή του ήταν εξασφαλισμένη. Στην Βίβλο όμως έχουμε την εσπευσμένη θεϊκή επέμβαση για να: «εμποδισθή εις αυτούς παν ό,τι σκοπεύουσι να κάμωσιν». Γέν.11.6.
Ο Θεός συνομιλώντας εδώ με κάποιους λέγει (στον πληθυντικό) κάτι, που κατά τους ειδικούς είναι, ακατανόητα εχθρικό και απάνθρωπο: «Έλθετε ας καταβώμεν και ας συγχύσωμεν εκεί την γλώσσαν αυτών, δια να μην εννοεί ο ένας την γλώσσαν του άλλου». Γέν.11.7.
Οι γλώσσες οικοδομούνται αργά και σταθερά μετά από μακρόχρονη αφομοίωση και εμπειρία. Είναι απ’ τις πλέον απαραίτητες, αλλά και θεμελιώδεις κατακτήσεις της προσω­πικό­τητας… ένα απ’ τα βασικότερα στηρίγματα της νοημοσύνης! Μια αστραπιαία αλλαγή στη γλώσσα, θα ήταν εξαιρετικά πιθανό να συνοδευτεί από τέτοιας εκτάσεως αλλοιώσεις και αλλαγές στην προσωπικότητα, ώστε ένα τέτοιο “θαύμα”, θα παρήγαγε μάλλον στρατιές αλλόφρονων θυμάτων. Και εν τοιαύτη περιπτώσει, εάν η θεότητα ήθελε να επέμβει στο συγκεκριμένο έργο της φιλόδοξης αυτής οικοδομής, για να επιτύχει τη διάλυση και την διασπορά της, γιατί διάλεξε την ακραία εχθρική κίνηση της σύγ­χυσης των γλωσσών και δεν μετέβαλε απλώς την επιθυμία της αστικοποίησης σε ξαφνική διάθεση φυγής και διασποράς;
Μάλλον λοιπόν υπεραπλουστεύει ο εβραϊκός μύθος τους μηχα­νισμούς εμφάνισης της πολυγλωσσίας στον τότε αρχαίο κόσμο. Βάζοντας απ’ τη μια τους ανθρώπους να αντιστέκονται σύσσωμοι στη θεϊκή επιθυμία για διασπορά και απ’ την άλλη, τη θεότητα να στήνει κατά των ανθρώπων με πολύ ευκολία… ένα ακόμα αξεπέραστο μνημείο εχθρότητας!
Βέβαια με τον μύθο εδώ του πύργου προς τον ουρανό, είναι προφανές ότι έχουμε κάτι παράλληλο προς τον ελληνικό μύθο των γιων του Αλωέα, (κατ’ άλλους του Ποσειδώνα), τους γιγαντόσωμους διδύμους Ώττο και Εφιάλτη, που ήταν όμορφοι και τόσο γιγαντόσωμοι, που σαν έγιναν άντρες ορκίστηκαν: «να ανέβουν στον ουρανό βάζοντας σκάλα τα βουνά. Πάνω στον Όλυμπο, την Όσσα, πάνω στην Όσσα το Πήλιο για να κάνουν δικές τους την Άρτεμη ο Ώττο, την Ήρα ο Εφιάλτης» Homerus Epic. Ilias 5.385.
Κατάληξη του συγκεκριμένου μύθου, ήταν να έχουμε έναν αγώνα ανάμεσα στις δυο Ολύ­μπιες θεές και τους γιγαντόσωμους φιλόδοξους θεο-εραστές, που λήγει με την αλληλο­εξό­ντω­σή τους, μια και τους δύο αυτούς φιλόδοξους ουρανο-κατακτητές, «δεν μπορούσε μήτε άν­θρωπος, μα μήτε θεός να τους νικήσει». Στο τέλος αυτής της ιστορίας, η πανώρια θεά Άρτεμη, μεταμορφωμένη σε υπέροχο ελάφι, στέκει ευάλωτο ανάμεσά τους, παρασύροντας τους δύο επίδοξους πορθητές των ουρανών σε ταυτόχρονο ακοντισμό. Αλληλοτραυματίζονται θανάσιμα, καθώς η γρήγορη σαν αστραπή ελαφίνα Άρτεμη, δεν έστεκε πια ανάμεσά τους.

