ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΩΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ ΔΟΓΜΑ
ΙΣΤΟΡΙΑ: η ψευδης και επιλεκτικη αφηγηση γεγονοτων και καταστασεων του παρελθοντος, με τροπο που καθαγιαζει και ενισχυει το συμφερον των αρχοντων του παροντος. Αυτο που σε οποιοδηποτε σχολειο του κοσμου διδασκεται ως ‘‘επισημη ιστορια’’, δεν ειναι παρα καθεστωτικη προπαγανδα που δικαιολογει την ιεραρχια και την εκμεταλλευση. Ειναι το κυριο μυθοπλαστικο εργαλειο για την κατασκευη της εθνικης συνειδησης, της δουλοφροσυνης ουσιαστικα.
Το κρατος υπεβαλε δια της προπαγανδας την εθνικη συνειδηση, για να ομογενοποιησει ετερογενεις πληθυσμους της επικρατειας του, για να κερδισει την οικειοθελη υπακοη και την ενεργο υποστηρηξη τους προς την κεντρικη εξουσια.
Οι ιστορικοι και οι δημοσιογραφοι ως υπαλληλοι του υπουργειου προπαγανδας, διαδεχτηκαν τους παπαδες, δηλαδη ανελαβαν τον καθορισμο των σημασιων, κρισιμη λειτουργια για την κοινωνικη συνοχη και την εδραιωση της κοινωνικης ιεραρχιας. Στην ουσια κατασκευασαν το θρησκευτικο δογμα ‘‘εθνος’’ και ασκησαν εντατικο προσηλυτισμο, μεσω της υποχρεωτικης εκπαιδευσης, της στρατιωτικης θητειας και του τυπου.
Κατα τον 18ο, 19ο και 20ο αιωνα, ο θεσμος που αναδυθηκε κατα την αποσυνθεση των αυτοκρατοριων, το κρατος της αστικης ταξης, εμβολιασε στο νου των ανθρωπων τους εθνικους μυθους για να ελεγξει τη συνειδηση τους. Πολιτισμικες συλλογικοτητες που στο παρελθον ηταν ασχετες ή και εχθρικες μεταξυ τους, κατεληξαν να πιστευουν οτι εχουν κοινη καταγωγη και πολιτισμικο υποβαθρο, και ταυτιστηκαν συναισθηματικα με το εθνικο κρατος. Το συμφερον των αρχοντων εγινε ‘‘εθνικο συμφερον’’, οποιος εναντιωνεται σ’αυτο οριστηκε ως ‘‘εθνοπροδοτης’’, οι υπηκοοι ομοιογενοποιηθηκαν και υποταχθηκαν πληρως στην εκμεταλλευση και την εξουσια των νεων κρατουντων.
Πριν απο αιωνες οι βασιλεις και οι φεουδαρχες ηγεμονευαν ελεω θεου. Οι αστοι χρησιμοποιησαν αλλους μυθους για να ιεροποιησουν την εξουσια τους: τα θρησκευτικα δογματα ‘‘εθνος’’ και ‘‘οικονομια’’…. η συνέχειαεδώ…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου