07 Ιουλίου 2009

Νέος SACEUR o Ναύαρχος James Stavridis.


Ο ελληνικής καταγωγής Ναύαρχος James Stavridis είναι από χθες ο νέος διοικητής των αμερικανικών δυνάμεων στην Ευρώπη (USEUCOM) και Ανώτατος Διοικητής των Συμμαχικών Δυνάμεων στην Ευρώπη (SACEUR), αφού ανέλαβε επισήμως τα νέα του καθήκοντα, στη διάρκεια τελετής στη Στουτγκάρδη, παρουσία του Αμερικανού υπουργού Αμύνης Robert Gates και του απερχόμενου Γενικού Γραμματέα του ΝΑΤΟ Jaap de Hoop Scheffer. Ο Stavridis, εγγονός Ελληνα πρόσφυγα στην Πενσιλβάνια, ο οποίος έως τώρα ήταν επικεφαλής της Αμερικανικής Νότιας Διοίκησης (USSOUTHCOM), είναι ο πρώτος αξιωματούχος του Αμερικανικού Ναυτικού που αναλαμβάνει την επίβλεψη όλων των αμερικανικών δυνάμεων στην ήπειρο και τη στρατιωτική διοίκηση της Συμμαχίας. Σε δηλώσεις του μετά την τελετή, υπογράμμισε ότι τα προβλήματα του Αφγανιστάν δεν πρόκειται να λυθούν μόνο με τον πόλεμο και ότι απαιτούνται προσπάθειες στον τομέα της ανοικοδόμησης.
Θα πείτε,ε,και τι έγινε...
Μήπως θα αλλάξει κάτι;Όχι,αλλά τουλάχιστον να ξέρουμε ποιόν έχουμε στο κεφάλι μας!

ΤΙ ΔΕΝ ΕΙΠΑΝ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ ΣΕ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΞΕΝΟΥΣ!! ΣΑΜΑΡΑ ΠΑΡΕ ΘΕΣΗ ΤΩΡΑ!!


Πηγή...

Α,και μη ξεχνιόμαστε
.Πρώτα γκρεμίστε τις εκκλησίες και πάρτε τα γλυπτά του ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ και μετά ζητήστε τα γλυπτά από τους Άγγλους... Άντε χριστιανόδουλοι που κάνατε..."αγιασμό" και πάλι των αγαλμάτων για να φύγουν τα δαιμόνια! Και για να μη γίνετε ρεζίλι παγκοσμίως τα κάνατε κρυφά δυό μέρες πριν τα εγκαίνια του εκτρωματικού Μουσείου!
Τι να σκέφτεται...τι να σκέφτεται...ο παπάς!
Μάλλον το ότι δεν μπορεί να πιάσει τη βαριά και να αρχίσει να γκρεμίζει!

Ο αρχαιοελληνικός δρόμος του μεταξιού


Είχαν φθάσει οι Αχαιοί στην αρχαία Κίνα; Γιατί οι Κινέζοι αναφέρουν την Ελλάδα με το όνομα «Σελλά»; Ποιος λαός ήταν οι ψηλοί,κοκκινομάλληδες με ανοιχτόχρωμα μάτια,των οποίων οι μούμιες βρέθηκαν στην έρημο Τακλαμακάν; Η αρχαιολογική σκαπάνη φέρνει εσχάτως στο φως εκπληκτικά ευρήματα - του Τάσου Καφαντάρη


Η περασμένη χρονιά ανήκε αναμφίβολα στην Κίνα. Ηταν η χρονιά των Ολυμπιακών Αγώνων της, η χρονιά που μας προμήθευσε ντόπες, η χρονιά που ξύπνησε στον κόρφο της το Θιβέτ, η χρονιά που τη θυμήθηκε με θυμό ο Εγκέλαδος... Χρονιά κορύφωσης για την πρώτη σε πληθυσμό και τέταρτη σε έκταση χώρα της Γης, για καλό ή για κακό.

Πριν από λίγες ημέρες ξανακοίταξα προσεκτικά τη θέση της στον χάρτη. Θυμήθηκα σαν χθες το ανάγλυφο της χώρας, όπως το είδα σε ένα πάρκο «της Κίνας σε μινιατούρα», κατά την εκεί επίσκεψή μου προ δεκαετίας. Βαδίζοντας μεταξύ του Σινικού Τείχους και της Λάσας του Θιβέτ, είχα ρωτήσει τον ξεναγό μας πώς λένε την Ελλάδα στη γλώσσα τους. Μου αποκρίθηκε: «Σελλά» (λαρισινή προφορά). Ξαφνιασμένος, τον ρώτησα αν αυτή η λέξη έχει κάποιο άλλο νόημα στα κινέζικα. «Οχι» μου είπε «αλλά Αιγαίο σημαίνει Θάλασσα της Αγάπης»...

Η απορία για τις συμπτώσεις με συνόδεψε όλα τα επόμενα χρόνια. Ιδιαίτερα η ομοιότητα του Σελλά με το προομηρικό όνομα Σελλάς (Χώρα του Φωτός) της χώρας μας, με έκανε να φαντάζομαι απογόνους των Αργοναυτών σε ρόλο Μάρκο Πόλο. Βέβαια, ο Αριστέας ο Προκοννήσιος, ο ποιητής του 7ου αιώνα π.Χ. και συγγραφέας των Αριμασπείων Επών, είχε περιηγηθεί μεγάλο μέρος της Ασίας- αλλά είχε φθάσει στην άλλη της άκρη; Η βεβαιότητα του Αλεξάνδρου ότι μετά την Ινδία ο κόσμος τελείωνε, δεν άφηνε περιθώρια για κάτι τέτοιο. Ακόμη και έτσι όμως αυτό δεν σήμαινε ότι δεν θα το έκανε κάποιος επόμενος «για λογαριασμό του». Και, όντως, το λαμπύρισμα της δάδας στα Ιμαλάια φώτισε κάτι που είχα παραβλέψει.

Οταν η Ευρώπη συνάντησε την Κίνα

Η συνέχεια εδώ...