Μια διασταύρωση των βιβλικών πληροφοριών με έναν άλλο ελληνικό μύθο, περί πολυγλωσσίας, κατακλυσμού και οινοποσίας, μας βάζει αναπάντεχα στην αφετηρία μιας άλλης, απλούστερης αλλά και ενδιαφέρουσας ερμηνείας του πολυγλωσσικού.
Θυμηθείτε, ότι ενώ ο ένας γιος του ήρωα του κατακλυσμού Δευκα­λίωνα είναι ο Έλληνας, ο ένδοξος πρόγονος όλων των Ελλήνων, ο άλλος γιος του, (κατ άλλους ο ίδιος ο Δευκαλίων) έχει το περίεργο όνομα Αμφικτύων.[3][3] Κατά τα λεξικά: Αμφί-κτίων, απ’ το αμφί ή περι-κτίζω: «ο πέριξ ή εγγύς κτίζων. Παρόμοιον του Περικτίονες: Οι πέριξ οικούντες, γείτονες, οι περίοικοι». Λεξικόν Liddell & Scott.
Γίνεται σαφές λοιπόν, ότι το ιδιαίτερο αυτό όνομά του έχει σχέση με τον συν-οικισμό και την ιδέα της προστα­τευμένης περιτοιχισμένης πόλης. Και πράγματι ο Αμφικτύων θεωρείται ιδρυτής αρχέγονης μετακατακλυσμικής πόλεως.
Ταυτόχρονα όμως, αυτός ο πρώτος μετακα­τα­κλυ­σμικός αρχηγός ένδοξης πόλης, έχει επίμονα συνδεθεί με το θεό της αμπέλου τον Διόνυσο, τον οποίο μάλιστα κατά τον μύθο, φιλοξένησε στην πόλη του και ενώ δέχτηκε τη Διονυσιακή λατρεία, κατατρόμαξε από τα φοβερά επακόλουθα της άκρατης αρχικώς μέθης. Όπως αυτό φαίνεται στο μύθο του άτυχου Ικαρίου: «οι τρομαγ­μένοι πολίτες, θεώρησαν τη μέθη ως συμπτώματα θανα­τηφόρου δηλητηριάσεως και τον εφόνευσαν».[4] Ο θεός όμως κατόπιν: «εις αυτόν πρώτον (τον Αμφικτύωνα) εδίδαξε την ανάμιξιν οίνου και ύδατος».
Η βιβλική αφήγηση, στα βασικά της στοιχεία δεν είναι και πολύ διαφορετική. Μετά τον κατακλυσμό και στο πρόσωπο του κατακλυσμικού ήρωα Νώε, αναφέρονται για πρώτη φορά οι συνέπειες της άγνωστης μέχρι τότε οινοποσίας: «Και ήρχισεν ο Νώε να είναι γεωργός και εφύτευσεν αμπελώνα. Kαι έπιεν εκ του οίνου και εμεθύσθη και εγυμνώθη εν τη σκηνή αυτού… και λαβόντες ο Σήμ και ο Ιάφεθ το ένδυμα… εσκέπασαν την γύμνωσιν του πατρός αυτών». Γέν.9.20-23.
Έχουμε λοιπόν μια εμφανή επανάληψη στοιχείων, που στην προσπάθεια προσαρμογής των μύθων, στις ανάγκες ενός απλού βιβλικού προλόγου, οι δανειζόμενοι μύθοι χάνουν την αρχική ορατή σχέση με τον μυθικό κόσμο που τους γέννησε. Διότι η ξαφνική “πολυγλωσσία” μιας μετακατακλυσμικής πόλεως, πιο φυσικά ερμηνεύεται από την ανα­πάντεχη ανακάλυψη του μεθυστικού οίνου και ευκολότερα μπορεί να αποδοθεί, στην αδέξια αρχική άκρατη οινοποσία.
Ο ελληνικός μύθος ισχυρίζεται, πως ο άνθρωπος εκείνος που μετείχε στο κατακλυσμό, φτιάχνοντας την πρώτη μετακατακλυσμική πόλη, υπέστη τις συνέπειες της υπερβολικής εντρύφησης στα πρώτα θαυμαστά δώρα του Διόνυσου, ο οποίος ως διασκεδαστής θεός, ήρθε πράγματι και με την άκρατη μέθη “σύγχυσε” τη γλώσσα των πρώτων οικιστών στην πόλη του αρχιοι­κο­δόμου Αμφι-κτίωνα.
Στο στόμα λοιπόν του φιλοπαίγμονα “Διόνυσου” και στους χαρούμενους συνοδούς του, βλέπουμε να ταιριάζει πολύ καλύτερα η φράση, «έλθετε ας συγχύσωμεν την γλώσσα αυτών» κι όχι σ’ έναν αναίτια φθονερό βιβλικό θεό, που μόνο πολύ αργότερα, θα ανακαλύψουν ξαφνικά, όχι μόνο την εξήγηση στον περίεργο πληθυντικό που χρησιμοποιεί, αλλά και την χρησιμότητα της “αγάπης” που ξαφνικά αντικαθιστά τους ανθρωποκτόνους θυμούς και τις καταστροφικές του επεμβάσεις!

Είναι λοιπόν σαφές και στην πρόοδο αυτής της μελέτης θα γίνει ξεκάθαρα αντιληπτό, ότι τα πρώτα λιγοστά (11) κεφάλαια της Βίβλου, είναι φυσιολογικά μυθολογικά δάνεια εποχής, μια και όπως είδαμε στα βασικά θέματα που ενδιέφεραν τον άνθρωπο της αρχαιότητας, θεογονία, ανθρωπογονία, κατακλυσμός και πολυγλωσσικό, η Βίβλος μάλλον υστερεί σε πλούτο απαντήσεων και έγινε τουλάχιστον φανερό, ότι παρά την όποια “θεοπνευστία” της, δεν κατάφερε να ξεφύγει ούτε κεραία απ’ το φυσιολογικό μυθολογικό κλίμα της εποχής της.
Όλα όσα η Βίβλος διεκδικεί, ως δήθεν θεόπνευστο μονοπώλιο, έχοντας φτάσει ευτυχώς και δι’ άλλης οδού στα χέρια μας, συγκρι­νό­μενα μ’ αυτήν, όχι μόνο δίνουν αφθονία παραλλαγών, και στοιχεία εκπληκτικής ομοιομορφίας, αλλά διεκδικούν δυναμικά υπέρτερη αρχαιότητα, πληρότητα και αυθεντικότητα.
Πάνω απ’ όλα όμως, η σύγκριση αποδεικνύει περίτρανα ότι τα θέματα αυτά ήταν τα αγαπημένα φιλολογικά θέματα της εποχής εκείνης. Έτσι, μόνο όταν η βιβλική αφήγηση φτάνει επιτέλους να αγγίζει τον πρώτο μεγάλο γενάρχη Αβραάμ, αρχίζει και γίνεται αυθεντικό εβραϊκό κείμενο. Πριν απ’ τον πρώτο αυτόν περιπλανώμενο Χαλδαίο, κάποιοι απλά συμπεριέλαβαν στη Βίβλο ατόφια λογοτεχνία εποχής, που ήταν διάχυτη στον τότε γνωστό κόσμο, σαν οι επικρατέστερες απαντήσεις στις πλέον διαδεδομένες ερωτήσεις, στις καυτές απορίες εκείνης της εποχής, για τις αρχές, τις καταστροφές και την προϊστορία του κόσμου.
Όλα δείχνουν λοιπόν, ότι η ελληνική μυθολογική, φιλολογική και φιλοσοφική “λίμνη”, ήταν ήδη χιλιετηρίδες νωρίτερα, το μεγαλύτερο και λαμπρότερο απόθεμα στοχασμών και ανθρώπινων εικόνων. Με την φυσική κινητικότητα των λαών, οι ενδιαφέρουσες αυτές αρχετυπικές εικόνες και ερμηνείες έφταναν αυθεντικές ή ελαφρά παραλλαγμένες, παντού στον τότε γνωστό κόσμο και άφηναν το δροσερό αποτυπώματά τους στην διψασμένη φαντασία των λαών. Έτσι, μπορεί να δικαιολογηθεί και η διαπιστωμένη πανσπερμία ομοιόμορφων θρύλων και μυθολογικών εικόνων, απ’ τις οποίες καθόλου δεν φαίνεται να γλύτωσαν, οι δήθεν θεόπνευστοι συγγραφείς της Βίβλου.

Τα πρώτα λοιπόν ένδεκα κεφαλαία της Βίβλου, δεν πρέπει αρχικά να αποτελούσαν μέρος της Πεντατεύχου (Torah), αφού αποτελούν ένα ευδιάκριτο σύνολο θρύλων και παραδόσεων εποχής, με ευρύτατη διάδοση, που έντεχνα ενσωματώθηκαν στον πρόλογό της. Η προσθήκη αυτή πρέπει να είναι υστερότερη (ίσως, μεταρρύθμιση Ιωσία/Χελκία, περι το 620 π.Χ.) και αποδεικνύει για άλλη μια φορά, ότι η αναζήτηση και η δημιουργία ένδοξων προγόνων, ήταν μια κοινή προσπάθεια των λαών, και η ενσωμάτωση τέτοιων εντυπωσιακών μύθων, μια αναγκαία προσθήκη στην αφετηρία των λαϊκών τους εξιστορήσεων!

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν επιτέλους, τον έλεγχο της αυθεντικής εβραϊκής “ιστορίας” απ’ την πρώτη και πραγματική αρχή της, τον Αβραάμ τον Χαλδαίο, προσέχοντας όμως από δω και πέρα, λίγο περισσότερο τις άφθονες και περίεργες λεπτομέρειες της αφήγησης.

[1][1] Pausanius Perieg. 2.15,5. // Acusilaus Hist.1a,2,F.23a.2 1a // Eusebius. Praep Evang. 10.12.10. // Stephanus Byzantius Gramm. Eth 112.18 11 // Strabo Geog 10.3.19.4 10.
[2][2] «Φορωνείδα» φαίνεται πως έγραψαν τόσο ο Ησίοδος όσο και ο Ελλάνικος. Ιδέ Ελληνική μυθολογία Εκδοτική Αθηνών, τόμος 2ος σελ. 60-62 και 3ος 165.
[3][3] «Άλλοι μεν Αμφικτύωνα τον Δευκαλίωνα νομίζουσι» Pausanias Perieg. 10.8.2. Αμφικτύων: βλ.:Apollodorus 3.14.6. // Pausanias Perieg .1.2.5-6.
[4][4] Scholia in Lucianum 52.5.