08 Απριλίου 2015

Ο ηρωϊκός δείπνος των Ελλήνων


alt
Θερμοπύλες 480 π.χ.χ.

Ο Λεωνίδας ήταν έτοιμος να υποδεχτεί το θάνατο για χάρη της Ελλάδας.
Η μάχη σύμφωνα με το Διόδωρο το Σικελιώτη
Ο Λεωνίδας μαζί με τους συμπολίτες του εκτέλεσε ηρωικές και εκπληκτικές πράξεις. Μολονότι οι Λακεδαιμόνιοι ήταν λίγοι, altγιατί είχε κρατήσει μόνο τους Θεσπιείς και συνολικά δεν είχε περισσότερους από πεντακόσιους άντρες, ήταν έτοιμος να υποδεχτεί το θάνατο για χάρη της Ελλάδας. Μετά από αυτά, οι Πέρσες που συνόδευαν τον Τραχίνιοι, αφού έκαναν το γύρο της δύσβατης περιοχής, βρέθηκαν ξαφνικά πίσω από τους άντρες του Λεωνίδα, και οι Έλληνες, έχοντας παραιτηθεί από κάθε ελπίδα σωτηρίας και επιλέγοντας την καλή φήμη, ζητούσαν με μια φωνή από τον αρχηγό τους να τους οδηγήσει εναντίον των εχθρών, πριν μάθουν οι Πέρσες ότι οι δικοί τους είχαν κάνει τον κύκλο. Ο Λεωνίδας, αποδεχόμενος την ετοιμότητα των στρατιωτών του, τους
παρήγγειλε να ετοιμάσουν γρήγορα το πρωινό τους, αφού το δείπνοalt τους
θα το έπαιρναν στον Άδη. Όσο για τον ίδιο, έφαγε επίσης, σύμφωνα με τη διαταγή που είχε δώσει,
πιστεύοντας πως έτσι θα μπορούσε να διατηρήσει τις δυνάμεις του για πολύ χρόνο και να έχει αντοχή στους κινδύνους της μάχης. Μόλις ανέλαβαν μετά από λίγο τις δυνάμεις altτους και ήταν όλοι έτοιμοι, ο Λεωνίδας πρόσταξε τους στρατιώτες να επιτεθούνalt στο στρατόπεδο των αντιπάλων, να σκοτώσουν όσους συναντήσουνalt και να ορμήσουν στην ίδια τη σκηνή του βασιλιά.
Στο μεταξύ, τα δόρατά τους είχαν σπάσει και σκότωναν τους Πέρσες με τα ξίφη τους. Στη διάρκεια αυτής της μάχης έπεσε ο Λεωνίδας, πολεμώντας ηρωικά, και μαζί του πολλοί διακεκριμένοι Σπαρτιάτες· έμαθα ονόματά τους, ονόματα ανδρών που αξίζουν πραγματικά να μείνουν αλησμόνητοι· για την ακρίβεια, έχω τα ονόματα και των τριακοσίων. Ανάμεσα στους Πέρσες νεκρούς υπήρχαν επίσης πολλοί σπουδαίοιάνδρες ανάμεσά τους ήταν και ο Αβροκόμης και ο Υπεράνθης, γιοι του Δαρείου από την κόρη του Αρτάνη τη Φραταγούνη. Ο Αρτάνης, γιος του Υστάσπη κι εγγονός του Αρσάμη, ήταν αδελφός του Δαρείου· μια και η Φραταγούνη ήταν το μόνο παιδί του, δίνοντάς τη στον Δαρείο ήταν σαν να του δίνει ολόκληρη την περιουσία του.
 Έτσι, τα δύο αδέλφια του Ξέρξη έπεσαν εκεί πολεμώντας. Ακολούθησε άγρια μάχη πάνω από το πτώμα του Λεωνίδα· οι Έλληνες απώθησαν τέσσερις φορές τον εχθρό και, τελικά, το έσωσαν χάρη στην ανδρεία τους. Έτσι συνέχισαν να αγωνίζονται, ώσπου ο στρατός που είχε ακολουθήσει τον Εφιάλτη έφτασε στο πεδίο της μάχης· όταν οι Έλληνες τους είδαν, άλλαξαν πάλι τακτική. Επέστρεψαν στο στενότερο σημείο του περάσματος, πίσω από το τείχος και παρατάχτηκαν σ ένα ενιαίο σώμα όλοι εκτός από τους Θηβαίους στο λόφο που υπάρχει στην είσοδο του περάσματος, εκεί όπου σήμερα στέκεται το πέτρινο λιοντάρι στη μνήμη του Λεωνίδα και εκεί αντιστάθηκαν μέχρι τον τελευταίο, με τα ξίφη τους όσοι τύχαινε να τα έχουν ακόμη και με τα χέρια και τα δόντια τους όσοι δεν είχαν ξίφη, ώσπου οι Πέρσες, προχωρώντας από μπροστά αφού σώριασαν το οχύρωμα σε ερείπια και κλείνοντάς τους από πίσω, με κυκλωτική κίνηση τους κατέκλυσαν τελικά χτυπώντας τους.
 Απ” όλους τους Σπαρτιάτες και τους Θεσπιείς που πολέμησαν τόσο ηρωικά το πιο εκπληκτικό δείγμα θάρρους δόθηκε από τον Σπαρτιάτη Διηνέκη. Λέγεται ότι πριν από τη μάχη ένας ντόπιος από την Τραχίνα του είπε πως, όταν οι Πέρσες ρίχνουν βέλη, είναι τόσο πολλά ώστε κρύβουν τον ήλιο. Ο Διηνέκης τότε εντελώς ατάραχος μπροστά στο μέγεθος του περσικού στρατού, είπε ότι ήταν ευχάριστη η είδηση που τους έφερνε ο ξένος από την Τραχίνα, γιατί αν οι Πέρσες έκρυβαν τον ήλιο, θα πολεμούσαν με σκιά. Λέγεται ότι διατύπωσε κι άλλες παρόμοιες φράσεις, χάρη στις οποίες θα μείνει αλησμόνητος.
  Μετά τον Διηνέκη, τη μεγαλύτερη διάκριση κέρδισαν δύο Σπαρτιάτες αδελφοί, ο Αλφεός κι ο Μάρωνας, γιοι του Ορσιφάντη. Από τους Θεσπιείς, αυτός που κατέκτησε τη μεγαλύτερη δόξα ήταν κάποιος Διθύραμβος, γιος του Αρματίδη.
Μια τελευταία λεπτομέρεια έμενε να ολοκληρώσει, ο Ξέρξης τον θρίαμβο του. Διέταξε να βρουν το σώμα του Λεωνίδα και να του το φέρουν μπροστά του
να το αποκεφαλίσουνaltκαι να τον σταυρώσουν. Τα οστά του μεταφέρθηκαν μετά την αποκαθήλωση στην Περσία.
(Τα γεγονότα σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, Πολύμνια)
Σύμφωνα με μαρτυρία του Παυσανία*, ο στρατηγός Παυσανίας σαράντα χρόνια μετά την ιστορική μάχη μετέφερε τα οστά του Λεωνίδα στην Σπάρτη όπου και υπάρχει μέχρι σήμερα ένας λιτός τάφος, το Λεωνιδαίο, ένα ναόμορφο οικοδόμημα όπου, σύμφωνα με την παράδοση, μεταφέρθηκαν και ετάφησαν τα οστά του ένδοξου βασιλιά που έχει χρονολογηθεί ότι κτίστηκε την εποχή της μάχης των Θερμοπυλών, και έχει συνδεθεί επί χιλιετηρίδες στην λαϊκή συνείδηση με τον Λεωνίδα.
*Παυσανίας, ΕΛΛΑΔΟΣ ΠΕΡΙΗΓΗΣΕΩΣ
ΛΑKΩΝΙΚΑ, ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΔ’

alt

Σπαρτιάτης πολεμιστής μπροστά στο Δημαρχείο της Σπάρτης...
Σπαρτιάτης πολεμιστής μπροστά στο Δημαρχείο της Σπάρτης…
Πόνος βαθύς στα σωθικά μου,
το σώμα γέρνει, στα μάτια σκοτάδι,
χάθηκε η δύναμη Λεωνίδα…
οι «απόγονοι» έγιναν κοπάδι…
(Νύκτιμος)
ΛΕΩΝΙΔΑΣ



 Και Ε.ΣΥ. ;







Αιέν αριστεύειν και υπέροχον έμμεναι άλλων, μηδέ γένος πατέρων αισχύνεμεν.
Ομήρου Ιλιάδα,  Ραψωδία Ζ, στίχοι 208-209alt
Πάντοτε να αριστεύεις (να διαπρέπεις) και να είσαι ανώτερος από τους άλλους και να μην ντροπιάζεις τη γενιά των προγόνων σου.
Νίκος Σάμιος
Η κορυφαία στιγμή της εμπειρίας της επίσκεψης στο Μουσείο της Σπάρτης.
Γι’ αυτό φίλε, όταν η καλή ώρα σε φέρει στο μουσείο της Σπάρτης, σε αυτή την ιστορική πόλη, να έχεις καλά βαλμένο στο μυαλό σου ότι τη Σπάρτη, τη μεγαλειώδη Αρχαία Σπάρτη, τη ξεχάσανε και τη ξεχάσαμε. Ίσως θα χρειαστεί να περιμένουμε νέες γενιές πιο συνειδητοποιημένων Σπαρτιατών, Ελλήνων και Ελλήνων πολιτικών να ανασύρουν από το σκοτάδι την κιβωτό αυτή της Πολιτιστικής μας Κληρονομιάς. Ένα μεγάλο και πολύτιμο πολιτιστικό Κεφάλαιο όχι μόνον για όλη την Ελλάδα αλλά και για όλο τον κόσμο.
Απο 
lakonistas.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου