Γράφει ο Γιάννης Αλεξάκης
Οι άνθρωποι που πίστευαν τόσο τυφλά και ακράδαντα στο ΠΑΣΟΚ και ότι αυτό συνεπάγεται: για παράδειγμα ότι το ΠΑΣΟΚ είναι σοσιαλιστικό κόμμα ενώ εφαρμόζει κατά γραμμα την νεοφιλελεύθερη (ασύδοτη θα έλεγα εγώ) οικονομική πολιτική της Σχολής του Σικάγου που είναι ψιλά γράμματα για τους οπαδούς αλλά και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, το ότι όλοι οι άλλοι είναι καταχραστές και κλέφτες αλλά όχι οι άνθρωποι που στελεχώνουν το ΠΑΣΟΚ, το ότι ο δακτυλιοφόρος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ είναι «χαρισματικός», διάδοχος του «χαρισματικού» του πατέρα και παππού, βλέπουν σήμερα τον γυμνό βασιλιά τους να καταρρέει σαν μια καρικατούρα φτιαγμένη από βούτυρο και βαμμένη με μπαγιάτικη κρέμα αφού έδωσε για μερικούς μήνες τώρα μια θλιβερή παράσταση σε ένα εφιαλτικό κουκλοθέατρο, μια εξωφρενική και αλλοπρόσαλλη παράσταση που κυριαρχούσαν: η πολιτική ηλιθιότητα, η ίντριγκα, η δουλική υποταγή, η αρπακτικότητα, ο εκβιασμός, το ξεπούλημα αλλά και η προδοσία.
Την αυλαία αυτού του κουκλοθεάτρου την άνοιξε ο ίδιος ο ΓΑΠ όταν από το Καστελόριζο, την πιο ευαίσθητη και σημαντική περιοχή μας για τα γεωπολιτικά και στρατηγικά συμφέροντα της Χώρας μας, διακήρυξε ότι ηΧώρα είναι Τιτανικός, ότι απολέσαμε την κυριαρχία μας, ότι οι Έλληνες είναι φαύλοι, και την έκλεισε δηλώνοντας ότι για όσα είχε συμφωνήσει με τους Ευρωπαίους εταίρους μας θα έκανε δημοψήφισμα, αν